Ο αστερισμός των παραμυθιών
Ένα βράδυ το μαγικό Τζίνι, το Ξωτικό κι ο Κύριος Δεν Βαριέμαι μιλούν με τις Ρυτίδες του Φεγγαριού.
Σκέπτονται, ονειροπολούν κι αποφασίζουν… Γιατί καλά γνωρίζουν ότι τα παραμύθια φωτίζουν την καρδιά και το
μυαλό ολονών, μεγάλων και μικρών.
Ξεκινάμε λοιπόν!
Λοΐζου, Μάρω, 1940-2007
"Ο κόσμος είναι ένα θαύμα και αυτή την αίσθηση του θαύματος προσπαθώ με τα βιβλία μου να μεταδώσω στα παιδιά, στο βαθμό που η τέχνη και το ταλέντο μου μου επιτρέπουν" δήλωνε η Μάρω Λοΐζου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1940. Όταν ήταν είκοσι χρονών, μαζί με άλλους πρωτοπόρους καλλιτέχνες, δημιούργησαν ένα τεράστιο πανελλήνιο κίνημα που στόχο είχε την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας μέσα από αγωνιστικές πολιτιστικές δραστηριότητες. Έργα της εποχής αυτής τρεις ποιητικές συλλογές, στίχοι της που μελοποιήθηκαν και έγιναν τραγούδια, και ποιήματα που απάγγελλαν σε δημόσιους χώρους. Το 1965 παντρεύεται το συνθέτη Μάνο Λοΐζο, με τον οποίο τον επόμενο χρόνο αποκτά την κόρη της Μυρσίνη. Από τότε, διαπιστώνοντας την άνεση και τη χαρά που ένιωθε κάθε φορά που της έφτιαχνε παραμύθια, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την παιδική λογοτεχνία, με εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, μεταφράσεις παιδικών βιβλίων και συνεργασίες με ανάλογα περιοδικά. Το 1974 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο για παιδιά, το "Ήταν και δεν ήταν". Από τότε, εξέδωσε συνολικά 35 βιβλία, άλλα για μικρότερα κι άλλα για μεγαλύτερα παιδιά. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα η φαντασία και η ποιητικότητα. Σχεδόν όλα της τα βιβλία τιμήθηκαν με διάφορα βραβεία και έξι από αυτά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ολλανδικά και στα αραβικά. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας και το 1998 ήταν υποψήφια της χώρας μας για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν. Το 1998 η Πολιτεία, ως ελάχιστη αναγνώριση του έργου της, της χορήγησε τιμητική σύνταξη. Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Αυγούστου 2007, σε ηλικία 67 ετών, έπειτα από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.
