Η τέχνη του δημιουργικού χορού
Η αγωγή του παιδιού µέσω των τεχνών αποτελεί ένα ιδανικό που από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα εµπνέει παιδαγωγούς από όλο τον κόσµο. Ένας από αυτούς ήταν ο Γερµανός συνθέτης και μουσικοπαιδαγωγός Carl Orff, σκοπός του οποίου ήταν να συνενώσει αρµονικά τις τέχνες του λόγου, της µουσικής και του χορού, ώστε να επιτευχθεί η ολόπλευρη καλλιέργεια του παιδιού. Ο ίδιος τόνιζε την ανάγκη να δηµιουργηθεί ένα syllabus δηµιουργικής κίνησης, το οποίο να πλαισιώνει και να συµπληρώνει τη µουσική αγωγή.
Έκτοτε έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και έχει γίνει πολλή έρευνα για την τέχνη της δηµιουργικής κίνησης και του χορού. Ωστόσο, παρά την πλούσια ξενόγλωσση βιβλιογραφία, ελάχιστα βιβλία έχουν µεταφραστεί και ακόµη λιγότερα έχουν γραφτεί στη γλώσσα µας για το συγκεκριµένο θέµα. Το κενό αυτό επιχειρεί να καλύψει το παρόν βιβλίο.
Στο πρώτο κεφάλαιο τεκµηριώνεται θεωρητικά η σπουδαιότητα της δηµιουργικής κίνησης και του χορού στην αγωγή του παιδιού και αναλύονται θέµατα όπως η οργάνωση ενός μαθήµατος, τα θέµατα του κινητικού αυτοσχεδιασµού, οι παιδαγωγικοί στόχοι, ο ρόλος του δασκάλου και η αξιολόγηση του μαθήµατος. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται δραστηριότητες οµαδοποιηµένες κατά θέµατα, όπως ο χώρος, ο χρόνος, η δυναµική και η φόρµα. Οι δραστηριότητες, που παρουσιάζονται µε σειρά αύξουσας δυσκολίας, επιλέχθηκαν µε µεγάλη προσοχή τόσο από βιβλία ειδικών στον χώρο όσο και από την προσωπική εµπειρία διδασκαλίας της συγγραφέως. Στο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου περιγράφονται σχέδια µαθηµάτων για µια ολοκληρωµένη σύνδεση θεωρίας και πράξης. Ο αριθµός των δραστηριοτήτων είναι µεγάλος και µπορεί να καλύψει κάθε είδους ανάγκη του εκπαιδευτικού και του τµήµατός του.
Ένα σηµαντικό εγχειρίδιο που απευθύνεται σε Έλληνες εκπαιδευτικούς, γυµναστές, δασκάλους χορού, µουσικούς και παιδαγωγούς προσχολικής αγωγής, µε στόχο να στηρίξει και να εµπλουτίσει το καθηµερινό τους έργο.
Μέσκος, Μάρκος, 1935-2019
Ο Μάρκος Μέσκος (1935-2019) γεννήθηκε στην Έδεσσα. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες και τις γυμνασιακές σπουδές του στην Έδεσσα και εργάστηκε, στη συνέχεια, στο κατάστημα του πατέρα του, γράφοντας ποίηση από την εφηβική ηλικία. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1956 με το ποίημα "Ειρήνη" που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" (τεύχος 13, Ιανουάριος 1956), με το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός (χρησιμοποίησε, επίσης, τα λογοτεχνικά ψευδώνυμα Δημήτρης Γραμματικός και Πέτρος Μηλιώνης). Το 1957, συνδέθηκε με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Μαρτυρίες". Το 1958 χρονολογείται η πρώτη του ποιητική συλλογή, "Πριν από τον θάνατο". Το 1965 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα για να σπουδάσει στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη. Εκεί έζησε έως το 1980, δουλεύοντας, μεταξύ άλλων, ως γραφίστας σε διαφημιστικά γραφεία και ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1981 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και έγινε ιδρυτικό μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού "Χειρόγραφα" και, αργότερα, υπεύθυνος των Αγροτικών Συνεταιριστικών Εκδόσεων (ΑΣΕ), μεταξύ 1987-1993. Δημοσίευσε ποιήματα, πεζογραφήματα και μελέτες του, κατά καιρούς, στα περιοδικά "Επιθεώρηση Τέχνης", "Εφημερίδα των ποιητών", "Καινούργια Εποχή", "Νέα Εστία", "Νέα Πορεία", "Ο Λογοτέχνης", "Μαρτυρίες", "Σημειώσεις", "Δεκαπενθήμερος Πολίτης", "Αντί", "Ελίτροχος", "Το Δέντρο", "Γράμματα και Τέχνες", κ.ά. Η πρώτη φάση της ποίησης του Μέσκου σχετίζεται με τραυματικά ιστορικά βιώματα της δεκαετίας του 1940 και εμφορείται από την αίσθηση ενότητας ποιητή και γενέθλιου τόπου, ανθρώπινου υποκειμένου και φύσης. Η έννοια της αντίστασης διατρέχει όλη τη λογοτεχνική του παραγωγή του και, ενώ στις πρώτες του συλλογές αποκρυσταλλώνεται σε μορφές της ελληνικής παράδοσης, όπως αυτές του Διγενή ή των Κλεφτών, σταδιακά κατατείνει όλο και περισσότερο στην αφαίρεση. Άλλα χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι η εισβολή του ιστορικού χρόνου στον ατομικό χώρο και η διαπλοκή προσωπικού και συλλογικού. Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για τη συλλογή "Χαιρετισμοί", το 1995, το βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του έργου και το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 2013, για τη συλλογή "Τα λύτρα". Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες. Το 1981 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ύψιλον η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του, που γράφτηκαν από το 1958 έως το 1980, με τίτλο "Μαύρο δάσος". Το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο δύο φορές, συμπληρωμένο κάθε φορά: το 1999 από τις εκδόσεις Νεφέλη και το 2011, σε δύο τόμους, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Οι εκδόσεις Γαβριηλίδης εξέδωσαν επίσης τα συγκεντρωμένα "Πεζογραφήματά" του, το 2013, και τα "Προσωπικά κείμενα", το 2014. Τελευταία βιβλία του ήταν το δοκίμιο "Συνηγορία ποιήσεως" (Κίχλη, 2015), η συλλογή πεζών "Εν Βοδενοίς: Κείμενα εκτός εμπορίου από την ενδοχώρα της Έδεσσας" (Έδεσσα, 2016) και οι ποιητικές συλλογές "Άλφα Βήτα" (Κίχλη, 2015), "Στην όχθη του παραδείσου" (Το Ροδακιό, 2016) και "Όνειρα στον Άδη" (Το Ροδακιό, 2018). Έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη την 1η Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 83 ετών.
(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)
