Μουσείο και νεωτερικότητα
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μία πρωτοφανής και συνεχώς επιταχυνόμενη ανάπτυξη των μουσείων στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, από πλευράς τόσο θεσμού όσο και κτιριακής υποδομής. Η ανάπτυξη αυτή είναι τόσο ποσοτική, όσο και ποιοτική.
Το φαινόμενο δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Από τις αρχές του 19ου αιώνα,μ που δημιουργήθηκε ο θεσμός του μουσείου, με τη σημερινή του έννοια, και κτίστηκαν τα πρώτα κτίρια μουσείων, μέχρι το τέλος του αιώνα, παρατηρήθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογη έκρηξη. [...]
Το επαγγελματικό προφίλ του ειδικού για τα μουσεία, με δίπλωμα οργανωμένων μεταπτυχιακών σπουδών, δημιουργήθηκε μόλις πριν τριάντα περίπου χρόνια και ο όρος μουσειολογία μόλις πριν περίπου είκοσι, ακριβώς παράλληλα με την τελευταία έκρηξη του μουσείου.
Το μουσείο μπήκε στη ζωή μας για τα καλά -πήγα να πω "όπως η τηλεόραση"...
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τίτλος βιβλίου: | Μουσείο και νεωτερικότητα |
---|
Εκδότης: | Παπασωτηρίου |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Τζώνος Πάνος (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789607530905 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Διαπανεπιστημιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών: Μουσειολογία | Σελίδες: | 88 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 2007 | Διαστάσεις: | 26x21 |
---|
Κατηγορίες: | Ιστορία |

Lukács, Georg, 1885-1971
Ο Γκυόρκυ Λούκατς (Gyorgy Lukacs, 1885-1971) προερχόταν από εύπορη αστική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής την εποχή της Αυστρουγγαρίας. Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από πατέρα τραπεζίτη. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Βουδαπέστης και του Βερολίνου και το 1906 ανακηρύχθηκε διδάκτορας φιλοσοφίας. Το 1914 προσχώρησε στο ουγγρικό κομμουνιστικό κόμμα. Από το 1945 χρημάτισε καθηγητής αισθητικής στο πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Υπέρμαχος της αποσταλινικοποίησης, το 1956 χρημάτισε υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Νάγκι, μετά την πτώση της οποίας αυτοεξορίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Στα βασικότερα έργα του συγκαταλέγονται: "Η ψυχή και οι μορφές" (1911), "Το ιστορικό μυθιστόρημα" (1936), "Ο Γκαίτε και η εποχή του" (1946), "Ο νεαρός Χέγκελ και το πρόβλημα της καπιταλιστικής κοινωνίας" (1948), "Η καταστροφή του Λόγου" (1954), "Σολζενίτσιν" (1964).