Στην Αθήνα της "Μπελ Επόκ"
[...] Στην Αθήνα της Μπελ Επόκ.
Σε μια πόλη που το 1907 είχε μόλις 167.000 κατοίκους, μα ήταν στολισμένη με μέγαρα και δημόσια κτίρια εφάμιλλα των μεγάλων ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Σε μια πόλη όπου μπορούσες να περπατάς στις κεντρικές λεωφόρους της και σε κάθε σου βήμα να συναντάς κι έναν γνωστό. Να χαιρετιέσαι, να σφίγγεις χέρια, να συζητάς, να νομίζεις πως βρίσκεσαι στο σαλόνι σου. Ή να γυρνάς στο σπίτι σου, σε κάποια γειτονιά, τσαλαπατώντας στις λάσπες το χειμώνα, είναι αλήθεια, ή βλέποντας τις νοικοκυρές και τους μαγαζάτορες να καταβρέχουν το χωματόδρομο έξω απ' τα σπίτια τους για να μην τους πνίξει η σκόνη το καλοκαίρι, και να νομίζεις πως γυρνάς στους κόλπους της οικογένειάς σου: Όλοι σε γνώριζαν, όλοι σ' αγαπούσαν και τα φιλιά που σου 'στελναν απ' τις ανοιχτές τους πόρτες κι απ' τα παραθύρια γέμιζαν σαν τα πουλιά τον ουρανό.
Από το 1880 που εμείς τοποθετούμε - αυθαίρετα, αν θέλετε - την αρχή της Μπελ Επόκ, μέχρι το 1920 που όλοι βάζουν το τέλος της, η ζωή στην Αθήνα προόδευε, άλλαζε, μα διατηρούσε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά: Ένα ρομαντισμό, μια γλύκα, μια παλικαριά. Ακόμα και στα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού ή του ημικόσμου και του υποκόσμου, τα ίδια χαρακτηριστικά έβλεπες. Κι η ελληνική κοινωνία θα περνούσε από την αγροτική της φάση στην αστική και από κει στη βιοτεχνική.
Το 1922, μια βαθιά πληγή ανοίγει στα πλευρά του ελληνισμού και πιάνει να αιμορραγεί. Η Μπελ Επόκ τερματίζεται απότομα, οδυνηρά. Ο Έλληνας σφαδάζει, διχάζεται, αποκτά ιδεολογίες που αντιμάχονται η μια την άλλη. Κι η Αθήνα, χωρίς να γνωρίσει στ' αλήθεια τη βιομηχανική επανάσταση, όπως συνέβη με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, περνάει στη μεταβιομηχανική εποχή. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Στην Αθήνα της "Μπελ Επόκ" |
|---|
| Εκδότης: | Informecanica |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σπανδωνής Γιάννης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789608567986 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Πανόδετο |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2007 | Διαστάσεις: | 34x25 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Χάρης, Πέτρος
Πέτρος Χάρης (1902-1998). Ο Πέτρος Χάρης (πραγματικό όνομα Ιωάννης Μαρμαριάδης) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Νικόλαου Μαρμαριάδη από την Κρήτη. Στην Αθήνα τέλειωσε το Γυμνάσιο και στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου, από όπου αποφοίτησε το 1924. Αμέσως μετά άρχισε να συνεργάζεται με αθηναϊκές εφημερίδες και το Νουμά ως συντάκτης και φιλολογικός συνεργάτης. Εργάστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών (Γραμματέας και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας με βαθμό Γενικού Γραμματέα Υπουργείου), από όπου αποχώρησε το 1964 με το βαθμό του Επίτιμου Γενικού Γραμματέα. Το 1933 ανέλαβε τη διεύθυνση της Νέας Εστίας (μετά την αποχώρηση του Γρηγορίου Ξενόπουλου) και παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 1987. Υπό τη διεύθυνσή του η Νέα Εστία τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1946). Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας για το έργο του Πολιτείες και θάλασσες, το βραβείο του ταξιάρχη του τάγματος του Γεωργίου Α’, το χρυσό σταυρό της Αγιορείτικης Χιλιετηρίδας και τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, μέλος της κριτικής επιτροπής των λογοτεχνικών και θεατρικών Κρατικών Βραβείων και των θεατρικών βραβείων του Παρνασσού, μέλος της Ομάδας των Δώδεκα, της Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών, του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και πρόεδρος της Τάξεως Γραμμάτων και Καλών Τεχνών (1973). Είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1977 εκλέχτηκε πρόεδρός της. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της αφηγηματικής λογοτεχνίας από τις στήλες του περιοδικού Η Διάπλασις των Παίδων με το ψευδώνυμο Κυανόλευκο λάβαρο. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις του στο Νουμά και το 1924 πραγματοποιήθηκε η έκδοση της πρώτης του συλλογής διηγημάτων με τίτλο Η τελευταία νύχτα της γης. Τα πρώτα του έργα εντάσσονται στο κλίμα του συμβολισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στην Ελλάδα κυρίως μέσω του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από δοκιμιακό ύφος, χαμηλούς τόνους και επιμελημένη φόρμα. Το λογοτεχνικό είδος το οποίο καλλιέργησε κυρίως είναι το διήγημα, ενώ έγραψε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και δυο μυθιστορήματα, τις Ημέρες Οργής (1979) και τον Ανεμοστρόβιλο (1992). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Χάρη βλ. Ζήρας Αλεξ., «Χάρης Πέτρος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9β. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Κόρφης Τάσος, «Πέτρος Χάρης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Η΄, σ.288-339. Αθήνα, Σοκόλης, 1993 και Χατζηφώτης Ι.Μ., «Χάρης Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
