Το κοινό συμφέρον και πώς εξασφαλίζεται
Η πρόοδος της κοινωνίας προς την ευδαιμονία εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο η πολιτεία λειτουργεί με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Όσο περισσότερο η πολιτεία εφαρμόζει το κοινό συμφέρον τόσο μεγαλύτερη είναι η ευδαιμονία που απολαμβάνουν οι πολίτες της. Το κοινό συμφέρον, άρα, είναι το κλειδί για την ευδαιμονία των πολιτών και ο καθοριστικός παράγοντας για να επιτευχθεί.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι, μέσα από μία μακρά διαδικασία πολιτειακών μεταβολών και προσαρμογών, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μοναδικό παράδειγμα πολιτείας που ενσωματώνει στην λειτουργία της το κοινό συμφέρον. Ποτέ άλλοτε, από όσο γνωρίζουμε, πολιτεία δεν εγκατέστησε έναν τόσο εξειδικευμένο και εκλεπτυσμένο θεσμικό μηχανισμό για να θέτει σε εφαρμογή το συμφέρον της κοινωνίας και να προάγει έτσι την ευδαιμονία όλων των πολιτών.
Αυτόν τον μηχανισμό παρουσιάζει στο παρών βιβλίο ο συγγραφέας, ώστε γνωρίζοντας ο αναγνώστης αυτό το σύστημα θεσμών και νόμων που κρατούσε την Αθηναϊκή πολιτεία ακλόνητα προσανατολισμένη στο συμφέρον της κοινωνίας, να διδαχθεί την διαχρονική επιστημονική γνώση που εξασφαλίζει το κοινό συμφέρον σε μία πολιτεία και να αναβαθμιστεί σε πολίτη που είναι έτοιμος να συμβάλλει στην εγκαθίδρυση ορθής πολιτείας στην Ελλάδα.
Cervantes Saavedra, Miguel de, 1547-1616
Ο Μιγέλ ντε Θερβάντες γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1547 και πέθανε στην ίδια πόλη το 1616. Θεωρείται ο κορυφαίος "μυθιστοριογράφος" των νεώτερων χρόνων, ο πατέρας του μυθιστορήματος. Ήταν στρατιωτικός καριέρας και πολέμησε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571), όπου τραυματίστηκε και έκτοτε είχε αναπηρία στο αριστερό χέρι, οπότε αναγκάστηκε "να δοξάσει το άλλο χέρι", όπως έλεγε ο ίδιος. Το 1575 ο Θερβάντες αιχμαλωτίστηκε από Τούρκους κουρσάρους και πουλήθηκε ως σκλάβος στο Αλγέρι. Επιστρέφοντας στην Ισπανία, έζησε δυστυχισμένος, μεταξύ φτώχειας και φυλακής. Το σημαντικότερο έργο του "Ο Δον Κιχώτης", το οποίο έγραψε στα χρόνια 1605-1615, είναι ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα και αποτελεί σταθμό της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αλλά έργα του είναι: "Η Γαλάτεια" (1585), "Οι παραδειγματικές νουβέλες" (1613), το ποίημα "Το ταξίδι στο Πορνάζο", κ.α.
