Μακγκάφιν
Το πάλαι ποτέ πετράδι στο στέμμα της Felekis Lines, το πλοίο Αφροδίτη, ετοιμάζεται για το τελευταίο του ταξίδι στο Αιγαίο, προτού μετατραπεί σε παλιοσίδερα. Οι παλιές καλές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο καταχρεωμένος πλοιοκτήτης Μάρκος Φελέκης έχει μονάχα μία επιθυμία: να συνοδέψει το αγαπημένο του καράβι στο στερνό του ταξίδι. Και, ίσως, αν αποδειχθεί τυχερός, να αλλάξει τη μοίρα του.
Στο λιμάνι του Πειραιά, μία τετραμελής οικογένεια επιβιβάζεται στο καράβι: ο πατέρας Ακίνδυνος, η μητέρα Νανά, η έφηβη κόρη Μικαέλα και η γιαγιά Βαρβάρα. Όλοι έχουν τα μυστικά τους — και κάποια από αυτά μπορεί να αποδειχθούν θανάσιμα, επειδή, δίχως να το ξέρουν, τα μέλη της οικογένειας έχουν από έναν τεράστιο στόχο πάνω στα κεφάλια τους.
Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, που θέλει να φέρει εις πέρας την αποστολή του για να σώσει το αγαπημένο του ζώο, ένα τανούκι από τον ζωολογικό κήπο της Σαϊτάμα.
Ένα ζευγάρι πληρωμένων δολοφόνων, που θα πρέπει να αποφασίσουν εάν ο γάμος τους μπορεί να σωθεί ή αν θα ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους αφού αποβιβαστούν από το πλοίο.
Μία πληγωμένη γυναίκα που ζητά εκδίκηση από το άτομο που κατέστρεψε τη ζωή της.
Ένας stalker αποφασισμένος να πείσει την πρώην του να του δώσει άλλη μία ευκαιρία — με κάθε τρόπο.
Και στο επίκεντρο όλων, ένα μυστηριώδες αντικείμενο που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι, αλλά όλοι το αναζητούν — ένα Μακγκάφιν.
Μακγκάφιν [MacGuffin]: ένα προσχηματικό στοιχείο πάνω στο οποίο στήνεται η πλοκή. Ορισμένες φορές το Μακγκάφιν μπορεί να είναι θολό, απροσδιόριστο, να περιγράφεται σε αδρές γραμμές και να παραμένει ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία. Ποιος θα παραμείνει ζωντανός όταν το Express Αφροδίτη ολοκληρώσει το ταξίδι του;
Russell, Bertrand, 1872-1970
Βρετανός φιλόσοφος (1872-1970). Γεννήθηκε κοντά στις όχθες του Wye. Έπειτα από πολύ καλές σπουδές έγινε καθηγητής στο Τρίνιτυ Κόλλετζ του Καίμπριτζ και μέλος της Βασιλικής Εταιρίας το 1909. Το 1916 παραιτήθηκε από τη θέση του καθηγητή· αιτία ήταν οι ειρηνόφιλες ιδέες του. Μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ταξίδεψε στη Ρωσία και την Κίνα, όπου και διηύθυνε ιδιωτική σχολή (1927-1932). Επίσης δίδαξε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Στο Καίμπριτζ ξαναγύρισε το 1944 και ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του καθηγητή. Κατά τη διαδρομή ενός μακροχρόνιου σταδίου δράσης, που επισφραγίστηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1950 και το βρετανικό παράσημο του Τάγματος Αξίας, ο Ράσσελ και ως μαθηματικός και ως φιλόσοφος και ως κοινωνιολόγος μας έδωσε ένα ογκώδες έργο. Σ' αυτό ανήκουν τα έργα: "Principia Mathematica" (1903), "Τα προβλήματα της φιλοσοφίας" (1912), "Οι γνώσεις μας για τον εξωτερικό κόσμο και οι επιστημονικές μέθοδοι" (1914), "Ο δρόμος προς την ελευθερία: Σοσιαλισμός,αναρχία και συνδικαλισμός" (1918), "Μυστικισμός και λογική" (1918), "Μπολσεβικισμός" (1940), "Γάμος και ηθική" (1929), "Η κατάκτηση της ευτυχίας" (1930), "Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας" (1946) κ.ά. Υποστηρικτής της γυναικείας χειραφέτησης και της παροχής ψήφου στις γυναίκες, ο φιλόσοφος της ειρήνης είδε την ανθρωπότητα σαν ενιαίο σύνολο και τάχθηκε κατά του ναζισμού που τον πολέμησε στον Β παγκόσμιο πόλεμο, γράφοντας φοβερές σελίδες εναντίον του. Ο Ράσσελ έθεσε το κύρος του στην υπηρεσία της παγκόσμιας ειρήνης και τάχθηκε κατά της ατομικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς. Πίστεψε στον άνθρωπο, γι' αυτό και μέσα στο έργο του διακρίνεται η αισιοδοξία του για το μέλλον. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1970.
