Το ζεν και η τέχνη της σωτηρίας του πλανήτη
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι μεγάλων κρίσεων: οικολογική καταστροφή, κλιματική κατάρρευση, αυξανόμενη ανισότητα, εκμετάλλευση, φυλετικός ρατσισμός και μόνιμες επιπτώσεις μιας καταστροφικής πανδημίας. Η κατάσταση είναι κατεπείγουσα.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις, πρέπει να ενισχύσουμε τη διαύγεια, τη συμπόνια και το θάρρος μας.
Ο αγαπητός δάσκαλος του Ζεν, Τικ Νατ Χαν, είναι σαφής: υπάρχει κάτι που όλοι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε, το οποίο μπορεί να κάνει τη διαφορά, και αυτό είναι το μυαλό μας. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε και σκεφτόμαστε καθορίζει κάθε επιλογή μας, τις καθημερινές μας δράσεις ή ό,τι αποφεύγουμε, το πώς σχετιζόμαστε με όσους αγαπάμε ή αντιπαθούμε και πώς αντιδρούμε σε μια κρίση.
Η ενσυνειδητότητα και η δραστική ενόραση του διαλογισμού Ζεν μπορούν να μας δώσουν τη δύναμη και τη διαύγεια που χρειαζόμαστε για να συνεισφέρουμε σε έναν κόσμο στον οποίο όλες οι μορφές ζωής γίνονται σεβαστές.
Προτείνοντας διαλογισμούς που εμπνέουν, Ζεν ιστορίες και εμπειρίες από τον ακτιβισμό του Τικ Νατ Χαν, καθώς και σχόλια από την αδελφή Αληθινή Αφοσίωση, μιας εκ των νεαρών μαθητευομένων του, Το Ζεν και η τέχνη της σωτηρίας του πλανήτη προτείνει έναν νέο τρόπο για να βλέπουμε και να ζούμε, που μπορεί να θεραπεύσει και να φέρει αρμονία στον εαυτό μας, στις σχέσεις μας και στη Γη.
Σολωμός Διονύσιος
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1798, από αριστοκρατική οικογένεια. Το 1808 στάλθηκε στην Ιταλία για σπουδές και σπούδασε νομικά. Μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει στη Ζάκυνθο με γερή φιλολογική μόρφωση. Εκείνη την εποχή γίνεται δεκτός σε μια φιλολογική οργάνωση όπου αναγνωρίζεται ως στιχουργός. Στο τέλος του 1828 εγκαταλείπει τη Ζάκυνθο και εγκαθίσταται στη Κέρκυρα για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Το 1833 ένα σοβαρό οικογενειακό γεγονός τον ταράζει, ο ετεροθαλής αδελφός του δηλώνει στις λιμενικές αρχές την κληρονομιά από τον πατέρα του και τη διεκδικεί. Όλα τα χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα γιατί, όπως υποστηρίζεται, "δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνηματα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής". Όταν ο Σολωμός γύρισε από την Ιταλία, έφερε μαζί του ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Αργότερα δημιουργεί αυτοσχέδια σονέτα και τέλος λυρικά ποιήματα. Το πρώτο εκτενές ποίημα του Σολωμού είναι ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" που είναι γραμμένος σε τετράστιχες στροφές. Ο Σολωμός πέθανε το Φεβρουάριο του 1857 από εγκεφαλική συμφόρηση. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν στην αρχή σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου. Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σολωμός ως ποιητής απέκτησε φήμη από τα νεανικά του χρόνια και ότι με το πέρασμα των δεκαετιών το ποιητικό του έργο δεν ξεπεράστηκε.
