Ο Αριστοτέλης
Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ένα έργο το οποίο να περιλαμβάνει το σύνολο των επιστημών, στη θεμελίωση των οποίων συνέβαλε ο Αριστοτέλης. Ο βραβευμένος δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών, καθηγητής Γιάννης Χολέβας, με επαρκή τεκμηρίωση παρουσιάζει με το παρόν έργο τις 45 επιστήμες τις οποίες είτε θεμελίωσε είτε συνέβαλε στη θεμελίωσή τους ο κορυφαίος φιλόσοφος και πανεπιστήμων Αριστοτέλης. Και αυτές είναι οι εξής:
Επιστημολογία, Μεταφυσική, Θεολογία, Γνωσιολογία, Λογική, Φυσική, Αστρονομία, Κοσμολογία, Ηθική, Ψυχολογία, Μαθηματικά, Φιλολογία, Θεατρολογία, Θεωρία της Τέχνης, Αισθητική, Γλωσσολογία, Πολιτική Επιστήμη, Πολιτική Αγωγή, Διοικητική Επιστήμη, Κοινωνιολογία, Επιστήμη του Δικαίου, Οικονομική, Δημογραφία, Παιδαγωγική, Εθνολογία, Λαογραφία, Γεωγραφία, Μουσικολογία, Ιατρική, Βιολογία, Γενετική, Φυσιολογία, Ανατομική, Υγιεινή, Ψυχιατρική και Νευρολογία, Ζωολογία, Βοτανική, Χημεία, Ρητορική, Ιστορική Επιστήμη, Μετεωρολογία, Ορυκτολογία, Πολεοδομία, Χωροταξία, Μηχανική.
Βλάμη, Εύα
ΕΥΑ ΒΛΑΜΗ (περ.1914-1974). Η Εύα Βλάμη γεννήθηκε στον Πειραιά, καταγόμενη από παλιά οικογένεια ναυτικών και κόρη καπετάνιου. Σπούδασε πιάνο και δίδαξε στο Ωδείο του Πειραιά και στη Σχολή Μωραΐτη. Παντρεύτηκε το λόγιο εθνολόγο και ιστορικό μελετητή Παναγή Λεκατσά και μετά το θάνατό του φρόντισε για τη συγκέντρωση και έκδοση του μεγαλύτερου μέρους του έργου του. Πέθανε στην Αθήνα. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με τη δημοσίευση δύο κεφαλαίων από το μυθιστόρημα του Marcel Brion Μιχαήλ Άγγελος σε δική της μετάφραση και τρία χρόνια αργότερα εξέδωσε το χρονικό Γαλαξείδι, η μοίρα μιας ναυτικής πολιτείας. Τιμήθηκε με έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών (1952 για τα έργα της Γαλαξείδι, η μοίρα μιας ναυτικής πολιτείας και Σκελετόβραχος) και με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1952 για τον Σκελετόβραχο). Μέρος του έργου της μεταφράστηκε στα ρουμανικά, τα αγγλικά και τα γερμανικά. Το έργο της Εύας Βλάμη τοποθετείται χρονικά στην ελληνική πεζογραφική παραγωγή της μεταπολεμικής περιόδου και κινείται στο χώρο της ανανέωσης της παράδοσης της ελληνικής ηθογραφίας με επιρροές από το έργο του Ανδρέα Καρκαβίτσα και του Παντελή Πρεβελάκη. Τα δύο πρώτα έργα της κινούνται θεματολογικά γύρω από το Γαλαξείδι με έμφαση στην ιστορία της πόλης και τη ναυτική ζωή των κατοίκων της και βασικό χαρακτηριστικό την κυρίαρχη παρουσία της ιστορικής εξέλιξης ως πρωταγωνιστικού προσώπου. Με αφετηρία τα Όνειρα της Αγγέλικας η Βλάμη επιχείρησε να ανανεώσει τη γραφή της με στοιχεία ονείρου και φαντασίας, τόσο στο χώρο της θεματικής της, όσο και στην αφηγηματική τεχνική της. Βασικό χαρακτηριστικό του συνόλου του έργου της είναι η εξαιρετικά επιμελημένη γλώσσα της. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Εύας Βλάμη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Βλάμη Εύα», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 4. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Εύα Βλάμη», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Γ΄, σ.8-26. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Ζήρας Αλεξ., «Βλάμη Εύα», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
