Αιολία
Λέσβος, Αϊβαλί, Πέργαμος.... Η Λέσβος με ιστορία εκατονταετιών, σωστή κιβωτός του πολιτισμού και της ελληνικότητας του Αιγαίου, συναρπάζει με τα όμορφα τοπία, τους παραδοσιακούς οικισμούς, τα μνημεία, το μοναδικό απολιθωμένο δάσος, τη λαϊκή παράδοση, τις γεύσεις και τους φιλόξενους κατοίκους. Πρόκειται για ένα τόπο που τραγούδησε τον έρωτα και τη ζωή με όλους τους τρόπους.
Είναι στα ακρογιάλια της που φέρνουν οι ζέφυροι και τα κύματα του Αιγαίου το κεφάλι και τη λύρα
του αοιδού Ορφέα.
Η περιήγηση μετά τους ελαιώνες, τα πευκοδάση, τα μοναστήρια, τα κάστρα και τις κρυστάλλινες
θάλασσες συνεχίζεται στη μικρασιατική Αιολία, τη φυσική και πολιτιστική, ενδοχώρα της Λέσβου,
στις Κυδωνιές των αρχαίων Ελλήνων, στο Αϊβαλί και τα Μοσχονήσια του Φώτη Κόντογλου.
Μετά ακολουθεί το ιστορικό Αδραμύττιο και η Άσσος. με την ακρόπολή της και τον περίφημο ναό της
Αθηνάς, που αγναντεύει αιώνες τώρα τη Λέσβο, τη Μήθυμνα και τον Λεπέτυμνο.
Στη συνέχεια επιστρέφουμε στο Δικελί και την Πέργαμο, με την αξεπέραστης πρωτοτυπίας
και ομορφιάς ακρόπολη της και το Ασκληπιείο, έναν από τους πιο σημαντικούς τόπους της θεραπείας
και της ιατρικής στους χρόνους της αρχαιότητας. Ακολουθεί το Τσανταρλί και το Αλήαγα, τόπος της αρχαίας Πιτάνης, της Ελαίας και της Μαρίνας.
Στο τέλος το ταξίδι μας κλείνει με την Κύμη, τη μεγίστη των Αιολικών και αρίστη μητρόπολη του Στράβωνα.
Διόδωρος ο Σικελιώτης
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης γεννήθηκε στο Αργύριο της Σικελίας, στην ευκλεή Μεγάλη Ελλάδα, γύρω στα 90 π.Χ. Για τη ζωή του δεν διαθέτουμε πολλά στοιχεία. Μοναδική πηγή βιογραφικών πληροφοριών είναι τα βιβλία του. Γνωρίζουμε ότι εκτός από τη μητρική γλώσσα του, την ελληνική, είχε διδαχτεί και την λατινική, επειδή η πόλη του είχε εκτεταμένες πολιτιστικές και οικονομικές συναλλαγές με τους Ρωμαίους, ενώ ο ίδιος επισκέφθηκε επανειλημμένα την ακμάζουσα Ρώμη, όπου συνέλεξε πολύτιμο υλικό -ελληνόγλωσσο και λατινόγλωσσο- για το συγγραφικό του έργο.
Κατά την 180ή Ολυμπιάδα (60-56 π.Χ.), σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία του, βρισκόταν στην Αθήνα για σπουδές. Στην Αίγυπτο παρέμεινε επί τρία έτη, συναναστρεφόμενος τους ιερείς της χώρας και μελετώντας διεξοδικά τις τοπικές παραδόσεις, τους θρύλους, τα ήθη και τα έθιμα. Επίσης, για μεγάλο χρονικό διάστημα - το οποίο αγγίζει τα τριάντα έτη- ταξίδευε στις τότε γνωστότερες πόλεις της Ευρώπης και της Ασίας, επισκεπτόμενος βιβλιοθήκες, ερευνώντας αρχεία και συγκεντρώνοντας χρήσιμες πληροφορίες για το σύγγραμμά του.
Ο θάνατός του πρέπει να επήλθε μεταξύ του 30 και 31 π.Χ. και να οφειλόταν σε φυσικά αίτια.
Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη συγγραφή της παγκόσμιας ιστορίας σε 40 βίβλους, με τον τίτλο "Ιστορική Βιβλιοθήκη". Το έργο του, είναι πολύτιμο, για τον πλούτο του ιστορικού υλικού, με το οποίο αναπληρώνονται χαμένα έργα προγενέστερων μεγάλων ιστορικών. Δυστυχώς από τις 40 βίβλους του Διόδωρου σώζονται 15 (Α΄-Ε΄) και (ΙΑ΄-Κ΄). Από τις υπόλοιπες έχουμε μόνο επιτομές και εκλογές. Η Τέταρτη Βίβλος είναι η συγγραφή της ελληνικής μυθολογίας.
