
Ιπποτικές ιστορίες για υπεράνθρωπα κατορθώματα, μεγάλοι έρωτες, όρκοι που αθετούνται, κατάρες, μαγικά πλάσματα, φιλίες, προδοσίες και μυστικά συνθέτουν αυτό το γοητευτικό σαν παραμύθι μυθιστόρημα που πατάει σε μύθους και αλήθειες. Τον μεσαιωνικό θρύλο για την πανέμορφη νεράιδα Μελουζίνα, τον συναντάμε με παραλλαγές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Όλα όμως στηρίζονται στην πραγματική ιστορία του γαλλικού Οίκου των Λουζινιανών, που βασίλεψε σε πολλά ευρωπαϊκά και μεσογειακά μέρη, μεταξύ των οποίων και στην Κύπρο από τον 12ο έως τον 15ο αιώνα.
«Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» ρωτούσε τα καράβια η αδερφή του η γοργόνα. Η σωστή απάντηση ήταν: «Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει».
Το ίδιο γίνεται και σ’ αυτό το βιβλίο με τον γοητευτικό μύθο της Μελουζίνας. Γι’ άλλη μια φορά, η αληθινή ιστορία εμπνέει, εξάπτει τη φαντασία και πάει ακόμη παραπέρα. Εμπνέει πρώτα τον λαϊκό αφηγητή, ύστερα μεσαιωνικούς συγγραφείς, σήμερα τη Δέσποινα Ηρακλέους, και αύριο ίσως άλλους.
Την αληθινή ιστορία των Λουζινιανών την αφηγείται στο Επίμετρο του βιβλίου, εξίσου γοητευτικά με τη συγγραφέα, η καθηγήτρια Ιστορίας Άγγελ Νικολάου-Κονναρή. Οι Λουζινιανοί, από το Πουατού της δυτικής Γαλλίας, επέβαλαν την παρουσία τους σε πολλά μέρη, μεταξύ των οποίων στην Ιερουσαλήμ και στην Κιλικιακή Αρμενία. Κατά τη διάρκεια της Γ΄ Σταυροφορίας αγόρασαν (το 1192) την Κύπρο από τον θρυλικό Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και διακυβέρνησαν το νησί επί τρεις αιώνες. Σ’ αυτό το διάστημα συνέβησαν επαναστάσεις, εμφύλιοι πόλεμοι και προσωρινές καταλήψεις από εισβολείς.
Στο βιβλίο, τα ιστορικά γεγονότα μεταπλάθονται με πολλή φαντασία σε μύθους. Η Μελουζίνα, κόρη του βασιλιά της Σκωτίας και μιας νεράιδας, νεράιδα κι αυτή, μεταμορφώνεται κρυφά κάθε Σάββατο σ’ ένα είδος ερπετού. Κανείς δεν πρέπει να τη δει. Μ’ αυτό τον όρο και όρκο παντρεύεται στη Γαλλία τον Ρεϊμόντ και γίνεται γενάρχης της δυναστείας των Λουζινιανών. Με την καθοδήγησή της χτίζονται πόλεις, κάστρα και πύργοι σε μαγικά σύντομο χρόνο.
Τίτλος βιβλίου: | Μελουζίνα | ||
---|---|---|---|
Εκδότης: | Καλειδοσκόπιο | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Ηρακλέους Δέσποινα (Συγγραφέας) Χαραλάμπους Χρύσω (Εικονογράφος) | ||
ISBN: | 9789604712441 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Ηλικίες: | 11+ | Σειρά βιβλίων: | |
Σημείωση: | Επίμετρο: Άγγελ Νικολάου - Κονναρή | ||
Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά > Παιδική και Εφηβική Λογοτεχνία > Ηλικία 10+ |
Νιρβάνας, Παύλος, 1866-1937
Ο Παύλος Νιρβάνας (1866-1937, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Πέτρου Αποστολίδη), γεννήθηκε στη Μαριούπολη της Ρωσίας, γιος του εμπόρου Κωνσταντίνου Απ. Κουμιώτη από τη Σκόπελο και της Μαριέτας Ιω. Ράλλη από τη γνωστή οικογένεια της Χίου. Σε παιδική ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1883-1890) και μετά την αποφοίτησή του κατατάχθηκε στο βασιλικό ναυτικό ως ανθυπίατρος. Η πορεία του ήταν ανοδική και ως το 1922, οπότε παραιτήθηκε με το βαθμό του αρχίατρου είχε διατελέσει πρόεδρος της Ανώτατης Υγειονομικής Επιτροπής του Ναυτικού και τμηματάρχης του Υπουργείου Ναυτικών. Μετά την παραίτησή του αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και τη συγγραφή. Το 1928 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία εξηνταενός χρόνων. Από τα μαθητικά του χρόνια έδωσε δείγματα της αγάπης του για τη λογοτεχνία και σε νεαρή ηλικία δημοσίευσε άρθρα στις εφημερίδες του Πειραιά "Σφαίρα" και "Πρόνοια". Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Νιρβάνα στα γράμματα τοποθετείται το 1884, οπότε εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Δάφναι εις την 25ην Μαρτίου". Παράλληλα άρχισε να δημοσιεύει χρονογραφήματα (στις εφημερίδες "Άστυ", "Ακρόπολη" και από το 1905 στην "Εστία" με το ψευδώνυμο Κύριος Άσοφος) και κείμενα σε λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής ("Τέχνη", "Παναθήναια", "Νέα Εστία", "Το Περιοδικόν μας", "Ασμοδαίος", "Μη χάνεσαι", κ.