Οι μέρες του ουράνιου τόξου
Ο Νίκο βλέπει τον πατέρα του, τον καθηγητή Φιλοσοφίας Ροδρίγο Σάντος, να συλλαμβάνεται εν ώρα μαθήματος μπροστά σε όλη την τάξη και συνειδητοποιεί ότι κύρια αποστολή του από εδώ και στο εξής είναι να καταφέρει να τον σώσει. Η αγαπημένη του, Πατρίσια Μπετίνι, τον συντροφεύει σε όλο αυτό και μαζί θα αυτοσχεδιάσουν γεμάτοι χιούμορ και φαντασία, ανοίγοντας μια δίοδο ελευθερίας σε μια χώρα βυθισμένη στη δικτατορία και τη σιωπή.
Ένα μυθιστόρημα για πατέρες και γιους, για δασκάλους και μαθητές, που θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε να επιστρέψουν στην γκρίζα πρωτεύουσα τα χρώματα και η μουσική. Με δεξιοτεχνική πρόζα, ο Αντόνιο Σκάρμετα και η φωνή τού έφηβου πρωταγωνιστή του μας αφηγούνται μια πραγματική ιστορία γεμάτη προσδοκία και ελπίδα σε δύσκολους καιρούς. Οι μέρες του ουράνιου τόξου είναι το επίκεντρο της αφήγησης του Αδύνατου· του πώς, την 5η Οκτωβρίου 1988 στη Χιλή, δεκαπέντε λεπτά διαφημιστικού χρόνου στάθηκαν αρκετά για να βάλουν τέλος σε δεκαπέντε χρόνια μιας από τις σκαιότερες δικτατορίες στον κόσμο, αυτής του Αουγκούστο Πινοτσέτ.
| Τίτλος βιβλίου: | Οι μέρες του ουράνιου τόξου |
|---|
| Εκδότης: | Κλειδάριθμος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Skármeta Antonio (Συγγραφέας)
Βασιλάκου, Αγγελική (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789606451478 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2021 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
|---|
Καψής, Γιάννης Π., 1929-2017
Ο Γιάννης Π. Καψής, δημοσιογράφος και πολιτικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929, αλλά οι ρίζες του, που φτάνουν στην Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, τον έκαναν να νιώθει από μικρός σαν γέννημα θρέμμα της Μικρασίας. Η αγάπη του αυτή εκδηλώθηκε με το πρώτο του βιβλίο, "Χαμένες πατρίδες", που εκδόθηκε το 1960 και έκτοτε επανεκδόθηκε σε αλλεπάλληλες εκδόσεις, έχοντας πλησιάσει τις 100.000 αντίτυπα. Ακολούθησε αργότερα "H μαύρη βίβλος", μια συγκλονιστική συλλογή των καταθέσεων των θυμάτων της Καταστροφής. Τα μυθιστορήματά του "Όταν οι άγγελοι πέθαιναν στη Σμύρνη" και "Τα σμυρνέικα τραγούδια" δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της πιο τραγικής σελίδας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του, μπήκε από την εφηβική ηλικία στη δημοσιογραφία και, ξεκινώντας από βοηθός αστυνομικού ρεπόρτερ, ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του ρεπορτάζ. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, δοκίμασε για λίγο τη δικηγορία ως ασκούμενος, αλλά δεν τον τράβηξε. Αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία, και το 1958 ανέλαβε αρχισυντάκτης του Έθνους μέχρι το 1970, οπότε καταδικάστηκε από το στρατοδικείο της χούντας. Ταυτόχρονα εργαζόταν ως βοηθός ανταποκριτής του Time. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε ως β΄ αρχισυντάκτης στο "Βήμα" και στη συνέχεια ως διευθυντής στον "Ταχυδρόμο". Επιστρέφοντας από το Λονδίνο, όπου είχε καταφύγει μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας "Τα Νέα". Τον Απρίλη του 1982 ορκίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, έως τον Ιούλιο του 1989.
Έφυγε από τη ζωή στις 13 Νοεμβρίου 2017, σε ηλικία 88 ετών.
