Ιστορίες του Θεού
Ο Ρίλκε έγραψε τις Ιστορίες του Θεού το 1899, σε ηλικία μόλις 23 ετών, ύστερα από ένα ταξίδι του την προηγούμενη χρονιά στη Ρωσία. Λέγεται πως τις εμπνεύστηκε εκεί, αντικρίζοντας την απεραντοσύνη της ρωσικής ενδοχώρας. Η βαθιά πνευματικότητα των απλών ανθρώπων που συνάντησε, τον οδήγησε στη μοναδική εμπειρία να ανακαλύψει τον Θεό σε όλα τα πράγματα, και στην πεποίθηση ότι ο Θεός επιζητεί να τον γνωρίσουμε, με το ίδιο πάθος που εμείς μπορεί να επιδιώκουμε να γνωρίσουμε τον Θεό.
Στις Ιστορίες του Θεού ενυπάρχουν όλα τα μεγάλα θέματα με τα οποία καταπιάστηκε στη συνέχεια ο Ρίλκε και αποτυπώθηκαν στα επόμενα έργα του. Ωστόσο, η γοητευτική και παραμυθένια ποιότητα των ιστοριών αυτών, τις έχει καταστήσει ένα από τα πιο προσιτά και αγαπημένα βιβλία του για όλες τις ηλικίες.
| Τίτλος βιβλίου: | Ιστορίες του Θεού |
|---|
| Εκδότης: | Αρχέτυπο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Rilke, Rainer Maria, 1875-1926 (Συγγραφέας)
Κελεσίδη, Άλκηστις (Μεταφραστής)
Ελμάζης Στέφανος Χ. (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789604212866 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2023 | Διαστάσεις: | 20x13 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Rilke, Rainer Maria, 1875-1926
Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.
