Μεταφέροντας βράχους πάνω σε σύννεφα
"Η Ευρώπη αυτοκτονεί. Η Δύση αυτοκτονεί". Οι φράσεις αυτές ακούγονται πλέον όλο και πιο συχνά από πολλούς, και κυρίως, από ειδικούς. Το πρόσωπο της ανθρωπότητας αλλάζει. Και δεν αλλάζει λόγω γήρατος ή ασθένειας, αλλά εξαιτίας βάναυσων πλαστικών επεμβάσεων από αυτόκλητους μαθητευόμενους μάγους. Η ίδια η σύνθεση των κοινωνιών μεταβάλλεται, ενώ μια δομική κρίση μαστίζει τα αξιακά συστήματα των ανθρώπων. Ακόμη, χειρότερα, ένας ιστός καινοφανούς βίας κατακλύζει μέχρι και τις κοινωνίες της Δύσης.
Εδώ είναι που οι θρησκείες και οι πνευματικές παραδόσεις μπορούν να διδάξουν σεβασμό, αξιοπρέπεια, γόνιμη σιγή και διάλογο. Διαθέτοντας δοκιμασμένα ηθικά συστήματα και εμπειρία αιώνων, έχουν τη δύναμη και τα μέσα να προωθήσουν την οικοδόμηση ειρήνης και την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας συνειδητότητας που θα αφυπνίσει και θα θέσει τα θεμέλια εκείνου του νέου και γενναίου κόσμου που όλοι ονειρεύονται, αλλά λίγοι έχουν το όραμα και την ενέργεια για να επιδιώξουν. Πιο πολύ από κάθε τι άλλο, όμως, μπορούν να συνεργαστούν για τη θεραπεία του ανθρώπου και του κόσμου και κυρίως, για την επιστροφή του Ιερού.
Στο πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο αυτό βιβλίο του, ο Κωνσταντίνος Θ. Ζάρρας, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτυπώνει χωρίς ωραιοποιήσεις την πραγματικότητα που επικρατεί σήμερα ανάμεσα στις θρησκείες. Ύστερα από μακροχρόνια έρευνα, παρουσιάζει τα ευρήματά του όσον αφορά στην κατάσταση ανάμεσα στον Χριστιανισμό και στο Ισλάμ, τις πραγματικές αιτίες που έχουν πυροδοτήσει το κύμα μετανάστευσης Μουσουλμάνων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, τις συνέπειες από αυτό το τεράστιας σημασίας γεγονός, αλλά και τις πολύ ενδιαφέρουσες και πρακτικές προτάσεις του, αν θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση και να επικρατήσει η ειρήνευση που τόσο πολύ όλοι έχουμε ανάγκη.
Κοτζιούλας, Γιώργος, 1909-1956
Γιώργος Κοτζιούλας (1909-1956). Ο Γιώργος Κοτζιούλας γεννήθηκε στην Πλατανούσα (Ραψίστα) της Ηπείρου. Ο πατέρας του ήταν ταχυδρομικός διανομέας. Τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο στη γενέτειρά του, το Σχολαρχείο στο Καλέντζι Ιωαννίνων και το Γυμνάσιο στην Άρτα. Το 1926 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα με τις σπουδές του εργαζόταν ως διορθωτής και μεταφραστής σε αθηναϊκά περιοδικά και εφημερίδες. Λόγω των δύσκολων συνθηκών εργασίας του προσβλήθηκε από φυματίωση το 1934, αρρώστια που τον ταλαιπώρησε στην υπόλοιπη ζωή του. Νοσηλεύτηκε για μικρά χρονικά διαστήματα στην Πάρνηθα, την Πεντέλη και την Αθήνα, κυρίως όμως έμενε σε φίλους, καθώς συχνά παρέμενε άστεγος. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά διώχτηκε λόγω της αριστερής του δράσης και το 1940 επέστρεψε στη γενέτειρά του. Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση και έδρασε στον ΕΛΑΣ, όπου οργάνωσε το καλλιτεχνικό τμήμα και πήρε μέρος στην ίδρυση του θιάσου "Λαϊκή Σκηνή", με τον οποίο περιόδευσε στα ελληνικά χωριά. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1945, παντρεύτηκε και απέκτησε ένα γιο. Πέθανε στην Αθήνα από καρδιακή προσβολή. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1924 με τη δημοσίευση στίχων στην "Ηπειρωτική Ηχώ" των Ιωαννίνων, καθοριστική όμως για την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία ήταν η εμφάνισή του στο περιοδικό "Μπουκέτο". Ακολούθησαν συνεργασίες του με περιοδικά όπως η "Οικογένεια", η "Πνοή", τα "Ελληνικά Γράμματα", η "Νέα Εστία", ο "Λόγος", ο "Ρυθμός", τα "Νεοελληνικά Γράμματα", η "Πνευματική Ζωή", τα "Νέα Φύλλα", η "Ποιητική Τέχνη". Το 1932 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Εφήμερα". Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία, το δοκίμιο, την κριτική και το θέατρο (την περίοδο του αγώνα του κατά τη διάρκεια του εμφυλίου έγραψε θεατρικά έργα για το θίασο της Λαϊκής Σκηνής ("Ξύπνα ραγιά", "Ο κομματάρχης", "Το πρόστιμο του δασικού"). Η ποίηση του Γιώργου Κοτζιούλα τοποθετείται χρονικά στην ανανεωτική ποίηση του μεσοπολέμου, στην ουσία όμως συνεχίζει την παράδοση της αμέσως προηγούμενής του ποιητικής γενιάς κινούμενη στα χνάρια του νεοσυμβολισμού και του νεορομαντισμού όπως εκφράστηκαν μέσα από την παραδοσιακή στιχουργική ποιητών όπως ο Μιλτιάδης Μαλακάσης, ο Κώστας Καρυωτάκης και ο Τέλλος Άγρας. Η γραφή του ακολούθησε μια εξελικτική πορεία από το πνεύμα της νοσηρότητας και της ειρωνικής διάθεσης σε ένα ρεαλιστικότερο και πιο βιωματικό κλίμα, κυρίως μετά την ένταξή του στον ΕΛΑΣ και την στράτευσή του στην κομμουνιστική ιδεολογία. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Κοτζιούλα βλ. Γιώργος Παιδαρος, "Κοτζιούλας Γιώργος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 9, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], Κώστας Στεργιόπουλος (επιμέλεια), "Γιώργος Κοτζιούλας", στο "Η ελληνική ποίηση· η ανανεωμένη παράδοση", Σοκόλης, 1980, Αλέξανδρος Αργυρίου, "Κοτζιούλας Γιώργος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 5, Εκδοτική Αθηνών, 1986.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
