Ασλάνια και Καπλάνια
Ένα παραμύθι από τον Πόντο, που έφτασε μέχρι τις μέρες μας από στόμα σε στόμα. Το μετέφερε η συγγραφέας όπως της το αφηγήθηκε ο πατέρας της, που κι αυτός το άκουσε από μεγαλύτερους στη διάρκεια της δουλειάς (όταν έτριβαν το καλαμπόκι, όταν έξαιναν το βαμβάκι, κ.λπ.), τότε που η εργασία δεν ήταν απρόσωπη, οι άνθρωποι σέβονταν τη γη, συνεργάζονταν μεταξύ τους για τον επιούσιο κι έλεγαν για να περάσει η ώρα αληθινές ιστορίες ή παραμύθια (παρακάθια).
Η καταγωγή του πατέρα της ήταν από τη Σάντα (μία κωμόπολη κοντά στη Μονή της Παναγίας Σουμελά, νότια της Τραπεζούντας), από όπου μάλλον προέρχεται το παραμύθι, η δημιουργία του οποίου χάνεται μέσα στον χρόνο και ο δημιουργός του μας είναι άγνωστος.
| Τίτλος βιβλίου: | Ασλάνια και Καπλάνια |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Διασκευή από παραδοσιακό ποντιακό παραμύθι |
|---|
| Εκδότης: | Εκδοτικός Οργανισμός Π. Κυριακίδη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δαμιανίδη, Ελένη (Συγγραφέας)
Μαγαράκη, Βάσια (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789608950825 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2006 | Διαστάσεις: | 29x22 |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά |
|---|
Παπαδιαμάντης, Αλέξανδρος, 1851-1911
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η "Μετανάστις" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι". Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη" το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα". Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.
