Επιπόλαιος επί πόλεως
Ο Aλμπέρτος Nαρ, μ' αυτά τα "πεζά κείμενα", άρθρα-χρονογραφήματα, δημοσιευμένα στις εφημερίδες της πόλης "Mακεδονία" και "Θεσσαλονίκη" (1998-2003), έρχεται δύο χρόνια μετά τη "μετοικεσία" του να επιβεβαιώσει πανηγυρικά τη διαπίστωση ότι ο άνθρωπος εκλείπει οριστικά μονάχα όταν παύουμε να τον μνημονεύουμε και να αξιοποιούμε την αύρα του πολιτισμού του. Tο πνεύμα του Aλμπέρτου Nαρ είναι μαζί μας και πολύ κοντά μας όσο θα μπορεί να αναδύεται και να αναδεικνύεται μέσα από τα κείμενά του, όσο θα μπορεί να προκαλεί συγκινήσεις, σκέψεις και συναισθήματα.
Το βιβλίο του Α. Ναρ "Επιπόλαιος επί πόλεως" (33ο στη σειρά "Ιστορία και Πολιτισμός"), προσφέρει την απόλαυση της ανάγνωσης με τη βιωμένη και σμιλεμένη γραφή του που εκφράζει ένα λόγο της ψυχής άμεσο, τρυφερό, με εύστοχο χιούμορ και ραφινάτη σατιρική διάθεση.
Φωτίζει το κλίμα και το νόημα δύο εποχών: Αυτής που κάθε φορά ανακαλείται, ανασύρεται, αναβιώνει και καλύπτει κυρίως τα περιλάλητα πλέον χρόνια του '60. Και αυτής που συνδέεται με την πρόσφατη συγκυρία (:1998-2003) στον βαθμό που μπορούμε να διακρίνουμε τι υπάρχει πίσω από τις επιλογές των θεμάτων, το ύφος, τη γλώσσα, τις επικλήσεις της ιστορίας, ακόμη και πίσω από τον αυτοαναλογισμό: "τι σημαίνει να γράφεις χρονογραφήματα στις άνυδρες μέρες μας"; αναρωτιέται ο Α. Ναρ.
Ανοίγει παράθυρα με θαυμαστή θέα στο ιστορικό και πολιτιστικό υπόβαθρο της πόλης και παράλληλα παρέχει γόνιμα ερεθίσματα για έρευνα και συζήτηση.
Hoffmann Ernst Theodor
Ο Ernst Theodor Amadeus Hoffmann (1776-1822), εμβληματική μορφή του ρομαντισμού στη γερμανική λογοτεχνία έζησε στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Κένιγκσμπεργκ της Πρωσίας από γονείς νομικούς. Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις τέχνες, ιδιαίτερα τη μουσική και τη ζωγραφική, και διακρίθηκε για τις διανοητικές του ικανότητες. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στο πρωσικό δημόσιο. Εγκατέλειψε τη νομική για να εργαστεί ως μουσικός (έγραψε την όπερα "Undine" το 1814), μουσικοκριτικός και διευθυντής ορχήστρας. Στα τριάντα του όμως συνειδητοποίησε ότι δεν θα φτάσει ποτέ στο ύψος των μουσικών που θαύμαζε (ανάμεσά τους ο Mozart, προς τιμήν του οποίου το A. - Amadeus στην υπογραφή του), κι έτσι στράφηκε στη συγγραφή. Μετά την έκδοση των πρώτων διηγημάτων του, ο Hoffmann έγινε γρήγορα ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε πολλές ιστορίες, όπου η πραγματικότητα πλέκεται με δεξιοτεχνία με τη φαντασία αλλά και με κωμικά γεγονότα. Τα έργα του, κυρίως το "Νυχτερινά κομμάτια" (1816), ήταν από τα πρώτα έργα "φρίκης" και επηρέασαν βαθιά πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς, ανάμεσά τους τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, τον Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον και τον Φραντς Κάφκα, ενώ η "Δεσποινίς ντε Σκιντερί" μπορεί να θεωρηθεί ένας προάγγελος της "Μις Μαρπλ" της Αγκάθα Κρίστι. Εμπνευσμένος ίσως από τη δική του πάλη να συμφιλιώσει την καριέρα του με τις δημιουργικές του φιλοδοξίες, έδινε σε πολλούς από τους χαρακτήρες του διχασμένη προσωπικότητα, έντιμοι τη μέρα, δολοφόνοι και κλέφτες τη νύχτα. Πολλά χοροδράματα στηρίζονται σε έργα του όπως τα: "Κοπέλια" του Ντελίμπ, "Καρυοθραύστης" του Τσαϊκόφσκι και "Καρντιγιάκ" του Χίντεμιτ, ενώ πολλά άλλα διασκευάστηκαν για το θέατρο.
