Συμπόσιον. Απολογία Σωκράτους
Μια κάποια παράδοση θέλησε να περιορίσει τον Ξενοφών τα στο ρόλο δευτερεύοντος χρονικογράφου και απομνημονευματογράφου· στην πραγματικότητα, ήταν φιλόσοφος και άνθρωπος της δράσης, υπήρξε ένας από τους πιο αφοσιωμένους μαθητές του Σωκράτη και ανέπτυξε, επιπλέον, πρωτότυπες σκέψεις για την ηθική και τη διαχείριση των πολιτικών πραγμάτων, για την οικονομία και τον πόλεμο (υπήρξε ο ήρωας της Κύρου ανάβασης, κυρίως της καθόδου των Μυρίων). Δεν δίστασε μάλιστα να ανασκευάσει, στο "Συμπόσιό" του, τον περίφημο διάλογο του Πλάτωνα, αναπτύσσοντας εκεί έναν άλλο λόγο περί έρωτος. Ο ίδιος ο Μοντεσκιέ δεν έχει τάχα υποκύψει στα θέλγητρα αυτού του κειμένου, σε σημείο να επαναλαμβάνει ένα μέρος του στο Πνεύμα των νόμων; Η "Απολογία του Σωκράτη" παρουσιάζει τον δάσκαλό του ενώπιον των δικαστών του, αλλά εισάγει τόσες διαφορές σε σχέση με την "Απολογία" του Πλάτωνα, ώστε πρέπει να λάβει κανείς υπόψη και τους δύο διαλόγους για να προσεγγίσει περισσότερο τη μορφή του θεμελιωτή της φιλοσοφίας. Τα κείμενα εκδίδονται με εισαγωγές του σπουδαίου διανοητή Leo Strauss.
| Τίτλος βιβλίου: | Συμπόσιον. Απολογία Σωκράτους |
|---|
| Εκδότης: | Άγρα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ξενοφών ο Αθηναίος (Συγγραφέας)
Σιδέρη, Αλόη (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789605054342 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Μέλαινα Χολή | Σελίδες: | 232 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2020 | Διαστάσεις: | 18x12 |
|---|
| Σημείωση: | Εισαγωγές: Leo Strauss. |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Φιλολογία > Αρχαίοι Ελληνες Συγγραφείς |
|---|
Averchenko, Arkady, 1881-1925
Αρκάντι Αβιέρτσενκο (1881-1925). Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός θεάτρου, είχε δημιουργήσει το δικό του θέατρο. Γεννήθηκε στη Σεβαστούπολη. Ο πατέρας του ήταν μικρέμπορος. Από μικρός ήταν φιλάσθενος και με αδύναμη όραση. Αφού εργάστηκε ως γραφέας από τα 15 του χρόνια, κατέληξε στο Χάρκοβο, όπου άρχισε να δημοσιογραφεί και να δημοσιεύει τα πρώτα του διηγήματα. Σ' αυτά είχε διαφανεί ήδη το προσωπικό του λογοτεχνικό ύφος. Το 1907 εγκαθίσταται στην Πετρούπολη, όπου γίνεται μόνιμος συντάκτης του περιοδικού "Σατιρικόν", ενώ παράλληλα συνεργάζεται και με άλλα περιοδικά. Στο μεταξύ έχει δημοσιεύσει αρκετά διηγήματα και έχει καθιερωθεί σαν χιουμορίστας-συγγραφέας με λεπτή αίσθηση του χιούμορ. Μετά την έκδοση των δύο συλλογών του, "Διηγήματα για όσους αναρρώνουν" και "Κύκλοι στο νερό", τον ονόμασαν "Βασιλιά του γέλιου". Τα διηγήματά του είναι έξυπνα και ευρηματικά, χλευάζουν τη βλακεία και την ανοησία. Το διαπεραστικό βλέμμα του συγγραφέα-παρατηρητή εντοπίζει τα ανθρώπινα ελαττώματα και τα γελοιοποιεί με πολλούς κωμικούς τρόπους, από τη φάρσα και το ανέκδοτο μέχρι τη δημιουργία τυπικών χαρακτήρων. Ενώ την επανάσταση του Φλεβάρη του 1905 την είχε δεχθεί με ενθουσιασμό, διαφώνησε με την Οκτωβριανή. Έτσι, το 1918 ακολουθεί τους λευκούς στο Νότο και συνεργάζεται με την εφημερίδα τους "Ο Νότος της Ρωσίας". Το 1920 εγκατέλειψε την πατρίδα του κι αφού έζησε για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, κατέληξε στην Πράγα, όπου και πέθανε, μετά από επέμβαση αφαίρεσης οφθαλμού, λόγω μετεγχειρητικών επιπλοκών.
