Οι δαιμονισμένοι
Όταν το 1871 πρωτοδημοσιεύτηκαν οι "Δαιμονισμένοι", το κατεξοχήν πολιτικό και προφητικό μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, θύελλα αντιδράσεων ξέσπασε στους λογοτεχνικούς και πολιτικούς (κατά κύριο λόγο στους επαναστατικούς) κύκλους της Ρωσίας. Μια τεράστια συζήτηση άνοιγε κι ένας πόλεμος κηρυσσόταν εναντίον του "μεταμελημένου" πρώην θανατοποινίτη και πρώην κατάδικου της Σιβηρίας. Τα γεγονότα που βρήκαν απήχηση στο μυθιστόρημα ήταν η "υπόθεση Νιετσάγεφ", η δραστηριότητα της οργάνωσης "Λαϊκή εκδίκηση" κι η δολοφονία από πέντε μέλη της του φοιτητή της Γεωπονικής Ακαδημίας Ι. Ι. Ιβανόφ. Το ενδιαφέρον του Ντοστογιέφσκι τράβηξαν οι ιδεολογικές και οργανωτικές αρχές των μηδενιστών, οι συνεργοί στο έγκλημα και η προσωπικότητα του αρχηγού τους Σ. Γ. Νιετσάγεφ. Το πλούσιο πραγματολογικό υλικό του το προσέφεραν η επαναστατική βιβλιογραφία, οι εφημερίδες της εποχής και τα πρακτικά της πολύκροτης δίκης -της πρώτης μέχρι τότε ανοιχτής πολιτικής δίκης-, οι απολογίες και τα πολιτικά μανιφέστα των κατηγορουμένων. Το ιδεολογικό υπόβαθρο, λίγο ως πολύ, ο συγγραφέας το γνώριζε. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Οι δαιμονισμένοι |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | БесЬІ |
|---|
| Εκδότης: | Ίνδικτος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881 (Συγγραφέας)
Μπακοπούλου, Ελένη, μεταφράστρια (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789605183011 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Λογοτεχνία της Ινδίκτου | Σελίδες: | 1261 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2007 | Διαστάσεις: | 18x12 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος, επίμετρο: Ελένη Μπακοπούλου. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Μπενέκος, Αντώνης Π.
Ο Αντώνης Μπενέκος γεννήθηκε στους Χουλιαράδες Ιωαννίνων το 1930. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων, στη διετή μετεκπαίδευση του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, με υποτροφία του ΙΚΥ.
Υπηρέτησε στο δημόσιο ως δάσκαλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ως πάρεδρος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (1965-1967), ως καθηγητής παιδαγωγικών στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και ως σύμβουλος στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης (ΚΕΜΕ) και του επανιδρυθέντος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σύνταξη των προγραμμάτων και τη συγγραφή σχετικών βιβλίων για μαθητές και δασκάλους. Βασικές ειδικές μελέτες του είναι: "Εισαγωγή στην ψυχολογία" του J. Bruner, "Αρχές αναλυτικού προγράμματος", "Τα νέα προγράμματα και βιβλία" κ.ά.
Εισηγητής στην Ελλάδα της Αισθητικής Αγωγής και της Παιδικής Λογοτεχνίας πρώτα στη μετεκπαίδευση των δασκάλων από το 1965 και αργότερα στα σχολεία μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, δίδαξε ο ίδιος τα μαθήματα αυτά στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στις Σχολές Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΣΕΛΔΕ) και σε διάφορα σεμινάρια και έγραψε σχετικά βιβλία και μελέτες, όπως: "Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Ένας σταθμός στην παιδική λογοτεχνία" (τώρα η Γ' έκδοση με τον τίτλο: "Τομές στην εξέλιξη της παιδικής μας λογοτεχνίας", έκδοση συμπληρωμένη και βελτιωμένη από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000), "Το εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο", "Λόγος και τέχνη στην προσχολική αγωγή" και διάφορα άρθρα σε περιοδικά, ημερήσιο τύπο και εγκυκλοπαίδειες. Δημοσίευσε επίσης διηγήματα στη "Ν. Εστία", "Ηπειρωτική Eστία", "Το Ρόδι" κ.ά. και τη συλλογή: "Ο Μπακ και οι σύντροφοί του" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999).
Στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του παραμένουν η μελέτη και η συγγραφή για την προώθηση και την αναβάθμιση της εικαστικής και λογοτεχνικής παιδείας (και του παιδικού βιβλίου γενικότερα) στην Ελλάδα. Κορυφαία περίπτωση αποτελεί η σειρά "Σύγχρονα λογοτεχνικά πορτρέτα" (πρόσωπα και κείμενα για την παιδική ποίηση) στο περιοδικό "Το σχολείο και το σπίτι".
