Λύκε, λύκε, είσαι εδώ;
Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; «Η ασθένεια, οποιοδήποτε ταυτότητα κι αν έχει, μας μαθαίνει να πειθαρχούμε, να γνωρίζουμε καλύτερα την ψυχή μας. Χρειάζεται να ψάξουμε βαθιά μέσα μας, για να ανακαλύψουμε την αγάπη για τον εαυτό μας και τον γύρω μας κόσμο. Να διώξουμε το φόβο και τη δυσπιστία. Να δούμε τα μάτια μας καθάρια και το πρόσωπο μας χωρίς ρυτίδες και τραβηγμένα χαρακτηριστικά από την ένταση του ανταγωνισμού για τη ζωή που εμείς δημιουργήσαμε. Ας αγωνιστούμε για να ανακαλύψουμε το χαμόγελο, την κάθε στιγμή και τις μυρωδιές της, τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας! Ας βγούμε πιο ανθεκτικοί, ζωγραφίζοντας αλλιώτικα το αύριο με χρώματα, αισιόδοξα…»
Λαμπρέλλη, Λίλη
Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Μετανάστρια κατ' εξακολούθηση, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά βιβλία για παιδιά κι ένα για μεγάλους. Από το Μάρτιο του 1998 ασχολείται με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont και πολλούς παραμυθάδες: τον Αφρικανό Maurice Boycasse, τον Άραβα Hamadi, τον Βέλγο Stephane van Hoecke, τον Γάλλο Michel Hindenoch κι άλλους κι άλλους. Όμως δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud και ανήκει στην ομάδα του. Είναι ιδρυτικό μέλος της βελγικής ε αφηγητών "Passeurs d' Histoires", και μέλος του "Μaison du Conte de Bruxelles".
Από τις μικρές ιστορίες που έγραψε, το "Κρυμμένο νερό", με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη, πήρε το 2011 το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
