Το θεώρημα της αγάπης
Η Όλιβ Σμιθ είναι υποψήφια διδάκτορας Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και δέχεται ως πραγματικότητα μόνο ό,τι μπορεί να υποστηριχθεί από δεδομένα.
Ως αποτέλεσμα δεν πιστεύει καθόλου στον έρωτα και στις μακροχρόνιες σχέσεις, παρόλο που η καλύτερή της φίλη, η Αν, είναι μια αθεράπευτα ρομαντική ψυχή.
Θέλοντας να την πείσει ότι είναι καλά και ότι προχωράει στη ζωή της, η Όλιβ λέει ένα μικρό ψεματάκι… ότι βγαίνει με κάποιον, και μάλιστα ότι είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ!
Όμως η Αν δεν ξεγελιέται εύκολα.
Ως γνήσια επιστήμονας η Όλιβ πανικοβάλλεται και για να της το αποδείξει φιλάει τον πρώτο άντρα που βλέπει μπροστά της!
Ο άντρας αυτός τυχαίνει να είναι ο Άνταμ Κάρλσεν, ένας από τους πιο απρόσιτους και απαιτητικούς καθηγητές του Στάνφορντ.
Παραδόξως, ο Άνταμ συμφωνεί να κρατήσει το μυστικό της και να γίνει κάτι σαν ψεύτικο αγόρι της, αφήνοντας άφωνη την Όλιβ.
Και όταν σε ένα συνέδριο ένα απάντεχο συμβάν βάζει σε κίνδυνο την καριέρα της, ο Άνταμ κάνει πάλι την έκπληξη και την υποστηρίζει.
Ξαφνικά το μικρό τους πείραμα μοιάζει να ξεφεύγει από τον έλεγχο και η Όλιβ ανακαλύπτει ότι το μόνο πράγμα που είναι πιο περίπλοκο από ένα θεώρημα για την αγάπη είναι το να βάλει τη δική της καρδιά στο μικροσκόπιο.
| Τίτλος βιβλίου: | Το θεώρημα της αγάπης |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | The love hypothesis |
|---|
| Εκδότης: | Διόπτρα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Hazelwood Ali (Συγγραφέας)
Παναγιώτου, Χριστίνα (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789606538773 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Σύγχρονη Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Κακναβάτος, Έκτωρ, 1920-2010
Ο υπερρεαλιστής ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη), γεννήθηκε στον Πειραιά το Σεπτέμβριο του 1920 όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Φούγκα". Στα χρόνια που μεσολάβησαν έως το δεύτερο έργο του ("Διασπορά", 1961) βίωσε την εμπειρία της εποχής: συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στα χρόνια του Εμφυλίου. Μετά την Απελευθέρωση, το 1947, εξορίστηκε στην Ικαρία και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου μετάχθηκε στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1949, με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Από το 1958 έως το 1962 εργάζεται στη Σύρο όπου φτιάχνει δικό του φροντιστήριο. Σε φροντιστήρια υποψηφίων για τα ΑΕΙ δίδαξε επίσης στην Αθήνα τη δεκαετία από το 1963 έως το 1973. Το 1973 διδάσκει στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτήθηκε το 1986. Τα ποιήματα του Έκτορα Κακναβάτου συνδυάζουν με ιδιοφυή τρόπο τον υπερρεαλισμό με την πολιτική ποίηση, με έντονες επιρροές από τα μαθηματικά και τις θεωρίες του χάους. Το ποιητικό έργο του υπήρξε συνεχές και αμετακίνητο στις προθέσεις του. Εξέδωσε τις συλλογές: "Φούγκα" (1943), "Διασπορά" (1961), "Η κλίμακα του λίθου" (1977), "Τετραψήφιο" (1971), "Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή" (1972), "Διήγηση" (1974), "Οδός Λαιστρυγόνων" (1978), "Τα μαχαίρια της Κίρκης" (1981), "Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας" (1981), "In Perpetuum" (1983) "Κιβώτιο ταχυτήτων" (1987), οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους, το 1990, από τις εκδόσεις 'Αγρα ("Ποιήματα 1943-1974" και "Ποιήματα 1978-1987"), και επανεκδόθηκαν σε ενιαίο τόμο τον Ιούλιο του 2010, "Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός" (1995), "Χαοτικά Ι" (1997), "Ακαρεί" (2001), "Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες" (2001) και "Στα πρόσω ιαχής" (2005), και τον τόμο δοκιμίων "Βραχέα και μακρά: Για την ποίηση: γλώσσα και λόγος" (2005). Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών" στις 8 Νοεμβρίου του 2010, σε ηλικία 90 ετών.
