Μνήμη και ταυτότητα στο θέατρο του Γιώργου Διαλεγμένου
O Γιώργος Διαλεγμένος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λίγους εγχώριους μεταπολεμικούς δραματικούς συγγραφείς –από τους σημαντικότερους της εποχής του-το έργο του οποίου εντρυφά εμμονικά στα ζητήματα της μνήμης και των εκφάνσεών της: τον χρόνο που περνά, τα τραύματα του παρελθόντος και το στοίχειωμα των ζωντανών από τα φαντάσματά του. Έτσι, το ανά χείρας βιβλίο ασχολείται με το διεπιστημονικό πεδίο της μνήμης και τους περίπλοκους τροπισμούς της, επιχειρώντας να εφαρμόσει στη δραματουργία του Διαλεγμένου τις διάφορες αναλυτικές προοπτικές που έχουν διανοιχτεί τα τελευταία χρόνια μέσω των μνημονικών σπουδών.
Το «νεογοτθικό» είδος δράματος του Διαλεγμένου, το οποίο εισάγει συχνά τον θεατή στον χώρο του ανοίκειου, του τρομακτικού και του παράδοξου, ασχολείται με όλους τους τροπισμούς της μνήμης: (1) με την τραυματική μνήμη, η οποία χαρακτηρίζεται από την παθολογική καταναγκαστική επανάληψη του παρελθοντικού τραύματος ως τρέχουσας εφιαλτικής εμπειρίας που, εκτός από το θύμα, επηρεάζει επίσης και τον θύτη∙ (2) με τη μοντέρνα νοσταλγική αναπόληση που συνδέεται με την αίσθηση της αδύνατης επιστροφής στην εξιδανικευμένη περασμένη «ευτυχισμένη» εποχή, στην ασφαλή «εστία/λίκνο καταγωγής» και στη νεανική ηλικία, εξαιτίας των ραγδαία επιταχυνόμενων κοινωνικών, οικονομικών και τεχνολογικών μετασχηματισμών που οδηγούν τους εμιγκρέδες του σύγχρονου κόσμου στην κατάσταση της πνευματικής ανεστιότητας, της πολιτισμικής εξορίας και του χωροχρονικού εκτοπισμού∙ (3) και τέλος, με τη μεταμοντέρνα εμπορευματοποιημένη νοσταλγία του ρετρό που, διαμεσολαβημένη από τα σύγχρονα καταναλωτικά προϊόντα των μέσων μαζικής επικοινωνίας, ανακυκλώνει το παρελθόν προσφέροντάς το στον θεατή προσομοιωτικά, ψευδαισθησιακά και αχρονικά, σαν να το αναβιώνει «πραγματικά» στο παρόν. Η εντατική ενασχόληση των δραματικών ηρώων του Διαλεγμένου με τις αναμνήσεις και το παρελθόν επιδεικνύει την αγωνιώδη προσπάθειά τους για τη σύμπηξη ή τη διατήρηση της αυτοβιογραφικής ταυτότητάς τους, η οποία συμπλέκεται με την πρόσφατη συλλογική κοινωνική και ιστορική μνήμη.
| Τίτλος βιβλίου: | Μνήμη και ταυτότητα στο θέατρο του Γιώργου Διαλεγμένου |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Βασιλείου Αρετή (Συγγραφέας)
Πεφάνης, Γιώργος Π. (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789600239058 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Θεατρικοί Τόποι | Σελίδες: | 630 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Θέατρο |
|---|
Κανακάκη, Ειρήνη
Η Ειρήνη Κανακάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, της Δραματικής Σχολής Αθηνών, (Γ. Θεοδοσιάδη) και του Atelier Υποκριτικής και Θεατρικών Σπουδών, (Κέντρο Λαϊκού Θεάτρου) και Υποψήφια Διδάκτωρ στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Έχει διδάξει υποκριτική, ιστορία θεάτρου, δημιουργική γραφή σε σεμινάρια που φιλοξενήθηκαν σε χώρους τέχνης και σχολές και Αγωγή του Προφορικού Λόγου στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση.
Ασχολείται με την πρωτότυπη γραφή, τη διόρθωση, την επιμέλεια και τη μετάφραση κειμένων. Επίσης με την επικοινωνία, οργάνωση, καλλιτεχνική επιμέλεια και σκηνοθεσία πολιτιστικών εκδηλώσεων και παραστάσεων.
Από τα έργα της έχουν εκδοθεί δύο επιστημονικά συγγράμματα: "Ανθολόγιο Θεατρικών Μονολόγων Ξένοι Συγγραφείς" (Δωδώνη, 2005. Θαλασσί, 2010) και "Ανθολόγιο Θεατρικών Μονολόγων Αρχαίοι Έλληνες Συγγραφείς" (Φίλντισι, 2012) τα οποία αφορούν συνθέσεις ιστορίας, βιογραφιών δραματουργών, συνόψεις μύθων των έργων τους και ανθολογίας μονολόγων, τα οποία έχουν επιλεχθεί ως διδακτέα ύλη σε αντίστοιχες σχολές ΑΕΙ (Θεσσαλονίκης, Ναυπλίου) και στις περισσότερες δραματικές σχολές.
Επίσης έχουν εκδοθεί η δραματική κομεντί διασκευασμένη σε νουβέλα, "Άσε με να καπνίσω το δάκρυ σου" (Πλέθρον, 1996), η πολιτική παρωδία "7 Συγγραφείς κάνουν βαρελάκια στους τάφους τους" (Πορφύρα, 2008) και η νουβέλα επικής φαντασίας "Οι γυναίκες που δεν υπήρξαν ποτέ" (Εντύποις, 2013). Από τα προαναφερόμενα τα δύο πρώτα έχουν παρασταθεί αντιστοίχως στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής το 1996 και στο θέατρο Εντροπία το 2008-9. Επίσης συμμετείχε και στη δραματική σύνθεσή δύο μονόπρακτων, "Το τελευταίο Επουράνιον άρωμα" στο Χυτήριο το 2007 και στο φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών στο Τρένο στο Ρουφ το 2012 με τη φουτουριστική μηχανή "Yesmanity 2042", η οποία στην πλήρη μορφή της παρουσιάστηκε στον Πολυχώρο Αλεξάνδρεια τον Ιούνιο του 2013.
Εμπνευστής και δημιουργός του χώρου Γραμμάτων και Τεχνών DUENDE που στηρίχτηκε στην αρχή της ανταποδοτικότητας φιλοξενώντας και διοργανώνοντας πολλαπλής φύσεως καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, δραστηριότητες και σεμινάρια κατά τη σεζόν 2014-15.
