Ιστορίες για μαύρες γάτες
Τρεις μαύρες γάτες νεαρές, φίλες αγαπημένες,
μεγάλωναν στο Γατουχάν κι ήταν δυστυχισμένες.
Θέλανε να συναντηθούν, να στήσουνε παιχνίδι,
να μοιραστούνε μυστικά πάνω στο κεραμίδι.
Όμως καλά γνωρίζανε από μικρά γατιά
μαζί τρεις γάτες φέρνουνε γρουσουζιά.
Πιστεύανε ακράδαντα χωρίς αμφιβολία,
είναι κακός συνδυασμός μαύρο, γάτα και τρία.
Κι έτσι υπήρχε νόμος για όλων το καλό,
οι μαύρες γάτες το πολύ να βρίσκονται δυο-δυο.
Αλλιώς πείνα, καταστροφές θα έρθουνε βολίδα,
θα αφανιστεί το Γατουχάν, όπως η Ατλαντίδα.
| Τίτλος βιβλίου: | Ιστορίες για μαύρες γάτες |
|---|
| Περιέχει: | CD που περιέχει την αφήγηση του βιβλίου από τη συγγραφέα και μουσικά τοπία |
|---|
| Εκδότης: | Επόμενος Σταθμός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μιχαηλίδου, Στέλλα (Συγγραφέας)
Μοσχόπουλος Βίκτωρ (Εικονογράφος)
Πεντζίκης, Γιώργος (Συνθέτης)
|
|---|
| ISBN: | 9789608259140 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2007 | Διαστάσεις: | 27x22 |
|---|
| Ηλικίες: | 4 - 8 | Σειρά βιβλίων: | |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά > Παιδική και Εφηβική Λογοτεχνία > Ηλικία 8+ |
|---|
Αντωνόπουλος Μιχαήλ Ν.
Ο Μιχαήλ Ν. Αντωνόπουλος γεννήθηκε, προς αμνημονεύτων χρόνων, σε μια άλλη Αθήνα. Σπούδασε Φυσική, Αστροφυσική και Μετεωρολογία. Εξάσκησε το επάγγελμα του καθηγητή Φυσικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου και την τελευταία δωδεκαετία της διδασκαλικής του σταδιοδρομίας απέκτησε διαδοχικά τους τίτλους Γυμνασιάρχη και Λυκειάρχη.
Παράλληλα ασχολήθηκε και –φευ!- συνεχίζει να ασχολείται, με τη συγγραφή έργων του είδους Επιστημονική Μυθιστορία, Χωροχρόνος και Όπερα του Διαστήματος.
Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματά του:
Υπερβορέα (τριλογία: Οι αρνητές της ουτοπίας- Η πάλη με τις σκιές- Στη γη της Μετάπτωσης). Ούλτιμους Βορεάλις. Στις πηγές του χρόνου.
Τα διηγήματα:
Οι πύλες της Πανδώρας. Το χρονικό των τελευταίων ημερών. Η αξιομνημόνευτη τελευταία αποστολή του ταγματάρχη Γκίλλε. Η Κόρη στο φρύδι του χρόνου. Οι αξιοδιήγητοι χρόνοι του Μοναχικού. Τα χρονικά της άλλης Γης, Ενοχλείστε τον ύπνο των Θεών, Στις κοιλάδες της Αρκάντια.
Δηλώνει ανερυθρίαστα την προσήλωσή του στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των επιστημόνων της Βικτοριανής Εποχής και πάσχει αθεράπευτα από έντονη νοσταλγία της αισιόδοξης οπτικής των 50’s και 60’s.
Θεωρεί μέγιστο πολιτιστικό πλήγμα τον δραματικό περιορισμό του αρχικού ρομαντικού ζήλου της επονομαζόμενης ‘‘Διαστημικής Εποποιίας’’. Κατά τον ίδιο, με την επιπόλαια αυτή της απόφαση, η ανθρωπότητα έστρεψε την πλάτη της στο όνειρο. Με τη δική του πάντα -υποκειμενική χωρίς αμφιβολία- ματιά, κρίνει ανούσια έως και ανόσια την εσχάτως εμφανισθείσα τάση των ‘‘ειδικών’’ περί νέας ονοματολογίας των κόσμων των άστρων. Η προσθήκη ονομάτων εφήμερων ‘‘αστέρων’’ της σημερινής στεγνής καθημερινότητας και θεοτήτων ασήμαντων πολιτιστικά λαών, στερεί από τη φαντασία μας, όταν ατενίζουμε το νυχτερινό ουρανό, το νοερό μας ταξίδι στους ποιητικούς κόσμους της Ελληνικής Μυθολογίας, εμπλουτισμένου με την οπτική της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.
Με απλά λόγια το συναρπαστικό ταξίδι στους κόσμους του απείρου και του ατέλειωτου ονείρου, μετατράπηκε σε μια ρουτινιάρικη δήθεν περιπλάνηση στο άχρωμο και άγευστο κάτι άλλο.
(Πηγή: "Εκδόσεις Ρενιέρη / Comicon-Shop", 2024)
