Η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων
Το θέμα του βιβλίου εντάσσεται στο ευρύτερο αντικείμενο έρευνας για τη συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων στις διάφορες χώρες της ΕΕ, η οποία αναλήφθηκε με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου, που αποτελεί ανεξάρτητο όργανο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων. Την ανάλυση του ζητήματος για την Ελλάδα ανέλαβαν οι συγγραφείς του παρόντος έργου. Από τα παραπάνω προκύπτει η ανανέωση του ενδιαφέροντος σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το θεσμό της Συμμετοχής, ο οποίος φαίνεται να ανοίγει μια νέα προοπτική στην οργάνωση των σχέσεων εργασίας και κεφαλαίου.
Η συμμετοχή είναι θεσμός των συλλογικών εργασιακών σχέσεων. Όμως, σε αντίθεση με τους άλλους θεσμούς, αντιμετώπισε την καχυποψία τόσο των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων όσο και των εργοδοτικών οργανώσεων. Η Ελλάδα, όπως προκύπτει από τη μελέτη, ανήκει στις χώρες εκείνες, στις οποίες ο θεσμός της συμμετοχής δεν ευδοκίμησε ιδιαίτερα.
Συνεπώς, οδηγούμαστε αναπόδραστα στο ακόλουθο ερώτημα: Η συμμετοχή των εργαζομένων αποτελεί ένα κλειστό κεφάλαιο στην ιστορία των ελληνικών εργασιακών σχέσεων; Η απάντηση στο εν λόγω ερώτημα είναι αρνητική. Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι η πολυπλοκότητα των νέων προβλημάτων στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων δημιουργεί την ανάγκη για νέα συναντίληψη των σχέσεων κεφαλαίου και εργασίας, μέσω της ενίσχυσης των θεσμών της συμμετοχής.
| Τίτλος βιβλίου: | Η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ως εκδήλωση του θεσμού της συμμετοχής |
|---|
| Εκδότης: | Νομική Βιβλιοθήκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κουκιάδης, Ιωάννης Δ. (Συγγραφέας)
Σκανδάλης, Ιωάννης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786180800579 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2023, 1η έκδοση | Διαστάσεις: | 17x24 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Sartre, Jean - Paul, 1905-1980
Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου 1905. Σπούδασε στην Ecole Normale Superieure και δίδαξε σε λύκεια από το 1931 έως το Ι944. Βαθιά επηρεασμένος από τη φαινομενολογία του Χούσερλ και την οντολογία του Χάιντεγκερ, επεξεργάστηκε μια υπαρξιστική θεωρία αρχικά με άξονα τη σχέση του ανθρώπου με την ελευθερία (Το είναι και το μηδέν) και αργότερα του διαλεκτικού υλισμού και της αντίληψης του για τη στράτευση (Κριτική του διαλεκτικού λόγου). Ανέπτυξε τις ιδέες του σε μυθιστορήματα (Η ναυτία, Οι δρόμοι της ελευθερίας), θεατρικά έργα (Κεκλεισμένων των θυρών, Τα βρόμικα χέρια, Ο Διάβολος και ο καλός Θεός, Ο ηθοποιός Κιν, Νεκρασσοφ, Οι έγκλειστοι της Αλτόνα), διηγήματα (O τοίχος), άρθρα και κριτικά δοκίμια (Καταστάσεις, Ο άγιος Ζενέ, κωμωδός και μάρτυρας), ένα αυτοβιογραφικό πεζογράφημα (Οι λέξεις), μια μελέτη για τον Φλομπέρ (0 ηλίθιος της οικογένειας). Το 1945 ίδρυσε την πολιτικού και λογοτεχνικού περιεχομένου επιθεώρηση "Les Temps Modernes" μαζί με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Μορίς Μερλό-Ποντύ. Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει. Είχε μια μοναδική ικανότητα να αφουγκράζεται τα προβλήματα της εποχής του και ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα (ενεργή συμμετοχή κατά του πολέμου του Βιετνάμ, μέλος του "Δικαστηρίου Ράσσελ", συμμετοχή στον Μάη του '68, διεύθυνση των αριστερών εφημερίδων "La cause du people", "La Liberation"). Πέθανε στο Παρίσι στις 15 Απριλίου 1980.