α.). Σε νεαρή ηλικία πήρε επίσης μέρος στην έκδοση του σατιρικού περιοδικού "Αθήναι" ως μέλος της λογοτεχνικής Συντροφιάς των Δώδεκα. Η δεύτερη και τελευταία ποιητική του συλλογή είχε τίτλο "Παγά λαλέουσα" (1907) ενώ έγραψε επίσης μελέτες, κριτικά δοκίμια, διηγήματα, θεατρικά έργα και δύο μεταφράσεις από τον Πλάτωνα και τον Κνουτ Χάμσουν. Ο Παύλος Νιρβάνας τοποθετείται τόσο χρονικά όσο και βάσει του συνόλου του έργου του στον κύκλο του Κωστή Παλαμά. Η γραφή του είναι επηρεασμένη από τα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα του αισθητισμού και συμβολισμού, καθώς και από τη φιλοσοφική σκέψη του Φρειδερίκου Νίτσε, με την οποία ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή από τις σελίδες της "Τέχνης" του Κώστα Χατζόπουλου, όπου υπήρξε συνιδρυτής. Αξιόλογα είναι τα κριτικά του δοκίμια, ενώ στο χώρο της πεζογραφίας ασχολήθηκε αρχικά με το διήγημα και στη συνέχεια με το μυθιστόρημα. Στο πεζογραφικό του έργο κυριαρχούν ηθογραφικά και ψυχογραφικά στοιχεία, ενώ τα θεατρικά του έργα κινούνται στα πρότυπα της ιψενικής γραφής. Έντονη παρουσιάζεται στο έργο του η επιρροή που δέχτηκε από τη φιλοσοφία του Νίτσε. Η γλωσσική του έκφραση πέρασε σταδιακά από την καθαρεύουσα σε μια μεικτή γλώσσα και τέλος στη δημοτική, με σταθερό χαρακτηριστικό το εξαιρετικά φροντισμένο ύφος. Το 1928 αναγορεύτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, θέση από την οποία συνέβαλε στην ανάδειξη λογοτεχνών όπως οι Ιωάννης Κονδυλάκης, Σπύρος Μελάς και Γρηγόριος Ξενόπουλος. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στο σπίτι του στο Μαρούσι. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Παύλου Νιρβάνα βλ. Τέλλος Άγρας, "Νιρβάνας Παύλος", στη "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια", τ.18, Πυρσός, 1932 (αναδημοσιεύεται στον τόμο Τέλλος Άγρας, "Κριτικά, Τρίτος τόμος", της σειράς "Μορφές και κείμενα της πεζογραφίας μας", επιμ. Κ. Στεργιόπουλος, Ερμής, 1984), Γ. Βαλέτας, "Βιογραφικός-χρονολογικός πίνακας", στα "Άπαντα Παύλου Νιρβάνα", τ. Α΄, Αθήνα, 1967, Μ. Γ. Μερακλής, "Παύλος Νιρβάνας", στο "Η ελληνική ποίηση: Ρομαντικοί-εποχή του Παλαμά-μεταπαλαμικοί: ανθολογία, γραμματολογία", Σοκόλης, 1977, Δημήτρης Γιάκος, "Νιρβάνας Παύλος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 10, Χάρη Πάτση, χ.χ., Αλέξανδρος Αργυρίου, "Νιρβάνας Παύλος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 7. Εκδοτική Αθηνών, 1987, Μαριάννα Δήτσα , "Παύλος Νιρβάνας", στο "Η παλαιότερη πεζογραφία μας· από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο", τ. Θ΄ (1900-1914), Σοκόλης, 1997, και Βασίλης Δ. Αναγνωστόπουλος, Ευδοκία Παραδείση, "Νιρβάνας Παύλος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Εκδόσεις Πατάκη, 2007.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
- Η φιλοσοφία του Νίτσε (2022)
- Η βοσκοπούλα με τα μαργαριτάρια και άλλες μικρές ιστορίες... (2022)
- Το έγκλημα του Ψυχικού (2020)
- Κι η ζωή μας κι η αγάπη παραμύθι (2019)
- Το αγριολούλουδο (2018)
- Καλήν εσπέραν, άρχοντες (2016)
- Το έγκλημα του Ψυχικού και άλλα διηγήματα (2016)
- Πάσχα των Ελλήνων (2013)
- Χριστούγεννα και χιονιάς (2013)
- Αγαπημένες ελληνικές ιστορίες για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά (2012)
- Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2012 (2011)
- Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2012 (2011)
- Το αγιολούλουδο (2011)
- Εκλεκταί σελίδες (2009)
- Το αγριολούλουδο (2009)
- Πειραιάς (2009)
- Χριστουγεννιάτικες ιστορίες (2009)
- Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα (2008)
- Πάσχα των Ελλήνων (2008)
- Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα (2008)
- Οι πιο αγαπημένες ιστορίες για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά (2007)
- Ποιος είν' τρελλός από έρωτα (2007)
- Η εύθυμη ζωή (2005)
- Η ζωή του δρόμου. Γύρω από τον έρωτα. (2005)
- Εισαγωγή στην πεζογραφία του Παπαδιαμάντη (2005)
- Το έγκλημα του Ψυχικού (2004)
- Ελληνικά διηγήματα (2004)
- Ιωάννης Δρακιώτης: Το πρώτον κούρευμα του Πάπα. Παύλος Νιρβάνας: Διηγήματα. (1995)
- Κωνσταντίνος Δαπόντες: Μύθοι. Παύλος Νιρβάνας: Νησιώτικα διηγήματα. (1994)
- Το αλφαβητάρι με τον ήλιο (1994)
- Η βοσκοπούλα με τα μαργαριτάρια (1992)
- Ομόπλουν πλοίον (1990)
- Το πέρασμα του Θεού και άλλα διηγήματα (1988)
- Φιλολογικά απομνημονεύματα (1988)
- Η βοσκοπούλα με τα μαργαριτάρια ()