Μικρές ερευνητικές διαδρομές στην συλλογική μνήμη
Στο απέραντο τοπίο της συλλογικής μνήμης οι διαδρομές που χαράσσουν οι ερευνητές είναι μικρές και περατές, διανοίγουν, όμως, προοπτικές για νέες έρευνες. Το βιβλίο Μικρές ερευνητικές διαδρομές στην συλλογική μνήμη. Αναδομήσεις και αναθεωρήσεις περιέχει κείμενα που συμπυκνώνουν τις διαφορετικές θεωρήσεις που υιοθετήσαμε κατά την προσέγγιση της συλλογικής μνήμης στο πλαίσιο της συνεργασίας μας στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ). Παράλληλα, όμως, αντιμετωπίζει τα κείμενα αυτά ως ίχνη των ερευνητικών διαδρομών που διανύσαμε, κατά εποχές, επιχειρώντας να συνδέσει την συγγραφή τους με τις διαδρομές εκείνες που μας οδήγησαν να μελετήσουμε τις συγκεκριμένες όψεις της συλλογικής μνήμης. Οι προβληματισμοί που καταγράφονται αναφέρονται στην διαχείριση της συλλογικής μνήμης από τους κοινοτικούς συλλόγους και τους ερευνητές, ιδίως τους ερευνητές της Προφορικής Ιστορίας, στην διατήρηση και μεταβίβαση της συλλογικής μνήμης από την μια γενιά στην άλλη, καθώς και στην ανίχνευση των κοινωνικών πλαισίων που δομούν την ατομική μνήμη. Συγκεντρώνοντας μαζί διαφορετικά κείμενα, τα οποία ανιχνεύουν ποικίλα πεδία έρευνας, προσπαθούμε να δείξουμε το εύρος και το βάθος το οποίο μπορεί να λάβει η έρευνα για την συλλογική μνήμη.
| Τίτλος βιβλίου: | Μικρές ερευνητικές διαδρομές στην συλλογική μνήμη |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Αναδομήσεις και ανα-θεωρήσεις |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Θανοπούλου, Μαρία, κοινωνιολόγος (Συγγραφέας)
Τσίγκανου, Ιωάννα (Συγγραφέας)
Ζάχου, Χρυσάνθη (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600240597 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2023 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία |
|---|
Flaubert, Gustave, 1821-1880
Ο Γκυστάβ Φλομπέρ, γιος του χειρουργού Ασίλ Φλομπέρ και της Ζυστίν Φλεριό, γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1821 στη Ρουέν της Νορμανδίας. Η κλίση του προς την λογοτεχνία ήταν έντονη και από τα δεκατέσσερά του χρόνια άρχισε να γράφει αφηγήματα. Η οικογένειά του τον προόριζε για νομικές σπουδές στο Παρίσι, ωστόσο η αποτυχία στις εξετάσεις, οι συχνές κρίσεις επιληψίας και προπάντων η βαθιά του επιθυμία να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία, δεν του επέτρεψαν να τις ολοκληρώσει. Έζησε ως επί το πλείστον μακριά από το θόρυβο της πρωτεύουσας, στο Κρουασέ, κοντά στη μητέρα και στην αγαπημένη ανιψιά του, με μικρά διαλείμματα στην ασκητική ζωή που είχε επιλέξει τις τακτικές επισκέψεις στο Παρίσι, για να βλέπει τους φίλους του: τον Γκοτιέ, τον Τουργκιένιεφ, τον Ρενάν, τον Ζολά, τη Γεωργία Σάνδη, τη Λουίζ Κολέ, μεταξύ άλλων, με τους οποίους διατήρησε πολύχρονη αλληλογραφία. Έκανε επίσης ευάριθμα ταξίδια: από το 1849 έως το 1851, μαζί με τον φίλο του Μαξίμ ντυ Καν ταξίδεψαν στη Μέση Ανατολή, ενώ γνωστό είναι και το πέρασμά του από την Ελλάδα. Επιστρέφοντας άρχισε να γράφει τη "Μαντάμ Μποβαρύ", την οποία θα ολοκληρώσει και θα εκδώσει έξι χρόνια αργότερα, το 1857. Μακρόχρονη και κοπιώδης ήταν και η συγγραφή όλων των άλλων έργων του, "Μαντάμ Μποβαρύ", "Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου", "Αισθηματική αγωγή", "Απλή καρδιά", "Μπουβάρ και Πεκυσέ" κ.ά. Γενναιόδωρος με τους ομοτέχνούς του, αφοσιωμένος στους ανθρώπους που αγάπησε, θυσίασε τη μικρή περιουσία του για να στηρίξει τους συγγενείς του και πέθανε φτωχός το 1880. Εκτός από την περιπετειώδη σχέση του με τη Λουίζ Κολέ, και κάποιες τρυφερές φιλίες, ο Φλομπέρ φύλαξε πιστά τον ανεκπλήρωτο έρωτα των δεκαέξι χρόνων του για την κυρία Σλεζενζέ, που τον απαθανάτισε στην "Αισθηματική αγωγή".
