Η σύνδεση μεταξύ ζωντανών και νεκρών
Όπως κάθε εικοσιτετράωρο κοιμόμαστε και μετά ξυπνάμε, δηλαδή περνάμε δύο διαφορετικές καταστάσεις ζωής και συνείδησης, έτσι πεθαίνουμε κάποτε και ζούμε μ' έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο χωρίς το υλικό φυσικό σώμα. Οι νεκροί δεν χάνουν την επικοινωνία με μας, που ονομάζουμε τους εαυτούς μας ζωντανούς, μόνο που επικοινωνούν πολύ πιο εσωτερικά χωρίς σωματικά αισθητήρια. Ο άνθρωπος ως πνευματικό ον δεν χάνεται μετά τον θάνατο, μόνο το υλικό φυσικό σώμα διαλύεται και ενώνεται με την γη. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το φυσικό του σώμα, αυτό αποτελεί απλά το εργαλείο μέσω του οποίου εκφράζεται το πνεύμα του με την μεσολάβηση του ψυχικού στην γήινη ζωή.
| Τίτλος βιβλίου: | Η σύνδεση μεταξύ ζωντανών και νεκρών |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Διαλέξεις που εδόθησαν σε διάφορες πόλεις το 1916, την εποχή του πρώτου παγκοσμίου πολέμου |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Die Verbindung zwichen Lebenden und Toten |
|---|
| Εκδότης: | Ελεύθερο Πνεύμα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Steiner Rudolf (Συγγραφέας)
Πανάγος, Γαβριήλ (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789608858022 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2006 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Εσωτερισμός - Αποκρυφισμός - Μεταφυσική |
|---|
Mandel, Ernest, 1923-1995
Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας τον Απρίλιο του 1923. Λίγο πριν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία η οικογένειά του αυτοεξορίζεται στο Βέλγιο για να σωθεί από τη βέβαιη σύλληψη. Σε ηλικία 16 ετών οργανώνεται στο βελγικό τμήμα της νεοϊδρυθείσας 4ης Διεθνούς. Στα 18 του ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και δραστηριοποιούνταν στην παρανομία. Το 1941 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ναζί για διανομή αντιφασιστικών προκηρύξεων. Προπαγανδίζοντας ακούραστα το σοσιαλισμό ακόμη και μέσα στη φυλακή κατορθώνει να αφυπνίσει την εργατική συνείδηση των γερμανών στρατιωτών και οι οποίοι τον βοηθούν να δραπετεύσει. Συλλαμβάνεται για δεύτερη φορά και παραμένει φυλακισμένος μέχρι την ολοκληρωτική κατάρρευση του ναζισμού. Στα 23 του γίνεται μέλος της Ενιαίας Γραμματείας της 4ης Διεθνούς και από τότε παραμένει ηγετικό στέλεχός της μέχρι το θάνατό του το 1995. Παίζει ηγετικό ρόλο στην γενική απεργία του Βελγίου το 1961-62 και στο Μάη του '68.
