Γενεαλογίες της κοινωνιολογίας
Η επιστήμη της Κοινωνιολογίας διαμορφώθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα∙ ακόμη και οι πιο πρόσφατες κοινωνιολογικές προσεγγίσεις σήμερα συνεχίζουν να εμπνέονται από αυτές τις κλασικές προσεγγίσεις και τα θεωρητικά σχήματα που αναπτύχθηκαν τότε από τους πατέρες της Κοινωνιολογίας: τους Durkheim, Weber, Marx, Simmel, και λίγο αργότερα από τον Talcott Parsons και τη φιλόδοξη προσπάθειά του να συνθέσει τη σκέψη τους σε μία συνολική κοινωνιολογική θεωρία.
Όμως η σκέψη αυτών των πρωτοπόρων κοινωνιολόγων που συγκρότησαν με την έρευνά τους τα βασικά αντικείμενα της κοινωνιολογικής σκέψης, δηλαδή τη νοηματοδότηση της ατομικής δράσης, την κοινωνική αλληλεγγύη, την κοινωνική σύγκρουση και τη συγκρότηση της νεωτερικής ατομικής προσωπικότητας, δεν προήλθε από παρθενογένεση. Αντίθετα, αποτέλεσε το γέννημα μακροχρόνιων προβληματισμών και αντιπαραθέσεων στον χώρο κυρίως των πολιτικών και οικονομικών επιστημών αλλά και του φιλοσοφικού στοχασμού που στόχο είχαν τόσο την κατανόηση του ανθρώπινου κόσμου, όσο και την ορθολογική οργάνωση και διαχείριση της κοινωνίας.
Η αποτύπωση αυτών των πνευματικών διαδρομών που οδήγησαν στη συγκρότηση της Κοινωνιολογίας αποτελεί το αντικείμενο αυτού του τόμου. Ως Αναγνώστης εμπεριέχει εμβληματικά αποσπάσματα της σκέψης σαράντα δύο στοχαστών που διαμόρφωσαν τους βασικούς δυτικούς προβληματισμούς περί κοινωνίας από τον 15ο μέχρι το πρώτο τρίτο του 20ού αιώνα. Οι προβληματισμοί αυτοί έλαβαν χώρα στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Αμερική εντός συγκροτημένων γενεαλογικών σχολών σκέψης, ατομοκεντρικών και κολεκτιβιστικών, μονιστικών και πλουραλιστικών, προοδευτικών και αντιδραστικών, συγκρουσιακών και διαλλακτικών.
Η χρονολογική διάταξη των κειμένων που επιλέχθηκε επιτρέπει στον αναγνώστη του τόμου να αντιληφθεί τους τρόπους με τους οποίους ο δυτικός στοχασμός ανέδειξε, αργά αλλά σταθερά, μια αντιφατική ποικιλία δυνάμεων και παραγόντων ως διαμορφωτών του κοινωνικού φαινομένου. Μια ποικιλία που, εξαιτίας αυτής της αντιφατικότητας, καθιστά την Κοινωνιολογία μια δυναμική, εν εξελίξει, επιστήμη.
| Τίτλος βιβλίου: | Γενεαλογίες της κοινωνιολογίας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Τα κείμενα που διαμόρφωσαν την κοινωνιολογική σκέψη από τον Μακιαβέλι μέχρι τον Πάρσονς |
|---|
| Εκδότης: | Προπομπός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μαραγκουδάκης Μανούσος Ε. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786185036676 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2020 | Διαστάσεις: | 29x21 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία |
|---|
Καψωμένος, Ερατοσθένης Γ.
O Eρατοσθένης Γ. Kαψωμένος, από τα Xανιά της Kρήτης, είναι Kαθηγητής Nέας Eλληνικής Φιλολογίας και Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Tμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1983 κ.ε.) και Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής. Πτυχιούχος και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι [Αισθητική - Θεωρία της Τέχνης και του Πολιτισμού: Universite de Paris-Sorbonne (Paris I), Υφολογία - Σημειωτική της Λογοτεχνίας: Universite de Paris VII και Ecole des Hautes Etudes], έχει στρέψει την ερευνητική του προσπάθεια στους τομείς της Θεωρίας και της Ερμηνείας της Λογοτεχνίας. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές στην Ελλάδα της Δομικής Θεωρίας και της Σημειωτικής (Αφηγηματολογία - Ποιητική - Κοινωνιοσημειωτική), καθώς και της Στατιστικής Υφολογίας. Την τελευταία δεκαετία το ερευνητικό του ενδιαφέρον έχει στραφεί προς τη Θεωρία του Πολιτισμού και την ανάλυση των πολιτισμικών φαινομένων. Με πρόσκληση των αντίστοιχων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, έχει πραγματοποιήσει επισκέψεις διδασκαλίας σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αυστραλίας.
Είναι ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας (1978 κ.ε.), αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Σημειωτικών Εταιρειών των Βαλκανικών Χωρών (1997 κ.ε.) και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Διεθνούς Σημειωτικής Εταιρείας (1980 μέχρι σήμερα). Έχει αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα στον τομέα των Διαπανεπιστημιακών Προγραμμάτων Συνεργασίας ERASMUS, LINGUA, ΣΩΚΡΑΤΗΣ/ERASMUS (1991 κ.ε.), με στόχο την ανάπτυξη των Νεοελληνικών Σπουδών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
