Το αίμα που έγινε ρουμπίνι
Η έκδοση αυτή αποτελεί καταγραφή των κειμένων των αναμνήσεων του Ανώτατου Ηγέτη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ και περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα της ζωής του, τη σύλληψη, τη φυλάκιση και την εξορία του σε όλη τη διάρκεια των αγώνων του ιρανικού λαού –υπό την ηγεσία του Αγιατολάχ Χομεϊνί– στην περίοδο του δικτατορικού καθεστώτος του Σάχη.
Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές απόψεις που επικρατούν, η Ισλαμική Επανάσταση του Ιράν παραμένει ένα κομβικό γεγονός στην ιστορία. Πριν από μισό αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η Σοβιετική Ένωση προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ισλαμικές χώρες, αυτές οι δύο δυνάμεις οδήγησαν μια πολιτιστική, οικονομική και στρατιωτική εισβολή, με την ελπίδα να επιβληθούν και να εγκαθιδρύσουν ηγεμονία στην ευρύτερη περιοχή.
Οι Η.Π.Α. έστρεψαν την προσοχή τους στο Ιράν, σε μεγάλο βαθμό, λόγω της στρατηγικής θέσης της χώρας και του πλούτου των φυσικών πόρων, ιδιαίτερα του πετρελαίου. Για την Ουάσιγκτον, το Ιράν έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του σχεδίου ασφαλείας της Αμερικής για την εφαρμογή και τη διασφάλιση των δυτικών συμφερόντων σε ολόκληρη την περιοχή.
Το 1962, ο Ιμάμης Χομεϊνί εμφανίστηκε ως η πιο ισχυρή ιρανική φωνή της αντιπολίτευσης, καταγγέλλοντας τις κατασταλτικές εσωτερικές πολιτικές και τις βάναυσες τακτικές του Σάχη. Ήταν ο πρώτος θρησκευτικός ηγέτης που καταδίκασε ανοιχτά το πρόγραμμα εκδυτικοποίησης του Σάχη και φυλακίστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα πριν εξοριστεί. Πέρασαν χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι ισλαμιστές ακτιβιστές υπέφεραν από διώξεις, φυλακίσεις και βασανιστήρια. Καθώς η δυσαρέσκεια μεγάλωνε, ο Σάχης έγινε πιο κατασταλτικός και η υποστήριξη προς τον Ιμάμη Χομεϊνί αυξήθηκε. Το 1978, μαζικές διαδηλώσεις κατά του Σάχη ξέσπασαν στις μεγάλες πόλεις του Ιράν και ο Ιμάμης Χομεϊνί ζήτησε την άμεση ανατροπή του Σάχη. Τον Ιανουάριο του 1979, ο Σάχης διέφυγε από το Ιράν και την 1η Φεβρουαρίου του ιδίου έτους, ο Ιμάμης Χομεϊνί έφτασε θριαμβευτικά στην Τεχεράνη.
Ο αφηγητής αυτών των απομνημονευμάτων δεν είναι άλλος από τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν, Σεγιέντ Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ. Ένας ένθερμος υποστηρικτής και πιστός οπαδός του Ιμάμη Χομεϊνί, ο Χαμενεΐ συμμετείχε ενεργά σε αντικαθεστωτικές δραστηριότητες και φυλακίστηκε πολλές φορές. Αυτά τα απομνημονεύματα, που ο Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ επέλεξε να αφηγηθεί στα αραβικά, είναι μια προφορική περιγραφή, από πρώτο χέρι, μιας σημαντικής φάσης στην ιρανική ιστορία, της οποίας οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις συνεχίζουν να επηρεάζουν τον κόσμο μέχρι σήμερα.
