Μνήμη και ταυτότητα στο θέατρο του Γιώργου Διαλεγμένου
O Γιώργος Διαλεγμένος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λίγους εγχώριους μεταπολεμικούς δραματικούς συγγραφείς –από τους σημαντικότερους της εποχής του-το έργο του οποίου εντρυφά εμμονικά στα ζητήματα της μνήμης και των εκφάνσεών της: τον χρόνο που περνά, τα τραύματα του παρελθόντος και το στοίχειωμα των ζωντανών από τα φαντάσματά του. Έτσι, το ανά χείρας βιβλίο ασχολείται με το διεπιστημονικό πεδίο της μνήμης και τους περίπλοκους τροπισμούς της, επιχειρώντας να εφαρμόσει στη δραματουργία του Διαλεγμένου τις διάφορες αναλυτικές προοπτικές που έχουν διανοιχτεί τα τελευταία χρόνια μέσω των μνημονικών σπουδών.
Το «νεογοτθικό» είδος δράματος του Διαλεγμένου, το οποίο εισάγει συχνά τον θεατή στον χώρο του ανοίκειου, του τρομακτικού και του παράδοξου, ασχολείται με όλους τους τροπισμούς της μνήμης: (1) με την τραυματική μνήμη, η οποία χαρακτηρίζεται από την παθολογική καταναγκαστική επανάληψη του παρελθοντικού τραύματος ως τρέχουσας εφιαλτικής εμπειρίας που, εκτός από το θύμα, επηρεάζει επίσης και τον θύτη∙ (2) με τη μοντέρνα νοσταλγική αναπόληση που συνδέεται με την αίσθηση της αδύνατης επιστροφής στην εξιδανικευμένη περασμένη «ευτυχισμένη» εποχή, στην ασφαλή «εστία/λίκνο καταγωγής» και στη νεανική ηλικία, εξαιτίας των ραγδαία επιταχυνόμενων κοινωνικών, οικονομικών και τεχνολογικών μετασχηματισμών που οδηγούν τους εμιγκρέδες του σύγχρονου κόσμου στην κατάσταση της πνευματικής ανεστιότητας, της πολιτισμικής εξορίας και του χωροχρονικού εκτοπισμού∙ (3) και τέλος, με τη μεταμοντέρνα εμπορευματοποιημένη νοσταλγία του ρετρό που, διαμεσολαβημένη από τα σύγχρονα καταναλωτικά προϊόντα των μέσων μαζικής επικοινωνίας, ανακυκλώνει το παρελθόν προσφέροντάς το στον θεατή προσομοιωτικά, ψευδαισθησιακά και αχρονικά, σαν να το αναβιώνει «πραγματικά» στο παρόν. Η εντατική ενασχόληση των δραματικών ηρώων του Διαλεγμένου με τις αναμνήσεις και το παρελθόν επιδεικνύει την αγωνιώδη προσπάθειά τους για τη σύμπηξη ή τη διατήρηση της αυτοβιογραφικής ταυτότητάς τους, η οποία συμπλέκεται με την πρόσφατη συλλογική κοινωνική και ιστορική μνήμη.
| Τίτλος βιβλίου: | Μνήμη και ταυτότητα στο θέατρο του Γιώργου Διαλεγμένου |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Βασιλείου Αρετή (Συγγραφέας)
Πεφάνης, Γιώργος Π. (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789600239058 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Θεατρικοί Τόποι | Σελίδες: | 630 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Θέατρο |
|---|
Verne, Jules, 1828-1905
Ο Ιούλιο Βερν, ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας, από τους πρωτοπόρους της μοντέρνα επιστημονικής φαντασίας, γεννήθηκε στη Νάντη, στις 8 Φεβρουαρίου του 1828. Σπούδασε δικηγόρος, αλλά τον περισσότερο χρόνο του τον αφιέρωνε στο γράψιμο. Ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός συγγραφέας, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Το όνομά του έγινε γνωστό το 1863, όταν κυκλοφόρησε το έργο του "Πέντε εβδομάδες στο αερόστατο". Αργότερα κυκλοφόρησαν το "Ταξίδι στο κέντρο της γης" (1864), "Από τη Γη στη Σελήνη" (1865), "20.000 λεύγες κάτω από τις θάλασσες" (1870), "Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες" (1873), "Ο Μιχαήλ Στρογκόφ" (1876) και μια πλειάδα ακόμα έργων που ονομάστηκαν συγκεντρωτικά, "Τα παράξενα ταξίδια" και έκαναν τον Βερν πασίγνωστο και κοσμαγάπητο. Με το έμφυτο δώρο της αφήγησης, το χιούμορ του, τις επιστημονικές του μηχανές (είχε προβλέψει το υποβρύχιο, το αεροπλάνο, την τηλεόραση, τα διαστημικά ταξίδια και άλλα θαυμαστά επιτεύγματα της εποχής μας) και την αγάπη του για την πρόοδο της επιστήμης, ο Βερν συνάρπασε μικρούς και μεγάλους. Στα 1872 αποσύρθηκε στην Αμιένη, όπου και πέθανε στις 24 Μαρτίου του 1905. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου, και, σήμερα, τόσα χρόνια μετά το θάνατό του, εξακολουθούν να διαβάζονται με την ίδια αγάπη και τον ίδιο ενθουσιασμό.
