… Και οι «θεοί» λαθεύουν!
Μια πανέξυπνη πανεπιστημιακή καθηγήτρια, που εργαζόταν σε Βοστώνη κι Ελλάδα, ιδιοφυής και παθιασμένη, εκεί πάνω στη φούρια του ερευνητικού της πάθους, δαιμονίστηκε άξαφνα από την αψηλή ιδέα να φτιάξει, λέει, και τον κόσμο τον κακό, που πια δεν τον άντεχε. Να τον απαλλάξει τάχα από μερικούς ξεδιάντροπους αιμοβόρους βρικόλακες της εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Κατασκεύασε, λοιπόν, ένα ασύλληπτα πρωτόγνωρο βιολογικό όπλο, που το ρύθμιζε ανάλογα με τη μοναδική γενετική ταυτότητα του κάθε “ζεβζέκη” που προγραμμάτιζε να τον αποδημήσει – κανέναν άλλο δεν έπιανε το όπλο της.
Πριν προλάβει, όμως, να το δοκιμάσει καλά καλά, πέφτει στο δόκανο μιας ανόητης ομάδας μωροφιλόδοξων μυστικών πρακτόρων του FBI με ιδιοτελή ιντερέσα, που εκμεταλλεύτηκαν τη σοφία της. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει παγκόσμιος τρόμος με τους θανάτους πολλών διεθνών αψηλών προσωπικοτήτων, και με την ίδια να μπλέκεται σε τραγικές περιπέτειες, που την έφεραν στην πόρτα ενός πρωτόγνωρου Διεθνούς Δικαστηρίου Δεοντολογίας της έρευνας, το οποίο όμως είχε άλλη άποψη για το πώς αλλάζει ο κόσμος…

Τζούλης, Θανάσης Χ.
Ο Θανάσης X. Τζούλης (1932-2010) γεννήθηκε στο Μαυρονόρος Ιωαννίνων. Σπούδασε παιδαγωγικά στα Γιάννενα και στην Αθήνα. Ανήκε στην εκδοτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού των Ιωαννίνων "Ενδοχώρα". Συνέχισε τις σπουδές του στην ψυχολογία, την ψυχανάλυση της τέχνης και τη σύγχρονη λογοτεχνία στη Γαλλία κι έγινε διδάκτωρ ψυχολογίας με την εργασία του πάνω στην ανάγνωση του έργου του Κάφκα. Εργάστηκε ως διευθυντής στη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης, ως επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας, αναπληρωτής καθηγητής και αργότερα ως καθηγητής πρώτης βαθμίδας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Στην Αλεξανδρούπολη, όπου έζησε από το 1980 έως τη συνταξιοδότησή του, το 1997, διηύθυνε το περιοδικό λόγου και τέχνης "Εξώπολις". Στα βιβλία του, συγκαταλέγονται: "Σπόνδυλοι", Δίφρος, 1961, "Ισθμός", Κέδρος, 1975, "Ρινόκεροι", Κέδρος, 1975, "Απόγευμα των μύρων", Εγνατία, 1977, "Αμφίβια", Εγνατία, 1980, "Η γλώσσα του Αδάμ", Εγνατία, 1982, "Όταν ο Θεός εις το σώμα έλθει πολύς", Καστανιώτης,1990, "Και γάμον Έβρου του ποταμού", Μανδραγόρας, 1996. Δοκίμια: "Approche psychopathologique de Kafka", Aix-en-Provence, 1976, "L'ecriture de Kafka et la demande interdite", Aix-en-Provence, 1979, "Το ασυνείδητο και η συμβολική τάξη: από τον Freud στον Lacan", Αθήνα, 1985, "Η συναισθηματική μεταβίβαση στην ψυχαναλυτική θεραπεία και μια ανα-φορά στον Κώο γιατρό Απολλωνίδη", Κομοτηνή, 1985, "Μελετήματα για την ψυχανάλυση", Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, 1992, "Ψυχανάλυση και λογοτεχνία", Οδυσσέας, Αθήνα, 1993 (β' έκδοση: 1996). Το έργο του "Ισθμός" μεταφράστηκε και εκδόθηκε στη Γαλλία ("Isthme", 1988). Πέθανε στην Αθήνα "εν σιωπή" στις 23 Φεβρουαρίου 2010, σε ηλικία 78 ετών, και κηδεύτηκε στη γενέτειρά του. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Λίγες μέρες αργότερα, την Κυριακή 14 Μαρτίου 2010 πραγματοποιήθηκε, ως φιλολογικό μνημόσυνο, εκδήλωση αφιερωμένη στο έργο του, στην Παλαιά Βουλή, με ομιλητές τους Μιχάλη Μερακλή, Σάββα Μιχαήλ, Τάσο Πορφύρη και Κώστα Κρεμμύδα.