Τάσος Αθανασιάδης
Αφ' ενός, κάποιες παλαιότερες και κάποιες νεότερες γενιές κριτικών:
Τέλλος Άγρας, Αντρέας Καραντώνης, Βάσος Βαρίκας, Άρης Δικταίος, Απόστολος Σαχίνης, Γιώργος Φτέρης, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Πέτρος Σπανδωνίδης, Γιάννης Χατζίνης, Θ. Δ. Φραγκόπουλος. Κύπρος Χρυσάνθης, Αλέξανδρος Αργυρίου, Ε. Ν. Μόσχος, Διονύσης Μαγκλιβέρας,
καθώς και μία ομάδα θεωρητικών της Λογοτεχνίας και Πανεπιστημιακών καθηγητών:
Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Έρη Σταυροπούλου, Παναγιώτης Δ. Μαστροδημήτρης, που ασχολήθηκαν με το έργο τον Τάσου Αθανασιάδη,
και, αφ' ετέρου, μία συνδυαστική μέθοδος μελέτης του λογοτεχνικού έργου, η οποία χρησιμοποιεί τα εργαλεία που προσφέρουν οι:
E. M. Forster, Wayne C. Booth, Gerard Genette, Shlomith - Rimmon Kennan, Jeremy Hawthorn, Γρηγόρης Πασχαλίδης, Κατερίνα Κωστίου. Ζαχαρίας Σιαφλέκης, Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Αλεξάνδρα Σαμουήλ, Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου,
κατέστησαν δυνατή την προσέγγιση του έργου του πεζογράφου και ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη με μία ματιά καινούργια όσο και γερά στερεωμένη στα παλαιότερα και σύγχρονα θεωρητικά και κριτικά δεδομένα.
Αν και στις παραπομπές της παρούσας επιλογής δοκιμίων δεν ήταν δυνατόν να αντιπροσωπεύονται (ευρέως) όλοι οι προαναφερθέντες μελετητές, είναι στο δικό τους έργο και στη δική τους έρευνα που θα βασιστεί για να ξεκινήσει η οποιαδήποτε έγκυρη αποτίμηση της προσφοράς του Τάσου Αθανασιάδη στον χώρο των Γραμμάτων.
Η ματιά της δικής μας γενιάς προϋποθέτει πλήθος άλλα βλέμματα και οπτικές γωνίες ποικίλες.

Defoe, Daniel, 1660-1731
Ο Ντάνιελ Ντιφόου γεννήθηκε το 1660 στο Λονδίνο με το όνομα Ντάνιελ Φόου (Daniel Foe), αλλά το άλλαξε το 1695 σε Ντιφόου, προσθέτοντας το "De" ως ένδειξη αριστοκρατικής καταγωγής. Ακολούθησε τις εγκύκλιες σπουδές στην πρεσβυτεριανή Ακαδημία του Stoke Newington. Ο πατέρας του, που ήταν κρεοπώλης και θρήσκος, τον προόριζε για το ιερατικό αξίωμα, αλλά ο ίδιος προτιμούσε το εμπόριο. Και αυτή τη δουλειά την εγκατέλειψε όμως, γιατί δεν ήταν γεννημένος για επιχειρηματίας. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την πολιτική (εξέδωσε την πολιτική εφημερίδα "Review of the Affairs of France", μεταξύ 1704-1714, με την υποστήριξη των μαρκησίων -"Earls"- Robert Harley και Sidney Godolphin· υπήρξε μυστικός πράκτορας του Ουίλιαμ του Γ' στη Σκοτία και τη Γαλλία· θεωρείται πρωτοπόρος της οικονομικής δημοσιογραφίας), μέσω των οποίων απέκτησε φήμη και κύρος. Το 1697 έγραψε το σατιρικό ποίημα "The True-Born Englishman" ("Ο γνήσιος Άγγλος"), στο οποίο υπερασπιζόταν τον βασιλιά Ουίλιαμ Γ' της Οράγγης, σατιρίζοντας, ταυτόχρονα, τις υπερβολές των συμπατριωτών του σε σχέση με τα θέματα φυλετικής καθαρότητας.
Η λογοτεχνία τον κέρδισε μάλλον αργά: εξέδωσε το μυθιστόρημα "Ροβινσώνας Κρούσος" ("Robinson Crusoe") μόλις το 1719, το οποίο διαβάστηκε ως αλληγορία του πολιτισμού, του οικονομικού ατομικισμού και της βρετανικής αποικιοκρατίας και άσκησε πολύ μεγάλη επίδραση -ακολούθησαν δύο συνέχειες του ίδιου του Ντιφόου, "Farther Adventures", 1719 και "Serious Reflections", 1720, το έργο του Johann Wyss, "Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων" ("The Swiss Family Robinson", 1812), ενώ και τα "Ταξίδια του Γκάλιβερ" ("Gulliver's Travels") του Τζόναθαν Σουίφτ (1726), μπορούν να διαβαστούν, ως ένα βαθμό, σαν παρωδία του μυθιστορήματος του Ντιφόου. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Κάπτεν Σίνγκλετον" ("Captain Singleton"), το 1720, "Συνταγματάρχης Τζακ" ("Colonel Jack"), "Μολ Φλάντερς" ("Moll Flanders") και "Ημερολόγιο της χρονιάς της πανούκλας" ("A Journal of the Plague Year"), το 1722, καθώς και το τελευταίο του μυθιστόρημα, "Ροξάνα" ("Roxana: The Fortunate Mistress"), το 1724.
Ο Ντάνιελ Ντιφόου υπήρξε πολυγραφότατος, με περίπου 545 έργα στο ενεργητικό του, τα οποία ασχολούνται με διάφορα θέματα (πολιτική, γεωγραφία, οικονομία, εμπόριο, θρησκεία, δίκαιο, ψυχολογία, παραψυχολογία, ταξίδια, σάτιρα, κ.ά.). Σ' αυτά συγκαταλέγονται: "An Essay upon Projects", με προτάσεις κοινωνικο-οικομικών μεταρρυθμίσεων, 1697, "The Storm", χρονικό της θύελλας του Λονδίνου, 1704, "Appeal to Honour and Justice", 1715, "The Family Instructor", 1715,"Religious Courtship", 1722, "The Complete English Tradesman", 1726, "The New Family Instructor", 1727, "The Great Law of Subordination Considered", 1724, "Everybody's Business is Nobody's Business", 1725, "The Political History of the Devil", 1726, "A System of Magick", 1726, "An Essay on the History and Reality of Apparitions", 1727, "A General History of Discoveries and Improvements", 1727, "Atlas Maritimus and Commercialis", 1728, καθώς και το ταξιδιωτικό χρονικό "A Tour thro' the Whole Island of Great Britain", 1724-1727. Πέθανε το 1731 από ληθαργικό πυρετό. Θεωρείται από τους θεωρητικούς της λογοτεχνίας ως ένας από τους πρώτους συγγραφείς μυθιστορήματος με τη σύγχρονη έννοια, από τους πρωτοπόρους του είδους στη Μ. Βρετανία.