Ο θύτης της Αφροδίτης
1. Ο θύτης της Αφροδίτης.
Αφήγημα: Σε μια πολυτελή βίλα στον Όλυμπο αναβιώνει η λατρεία των δώδεκα θεών. Στο τέλος, εκτός από την περιγραφή των ιεροτελεστιών, άλλων γεγονότων και των κοινωνικών προεκτάσεων, έχουμε την δολοφονία ενός προσώπου και μια ανατροπή απρόσμενη...
2. Σαν αρχαία τραγωδία.
Θέατρο σε τρεις πράξεις: Ο σύγχρονος μύθος του Οιδίποδα: Ένας νεαρός φοιτητής ανακαλύπτει ότι σκοτώνει, άθελά του, τον βιολογικό του πατέρα σε τροχαίο και ερωτεύεται τη βιολογική του μητέρα... (Υπήρξε "παιδί του σωλήνα").
3. Προμηθέας σε δίλημμα.
Μονόπρακτο. Το 2022 ένας γενετιστής αναρωτιέται αν πρέπει να χορηγήσει το εμβόλιο που έφτιαξε στους ανθρώπους για να τους σώσει, μεταλλάσσοντάς τους...
4. Από τους μύθους στο DNA και την κλωνοποίηση.
Μονόπρακτο: Μια μητέρα συζητά με τα παιδιά της για ό,τι μαθαίνουν στο σχολείο και που συχνά οι γνώσεις συγκρούονται.
Φωτόπουλος, Διονύσης Δ., 1943-
Ο διεθνούς φήμης έλληνας σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος, αδελφός του ζωγράφου και σκηνογράφου Βασίλη Φωτόπουλου, γεννήθηκε το 1943 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Γιάννη Τσαρούχη, και συνδέθηκε φιλικά με τους Μόραλη, Εγγονόπουλο, Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Έ. Λαμπέτη, Μ. Μερκούρη και Ο. Ελύτη. Έχοντας περισσότερες από 250 σκηνογραφίες στο ενεργητικό του, έχει συνεργαστεί με όλους, σχεδόν, τους σημαντικούς έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες στο Θέατρο Τέχνης, στο Εθνικό Θέατρο, στο Κ.Θ.Β.Ε., στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, στο Μέγαρο Μουσικής, κ.ά., αλλά και με κορυφαίους ξένους σκηνοθέτες του θεάτρου και της όπερας (Πήτερ Χολ, Πέτερ Στάιν -"Ιούλιος Καίσαρ", "Καίσαρ και Κλεοπάτρα", "Άμλετ", "Πενθεσίλεια"-, κ.ά.). Ξεχωριστή περίπτωση στην τέχνη, γοητευτική φυσιογνωμία, πολυτάλαντος και πολυάσχολος καλλιτέχνης, μοναχικός αλλά και με τον τρόπο του κοινωνικός, εραστής του ωραίου και του "χειροποίητου", όπως συνηθίζει να λέει. Φανατικός της Επιδαύρου, ως κάτοικος και ως θεατής ανάλογα με την παράσταση, αλλά και του αθηναϊκού κέντρου (το σπίτι-εργαστήρι του βρίσκεται στο Λυκαβηττό). Το 2002 παρουσιάστηκε, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Σπολέτο, μεγάλη αναδρομική έκθεση των θεατρικών του σκηνογραφιών, η οποία περιόδευσε, στη συνέχεια, στο Λονδίνο, το Βερολίνο, την Πράγα και τη Φλωρεντία. Η ίδια έκθεση φιλοξενήθηκε, στη συνέχεια, από τον Δεκέμβριο 2005 έως τον Μάρτιο του 2006, στη νέα πτέρυγα του Μουσείου Μπενάκη, επί της οδού Πειραιώς, στο πλαίσιο ενός μεγαλύτερου αφιερώματος -αναδρομής στο σύνολο του έργου του.
