Εσύ να με φωνάζεις Εμπενίζερ
Δεν ήξερα το όνομά του, γι’ αυτό τον είπα Χ. Ταξίδευε ασταμάτητα και σκόρπιζε χαρά. Με επισκέφτηκε ένα βράδυ που ήμουν θλιμμένος και είχα δηλώσει στη μαμά μου ότι φέτος δεν ήθελα να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Μου ζήτησε επίμονα να παίξουμε. Με παρακίνησε και επιδιορθώσαμε σπασμένα ξύλινα στολίδια. Τελικά ο Χ τα κατάφερε! Με έπεισε πως τα Χριστούγεννα είναι χαρά. Αυτή είναι η ιστορία της γνωριμίας μου με τον Εμπενίζερ.
Ρουμελιωτάκης, Χρίστος, 1938-2018
Ο Χρίστος Ρουμελιωτάκης (1938-2018) γεννήθηκε στην Αργυρούπολη του Ρεθύμνου. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Έλαβε μέρος στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής του και συμμερίστηκε τη μοίρα της Ελληνικής Αριστεράς. Εξορίστηκε από τη χούντα στο Παρθένι της Λέρου, από όπου καταδίκασε την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Τσεχοσλοβακία το 1968. Κατά τη μεταπολίτευση εντάχθηκε στο κόμμα της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Εμφανίστηκε στα γράμματα με το ποίημα "Πίσω από τα βλέφαρα" στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης", το 1958. Διετέλεσε εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού "Σχεδία". Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές: "Κλειστή θάλασσα", 1979, "Βαρούτην χανόμεθα", 1988, "Ο ανεπίληπτος βίος, ο λόγος και η τελείωση της Λευκοθέας", 1989, "Ξένος ειμί και άλλα ποιήματα", 2002, "Δεν είναι τίποτα και άλλα ποιήματα", 2008, καθώς και τις συλλογές δοκιμίων "Ασκήσεις αυτογνωσίας", 2008, που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής, "Αποθήκες υφάλων όπλων", 2009, "Έφοδος στον ουρανό", 2012 και "Χθεσινός κόσμος. Ιωνία, η πόλη μας", 2017. Μεταξύ 1999-2010 διετέλεσε πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Έφυγε από τη ζωή στο Ναύπλιο στις 20 Ιουλίου 2018, σε ηλικία 80 ετών.
