Μια νύχτα με τον Αλέξη
Ο Αλέξης Ακριθάκης, "ένας ονειροπόλος που απορεί για την υφή του κόσμου και καθρεφτίζει την απορία του αυτή στην αυτόματη σχεδόν ζωγραφική πράξη", κατά τον Χρήστο Μ. Ιωακειμίδη, αντίκρισε, όπως μας περιγράφει ο Κώστας Ταχτσής, ένα πρωί του '67 απ' το μπαλκόνι του το φρικτό θέαμα: "Στη γωνία του δρόμου ήταν ένα τανκ, οι εργαζόμενοι κατηφόριζαν με τα πόδια, σαν κουρδισμένοι, προς το κέντρο της πόλης, και στο αντικρινό περίπτερο δεν ήταν κρεμασμένες οι πρωινές εφημερίδες. Τον κοίταξα: και τα δικά του μάτια ήταν βουρκωμένα." Λίγο αργότερα έφυγε, πήγε στο Βερολίνο, όπως έφυγαν κι άλλα παιδιά της γενιάς του που "μεγάλωσαν σ' έναν κόσμο που δεν ενέκριναν και που ξέροντας πόσο δύσκολο ήταν να τον αλλάξουν του γύριζαν την πλάτη."
Ο Αλέξης Ακριθάκης ένα μόνο δεν στερήθηκε στην τρικυμιώδη ζωή του: το αγαθό της ελευθερίας. Και ένα πράγμα αγνόησε παντελώς: το ένστικτο αυτοσυντήρησης ή, γενικά, τη συντήρηση.
Στη ζωγραφική του δεν υποψιάζεσαι τον πόνο, απολαμβάνεις την ελευθερία της έκφρασης και μια καθαρή ματιά, μια αθωότητα που η τέχνη αποχωρίστηκε τόσο παλιά όσο ο 4ος αι. π.Χ.
Τα μικρό αυτό βιβλίο της Νίκης Μαραγκού είναι ενθύμηση του καλλιτέχνη και αφιέρωση σ' αυτόν. Περιγράφει μια νύχτα από τη ζωή του και περισώζει σε 23 φωτογραφίες του 1968 από το Βερολίνο στιγμές από την καθημερινότητά του. Λαβαίνουμε έτσι κι εμείς μια ιδέα για "το πιο τίμιο, τη μορφή του".
Γάτη Λιλή
Η Λιλή Γάτη μένει στην Αθήνα, που λατρεύει να μισεί, και τα βράδια φαντάζεται πως βλέπει στον ουρανό περισσότερα αστέρια απ’ όσα αυτοκίνητα βλέπει στον δρόμο την ημέρα. Αγαπάει τα μικρά ταξίδια σε μουτζουρωμένα χαρτιά, γι’ αυτό γράφει και ζωγραφίζει. Πιστεύει πως η τέχνη δεν γεννιέται ως πνευματική πολυτέλεια από δυνάμεις που περισσεύουν, αλλά είναι μορφή εργασίας που καλλιεργεί στον άνθρωπο τη βαθύτερη συνείδηση της ανθρωπιάς του.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, από την οποία έχει τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο Νουβέλας και το Δεύτερο Βραβείο Παραμυθιού σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς της. Έχει διακριθεί με το Ειδικό Βραβείο «Γιώργης Χαλατσάς» στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Στέλιος Ξεφλούδας». Συντονίζει σεμινάρια και διδάσκει σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής για ενηλίκους και παιδιά. Επιμελείται, διορθώνει, μεταφράζει κείμενα και βιβλία και αρθρογραφεί. Είναι μέλος της συγγραφικής-δημιουργικής ομάδας «Σακαράκα».
Κυκλοφορούν τα βιβλία της:
Στο Ηνωμένο Βασίλειο:«My name is Twelve» Byron Publications U.K. (2023).
Στην Ελλάδα: «Η συνταγή του χιονιού» Εκδόσεις Εντύποις (2019), «Η βελόνα» Εκδόσεις Εντύποις (2017), «Με λένε Δώδεκα» Εκδόσεις Εντύποις (2016), «Καληνύχτα αστεράκι» Εκδόσεις Εντύποις (2015), «Σαν παραμύθι» Εκδόσεις Εντύποις (2014) και «Εξ αίματος» Εκδόσεις Σαΐτα (2014).
Τα βιβλία της που αγαπάει ιδιαίτερα τα έχει γράψει μαζί με παιδιά: «Παιδιά από αστέρια» σχολεία Τυφλών Καλλιθέας (αφήγηση παραμυθιού στο audio book: Γιάννης Μποσταντζόγλου, Χρήστος Μπαλτάς, ερμηνεία τραγουδιού: Νατάσσα Μποφίλιου, μουσική: Αναστάσιος Σορώτος, στίχοι: Λιλή Γάτη) (2019) Εκδόσεις Εντύποις, «Το κορίτσι με τα μπαλόνια» Ειδικό Νηπιαγωγείο Κωφών και Βαρηκόων Αργυρούπολης, 1ο Νηπιαγωγείο Ελληνικού (2018) Εκδόσεις Εντύποις, κυκλοφορεί σε δυο γλώσσες (ελληνική γραπτή κι ελληνική νοηματική γλώσσα), «Παίζουμε παραμύθια;» 23ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας (2016) Εκδόσεις Εντύποις.
Η μετάφρασή της: «Οι μύθοι του Αισώπου» (πρωτότυπο κείμενο Elli Woollard, εικονογράφηση Marta Altés, εκδόσεις Pan Macmillan), Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη (2021).
Από την ομάδα «Σακαράκα» κυκλοφορούν τα παιδικά εκπαιδευτικά βιβλία: «Δέκα μαύρες γάτες σ’ ένα βιβλίο» (2017) και «Δέκα σκιάχτρα σ’ ένα βιβλίο» (2016), Εκδόσεις Εντύποις .
Συμμετέχει στις συλλογές: «Μικρές Ιστορίες για Μεγάλους» Εκδόσεις Εντύποις (2016), «Έγκλημα στο χωριό» Εκδόσεις OPENBOOK (2013), «Γεια σου φίλε» Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή (2011).
(Πηγή: "Εκδόσεις Κυβέρτι", 2023)
