Ο ιστός της αράχνης
Η Κλαρίσα Χάιλσαμ-Μπράουν, σύζυγος ενός ανώτερου διπλωμάτη του Υπουργείου Εξωτερικών, ρέπει προς τις ονειροπολήσεις. "Για φαντάσου", αναλογίζεται ατυχέστατα, "να κατέβαινα ένα πρωί, όπως τώρα, στο ισόγειο και να έβρισκα εκεί ένα πτώμα! Τι θα έκανα;"
Αυτό θα το μάθαινε πολύ γρήγορα, όταν θα έβρισκε πραγματικά ένα πτώμα στο καθιστικό της να την περιμένει. Στην αγωνία της να το ξεφορτωθεί, θα προσπαθούσε απελπισμένα να παρασύρει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους καλεσμένους της να γίνουν βοηθοί και συνεργοί της.
Όταν μάλιστα, παρασυρμένοι απ' την όλη ατμόσφαιρα, οι άνθρωποι αυτοί, θα άρχιζαν να ψάχνουν τον δολοφόνο, η απροσδόκητη άφιξη ενός αστυνομικού επιθεωρητή, θα τους έκανε να νιώσουν την καυτή ανάσα του φόβου στο πρόσωπο τους: αν δεν ήθελαν μπερδέματα, έπρεπε να ξεγελάσουν τον Νόμο!
Χάρη στη μυθιστορηματική προσαρμογή του Τσαρλς Όσμπορν, ο Ιστός της Αράχνης θα ψυχαγωγήσει μια καινούργια λεγεώνα θαυμαστών της, που αγνοούσαν το έργο ως τώρα.
Τίτλος βιβλίου: | Ο ιστός της αράχνης |
---|
Τίτλος πρωτότυπου: | Spider’s Web |
---|
Εκδότης: | Λυχνάρι |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Christie, Agatha, 1890-1976 (Συγγραφέας) Παπαδημητρίου Χίλντα (Μεταφραστής)
|
ISBN: | 9789605172930 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Βιβλιοθήκη Αστυνομικής Λογοτεχνίας | Σελίδες: | 222 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 2007 | Διαστάσεις: | 19x12 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Αστυνομικό Μυθιστόρημα |

Hugo Victor
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo) (26 Φεβρουαρίου 1802 - 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού. Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του "Lettre a une femme" (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ως ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.