| Τίτλος βιβλίου: | Το αίμα που έγινε ρουμπίνι |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η σύγχρονη ιστορία του Ιράν μέσα από τα μάτια του Ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη, Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ |
|---|
| Εκδότης: | Ταξιδευτής |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Khamenei Ali (Συγγραφέας)
Karaji Ali (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789605791285 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Παγκόσμια Ιστορία
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Ντελόπουλος, Κυριάκος, 1933-2020
Ο Κυριάκος Ντελόπουλος (1933-2020) γεννήθηκε στην Κέρκυρα και μεγάλωσε στην Πάτρα, όπου μετακόμισε η οικογένειά του σε ηλικία τριών ετών. Σπούδασε στο Εμπορικό Τμήμα του Κολεγίου Αθηνών (1951-52), στο τμήμα Αγγλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1953) και βιβλιοθηκονομία στη Σχολή της ΧΕΝ (1967-68). Σταδιοδρόμησε ως βιβλιοθηκάριος στη βιβλιοθήκη του Κολλεγίου Αθηνών (1952-1985), όπου ολοκλήρωσε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως διευθυντής της, αφού ίδρυσε την παιδική βιβλιοθήκη του Δημοτικού του σχολείου. Τον απασχόλησε ιδιαίτερα η βιβλιοθηκονομία, στη μελέτη της οποίας αφιέρωσε πολλά θεωρητικά και πρακτικά έργα, ιδίως στον τομέα της οργάνωσης και δημιουργίας μιας σχολικής βιβλιοθήκης. Η βιβλιογραφία υπήρξε γι' αυτόν εξίσου σημαντικό πεδίο έρευνας, που χαρακτηρίζει όλο σχεδόν το συγγραφικό του έργο. Υπήρξε συντάκτης πολλών βιβλιογραφικών και θεωρητικών έργων. Μελέτησε τον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα σε αναφορά με τη γενική λογοτεχνία, στις εργασίες "Παιδικά και νεανικά βιβλία του 19ου αιώνα" (ΕΛΙΑ, βασισμένο στη βιβλιογραφία του 19ου αιώνα του Φίλιππου Ηλιού, των συνεργατών και των συνεχιστών του, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 1995) και "Τα παιδικά αναγνώσματα των πάππων μας" (Πατάκης, 2008). Έγραψε συνολικά πενήντα βιβλία, βιβλιοθηκονομικά, βιβλιογραφικά, λογοτεχνικά, χιουμοριστικά, παιδικά, μελέτες και φιλολογικές έρευνες, μεταξύ των οποίων είναι το "Νεοελληνικά φιλολογικά ψευδώνυμα" (1η έκδοση Κολέγιο Αθηνών, 1969, 3η συμπληρωμένη έκδοση Βιβλιοπωλείον της Εστίας 2006, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών). Η δραστηριότητά του αγκάλιασε, παράλληλα, το βιβλίο ως μεταφραστής (έργων του Γουίλιαμ Φώκνερ, του Τζωρτζ Όργουελ, της Λίλιαν Χέλμαν, καθώς και της "Τζαζ" του Μάρσαλ Στερνς), ως συγγραφέας προσωπικών αφηγημάτων ("Ο Άκης και οι άλλοι", "Ο Άκης στα όπλα", "Άκης και Δωροθέα", "...Και το όνομα αυτού...", κ.ά.), ως χιουμορίστας/ερανιστής (με τα βιβλία "Στραβά κι ανάποδα" και "Επιχείρησις μαργαριτάρια"). Η φωτογραφία αποτελούσε μία ακόμη δραστηριότητα στην οποία διακρίθηκε, με ατομικές εκθέσεις, συμμετοχή σε ομαδικές και με τέσσερα βιβλία. Μετά το 1961 συνεργάστηκε με ελληνικά και ξένα επιστημονικά και φιλολογικά περιοδικά σε θέματα της αρμοδιότητάς του. Από το 1977 συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Η Καθημερινή" ως βιβλιοκριτικός και παρουσιαστής εκδόσεων. Υπήρξε πρωτεργάτης της καταγραφής των νέων εκδόσεων στη χώρα μας, με τα φυλλάδια "Ελληνικά Βιβλία" που εξέδωσε μεταξύ 1975-1978 (εκδ. Γρηγόρη), καθώς και με το τριμηνιαίο "Δελτίο Ελληνικής Βιβλιογραφίας" της ΠΟΕΒ, με εννέα τεύχη μεταξύ 1991-1993. Μεταξύ 1996-1998 εργάστηκε στο ΕΚΕΒΙ ως υπεύθυνος της βιβλιολογικής του βιβλιοθήκης, ως συντάκτης βιβλιογραφιών και ως επιμελητής εκθέσεων και καταλόγων. Παράλληλα, διετέλεσε σύμβουλος εκδοτικών οίκων, βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών, οργανωτής συνεδρίων και μέλος πολλών λογοτεχνικών και πολιτιστικών σωματείων. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκαρίων και Επιστημόνων Πληροφόρησης, ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ), καθώς και μέλος του ΔΣ του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Έφυγε από τη ζωή στις 24 Μαΐου 2020, σε ηλικία 87 ετών.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Κυριάκο Ντελόπουλο περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα του, http://delopouloskyr.gr/.
