Η ελιά και η φλαμουριά
Λίγες χρονολογίες στη νεότερη ελληνική ιστορία σημαδεύουν μια τόσο ξεκάθαρη και βαθιά τομή όσο το 1974. «Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης» μεταμορφώθηκε με πολύ γοργό ρυθμό. Γνώρισε μεγάλες κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές, δέθηκε στενότερα με τον έξω κόσμο, βρέθηκε αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες προκλήσεις, έχασε παλιές βεβαιότητες, αναζητεί καινούριες σταθερές, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της. Η ελιά και η φλαμουριά εξετάζει το πώς συνομίλησε η ελληνική πεζογραφία με αυτή τη νέα πραγματικότητα, πώς είδε τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία, πώς επαναπραγματεύθηκε το ιστορικό παρελθόν, ποια ερωτήματα έθεσε για το υπαρξιακό καθεστώς και τη συνείδηση σύγχρονων ανθρώπων (ιδίως σύγχρονων Ελλήνων), ποιες καινούριες δυνατότητες ανακάλυψε και πώς τις αξιοποίησε. Η εικόνα που προκύπτει είναι σύνθετη και ανατρέπει αρκετές καθιερωμένες θεωρήσεις.
Λαδιά, Ελένη, 1945-
Η Ελένη Λαδιά γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα πιο γνωστά λογοτεχνικά της έργα είναι: "Χάλκινος ύπνος", "Αποσπασματική σχέση", "Η θητεία", "Τα άλση της Περσεφόνης", "Η Χάρις", "Οι ποταμίσοι έρωτες", "Τα ψυχομαντεία και ο υποχθόνιος κόσμος των Ελλήνων". Έχει τιμηθεί με το Β΄ Κρατικό βραβείο (1981) για τη συλλογή "Χάλκινος ύπνος" και με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την "Ωρογραφία" (1999) και με το Κρατικό βραβείο Διηγήματος (2007) για τη νουβέλα "Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι". Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα σλοβένικα, τα γαλλικά και τα αγγλικά. Το μυθιστόρημά της "Χι ο Λεοντόμορφος" στα σέρβικα και "Η Χάρις" και "Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι" στα ρουμάνικα. Οι "Ομηρικοί ύμνοι" σε μτφ. Δ. Π. Παπαδίτσα - Ε. Λαδιά έχουν μεταφραστεί στα φιλανδικά. Άρθρα και μελετήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες της χώρας.
