Βασικές διατάξεις προστασίας του περιβάλλοντος (τ.1)
Η έκδοση αποτελεί προσπάθεια κωδικοποίησης, υπό την έννοια της συλλογής και της επιλογής των βασικών γενικών νομοθετημάτων, κοινοτικών και ελληνικών, που αφορούν στο περιβάλλον και, ταυτόχρονα, προσπάθεια να οριοθετηθούν, με επιστημονικά κριτήρια, οι σχετικοί κανόνες σε κατηγορίες και ομάδες.
Έτσι, η διάρθρωση της ύλης του έργου περιλαμβάνει τις γενικές και ειδικές διατάξεις για την προστασία του περιβάλλοντος, τις σχετικές με τα όργανα και τις διαδικασίες προστασίας και εκείνες που αφορούν στην περιβαλλοντική πληροφόρηση.
Η συλλογή και η επιλογή της ύλης έγινε με κριτήριο την άμεση χρησιμότητα των διατάξεων, ώστε να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι για το τι πρέπει να προστατεύεται και για ποιο λόγο, αν προστατεύεται ή δεν προστατεύεται και με ποιους τρόπους.
Στο έργο, περιλαμβάνεται και βασική νομολογία, δηλ. αυτή που αφορά στο άρθρο 24 του Συντάγματος, διατάξεις των Συνθηκών ΕΚ/ΕΕ, της ΕΣΔΑ, και συστηματικότερα του εκτελεστικού ν. 1650/1986.
| Τίτλος βιβλίου: | Βασικές διατάξεις προστασίας του περιβάλλοντος |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ελληνική νομοθεσία, κοινοτικό δίκαιο, διεθνείς συμβάσεις, βασική νομολογία |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τάχος, Αναστάσιος Ι. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604451654 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2007 | | |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Κριαράς, Εμμανουήλ, 1906-2014
Ο Εμμανουήλ Κριαράς (1906-2014) γεννήθηκε στον Πειραιά, με καταγωγή από την Κρήτη. Τελείωσε το γυμνάσιο στα Χανιά το 1924. Σπούδασε φιλολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1924-29), βυζαντινή φιλολογία, νεοελληνική φιλολογία και συγκριτική γραμματολογία (Πανεπιστήμιο Μονάχου, 1930 και Πανεπιστήμιο Παρισιού, 1938-39 και 1945-48). Αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1938. Επιστημονικός συνεργάτης του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών (1930-39) και στη συνέχεια διευθυντής του (1939-50). Στη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην αντίσταση και κρατήθηκε στο Χαϊδάρι επί μήνες έως τον Σεπτέμβριο του 1944. Το 1950 διορίστηκε τακτικός καθηγητής μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής, μεταξύ 1954-55. Απολύθηκε από τη θέση του από τη Χούντα (1968). Καλλιέργησε τη μεσαιωνική και τη νεοελληνική φιλολογία και γλώσσα και αγωνίστηκε για την επικράτηση της δημοτικής. Διετέλεσε: πρόεδρος εικοσαμελούς επιτροπής που μεταγλώττισε τους δικαστικούς κώδικες· πρόεδρος επιτροπής που πρότεινε το είδος μονοτονικού που εφαρμόζεται. Συνέθεσε το "Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας 1100-1669" (14 τόμοι) και το "Λεξικό της δημοτικής". Δημοσίευσε μελέτες για τη μεσαιωνική και νέα ελληνική γλώσσα και φιλολογία. Ανάμεσα στα περισσότερα από 1.000 άρθρα και 60 βιβλία που εξέδωσε αυτοτελώς ο Εμμ. Κριαράς, ξεχωρίζουν οι μονογραφίες του για τον Ψυχάρη, το Σολωμό και τον Παλαμά, οι εκδόσεις παλαιότερων κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας ("Πανώριας" του Χορτάτση, των θεατρικών του Πέτρου Κατσαΐτη, κ.ά), οι μελέτες του για το δημοτικισμό και η αλληλογραφία του. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων το Herderpreis και το βραβείο της Association des Etudes Grecques για το Μεσαιωνικό Λεξικό του. Επίσης, του απενεμήθηκαν τέσσερα ελληνικά παράσημα (το τελευταίο: Ταξιάρχης τάγματος τιμής) και ανακηρύχθηκε ιππότης της Λεγεώνας της τιμής στη Γαλλία και Commendatore in merito στην Ιταλία. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς, στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της 22ης Αυγούστου 2014, σε ηλικία 108 ετών.
