Ο εραστής των νυχτερίδων
Η αστυνομία ανακαλύπτει μία νεαρή γυναίκα νεκρή στο διαμέρισμά της. Η πόρτα είναι κλειδωμένη και το κλειδί βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά της κλειδαριάς. Όλοι πιστεύουν πως πρόκειται για αυτοκτονία, ο ιατροδικαστής όμως διακρίνει ίχνη από δεσμά στα χέρια της, τα οποία αφαιρέθηκαν μετά θάνατον. Αποφαίνονται, τελικά, πως κάποιος τη στραγγάλισε, αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν με ποιον τρόπο ο δολοφόνος έφυγε από το διαμέρισμα. Την αλήθεια, όμως, τη γνωρίζει μόνο ένας! Ένας άνδρας γεμάτος από
εμμονές και προκαταλήψεις που ακροβατεί μεταξύ λογικής και τρέλας. Επηρεασμένος από προσωπικά βιώματα, καταδιωκόμενος από τα φαντάσματα του παρελθόντος, δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.
Ο Εραστής των Νυχτερίδων είναι ένα αστυνομικό θρίλερ με το οποίο ο συγγραφέας εκθέτει τα πιο σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου. Συνδυάζοντας το φυσικό με το μεταφυσικό δίνει στον αναγνώστη ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα που θα χαραχτεί βαθιά στη μνήμη.
| Τίτλος βιβλίου: | Ο εραστής των νυχτερίδων |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Αστυνομικό μυθιστόρημα |
|---|
| Εκδότης: | Μιχάλης Σιδέρης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Καλιοντζής Σάββας (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604682720 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2021 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Αστυνομικό Μυθιστόρημα |
|---|
Manchette Jean-Patrick
O ΖΑΝ-ΠΑΤΡΙΚ ΜΑΝΣΕΤ (1942-1995) θεωρείται ο επιφανέστερος συγγραφέας του νεοπολάρ, του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, που εισήγαγε το στοιχείο της πολιτικής και τους εξωκοινοβουλευτικούς προβληματισμούς του Μάη του 1968 στο είδος. Ο Μανσέτ έγραψε το Μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής, ένα από τα καλύτερα βιβλία του, το 1976 (Άγρα, 2001) και τη Μοιραία το 1977 (Άγρα, 2006). Μετά την Πρηνή θέση του σκοπευτή (1981 –Άγρα, 1998), το σπουδαιότερο ίσως βιβλίο του, σταμάτησε απότομα την εκρηκτική πορεία του στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα, την οποία είχε αρχίσει το 1971 με ρυθμό ένα βιβλίο το χρόνο. Μετά θάνατον (1996) κυκλοφόρησε και η Πριγκίπισσα του αίματος (Άγρα, 2002). Τοποθέτησε στον πυρήνα του έργου του το χάος του κόσμου και την τρέλα των ανθρώπων, με αντιήρωες χαμένους σε μια κοινωνία της υπεραφθονίας, που αντιμετωπίζεται τελικά ως μια κοινωνία άδεια. Μέγας στυλίστας –τα βιβλία του επαινέθηκαν από πολλούς συγγραφείς, όπως ο James Ellroy, ο Gary Indiana, ο Jerome Charyn, ο Paco Ignacio Taibo ΙΙ, ο Jean Echenoz μεταξύ άλλων–, χρησιμοποιεί ένα μίνιμαλ, αποστασιοποιημένο ύφος.
