Έξι φορές η τύχη
"Απ' τη ζωή μας μπορούν ν’ αφαιρεθούν χιλιάδες μέρες, χωρίς να την αλλάξουν θεαματικά.
Υπάρχουν όμως και κάποιες, ελάχιστες είναι η αλήθεια, που αν εκλείψουν, η ζωή μας γίνεται
μια άλλη."
Έξι τέτοιες μέρες καθορίζουν την πορεία και του ήρωα του βιβλίου: Ο Θεόδωρος, που γεννιέται για τη μουσική, απ' την ορφάνια και την ένδεια οδηγείται σταδιακά στη δόξα και στα πλούτη. Γνωρίζει την αποθέωση στη Δύση και την Ανατολή. Γίνεται ίνδαλμα χιλιάδων γυναικών, παραμένοντας ωστόσο δέσμιος ενός κρυφού έρωτα. Ενώ όμως βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του η "Τύχη" για άλλη μια φορά προετοιμάζει τη μεγάλη ανατροπή.
Εμπνευσμένη απ' τα γυρίσματα αυτής ακριβώς της "Τύχης", η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη δημιουργεί ένα πανοραμικό μυθιστόρημα, όπου σε πρώτο επίπεδο εξιστορεί την πολυκύμαντη διαδρομή ενός καλλιτέχνη, ενώ, σε ένα δεύτερο και πιο ουσιαστικό, καταδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της "αρχέγονης θεάς" στη ζωή των ανθρώπων.
| Τίτλος βιβλίου: | Έξι φορές η τύχη |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μεγάλου - Σεφεριάδη, Λία (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600343960 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2007 | Διαστάσεις: | 22x13 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Παλαμάς, Κωστής, 1859-1943
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν απόγονος μιας παλαιάς οικογένειας που εμφανίσθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Γενάρχης της υπήρξε ο Παναγιώτης Παλαμάρης.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1859. Σε ηλικία 7 χρονών έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς. Σε ηλικία μόλις 16 χρονών αρχίζει σπουδές νομικής, ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του. Το 1876 έρχεται στην Αθήνα όπου και γράφεται στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Γρήγορα όμως θα εγκαταλείψει τη Νομική, και έτσι αποφασίζει να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Παρά το ότι θα ασχοληθεί με τη ΝΕΑ ελληνική λογοτεχνία, το πρώτο του έργο, που θα δημοσιευτεί το 1876 με τίτλο "Ερώτων 'Eπη" θα γραφτεί σε υπερκαθαρεύουσα. Το 1886 θα κυκλοφορήσει η πρώτη του συλλογή στη δημοτική και το 1889 δημοσιεύεται ένα από τα καλύτερα έργα του, ο "Ύμνος της Αθηνάς", ο οποίος θα βραβευτεί στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό. Αυτό είναι και το πρώτο του βραβείο. Εισηγητής του διαγωνισμού αυτού ήταν ο Νικόλαος Πολίτης. Το 1892 δημοσιεύει τη συλλογή "Τα μάτια της ψυχής μου", η οποία βραβεύτηκε και αυτή, το 1890. Το 1897 γίνεται γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, δουλειά για την οποία αμοιβόταν αρκετά καλά, και έτσι απέκτησε την οικονομική άνεση για να συνεχίσει το έργο του. 'Ενα χρόνο αργότερα, το 1898, δημοσιεύει δύο ποιητικές συλλογές, το "'Αστυ" και τον "Τάφο". Ακολουθεί μια περίοδος έμπνευσης και ο Παλαμάς γράφει το 1900 τους "Χαιρετισμούς της Ηλιογέννητης", το 1904 την "Ασάλευτη Ζωή", το 1907 τον "Δωδεκάλογο του Γύφτου", το 1910 την "Φλογέρα του Βασιλιά" και το 1919 "Τα Δεκατετράστιχα", τα οποία δημοσιεύονται και στην Αλεξάνδρεια. Το 1925 παίρνει το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και με την ίδρυση της Ακαδημίας των Αθηνών γίνεται και ένα από τα βασικά στελέχη της. Το 1928 δημοσιεύει τους "Δειλούς και σκληρούς στίχους" (Σικάγο) και το 1930 ή, κατά άλλους, το 1931 γίνεται πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Πεθαίνει στην Αθήνα, στις 27 Φεβρουαρίου 1943, και η πάνδημη κηδεία του μετατρέπεται σε εκδήλωση αντίστασης του ελληνικού λαού εναντίον του Γερμανού κατακτητή.
