Θα γίνει της... Δεής
Γιατί είναι ακριβό το ρεύμα στην Ελλάδα; Πώς έφθασε η πάλαι ποτέ κραταιά ΔΕΗ, πάνω στην οποία στηρίχθηκε η οικονομική ανάπτυξη της μεταπολεμικής Ελλάδας, να βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας;
Στο βιβλίο αυτό, ο Ραφαήλ Μωυσής, που πέρασε όλη του τη σταδιοδρομία σε θέσεις που είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με την ενέργεια, περιγράφει τα στάδια αυτής της κατακόρυφης πτώσης της ΔΕΗ και επιχειρεί να προσδιορίσει τους υπεύθυνους, εντός και εκτός Ελλάδας.
Το κείμενο, διανθισμένο με παλιά αλλά πικάντικα περιστατικά που συνέβησαν κατά τις δύο θητείες του συγγραφέα στη διοίκηση της ΔΕΗ, σκιαγραφεί την εικόνα για το πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δημιούργησαν τον θεσμό των ΔΕΚΟ για να λειτουργούν προς όφελος του καταναλωτή, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά τις μετέτρεψαν διαχρονικά σε δικές τους πειθήνιες υπηρεσίες.
Με την ελπίδα ότι ίσως να μην είναι ακόμη πολύ αργά, και με αναφορά σε πρότυπα που περιγράφει στο επίμετρό του ο πρώην πρόεδρος του ΟΤΕ Παναγής Βουρλούμης, το βιβλίο προτείνει, διακριτικά αλλά υπεύθυνα, κάποιες εξόδους από τα αδιέξοδα.
Για όσους τυχόν θελήσουν να ακούσουν.
Η ΔΕΗ, από το ξεκίνημά της αναδείχθηκε σε μια άρτια επιχείρηση που υπήρξε καθοριστικός συντελεστής στο μεταπολεμικό "οικονομικό θαύμα" της Ελλάδας. Πώς όμως αυτή η πρότυπη ΔΕΚΟ αποδιοργανώθηκε, διαμελίστηκε και έφτασε να χαρακτηρίζεται ως "συστημική βόμβα" στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας; Στο βιβλίο αυτό, περιγράφονται τα στάδια αυτής της κατακόρυφης ανόδου αλλά και πτώσης, γίνεται μια προσπάθεια να προσδιοριστούν οι υπαίτιοι εντός και εκτός Ελλάδας και, τέλος, διακριτικά αλλά υπεύθυνα, προτείνονται κάποιες έξοδοι από τα αδιέξοδα.
Χατζόπουλος, Κωνσταντίνος, 1868-1920
Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1868 στο Βραχώρι Αγρινίου. Είναι το πρώτο από τα επτά παιδιά του κτηματία Ιωάννη Χατζόπουλου και της Θεοφανίας Στάικου, που προερχόταν από μεγάλη οικογένεια κοτσαμπάσηδων, πολλά μέλη της οποίας ήταν Φιλικοί και αγωνιστές του 1821. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές (Δημοτικό Σχολείο στο Αγρίνιο, Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι), το 1882 -σε ηλικία δεκατεσσάρων μόλις ετών- εγγράφεται στη Νομική Σχολή της Αθήνας· το 1888, αποφοιτά με το βαθμό "Καλώς". Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1889-1891), εργάζεται για δύο χρόνια ως δικηγόρος στο Αγρίνιο. Από το 1893 και έως το 1900 εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 επιστρατεύεται και υπηρετεί στην Άρτα. Επιστρέφει έπειτα στην Αθήνα, και τον επόμενο χρόνο (1898-1899) εκδίδει το περιοδικό "Η Τέχνη", το οποίο επιδίωκε να ενισχύσει τη δημοτική γλώσσα και να συστήσει στους αναγνώστες του την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Παρότι βραχύβιο, το περιοδικό του Χατζόπουλου -συνεργάτες του οποίου ήταν ο Ι. Γρυπάρης, ο Κ. Θεοτόκης, ο Α. Καρκαβίτσας, ο Μ. Μαλακάσης, ο Μποέμ, ο Π. Νιρβάνας, ο Κ. Παλαμάς, ο Λ. Πορφύρας κ.ά. -υπήρξε σταθμός στην πνευματική εξέλιξη του τόπου.
Το 1990 κληρονομεί από τον παππού του κτηματική περιουσία και ταξιδεύει στη Γερμανία. Στη Δρέσδη γνωρίζει και παντρεύεται τη Φινλανδή Sunny Haggmann. Από τον Αύγουστο του 1901 έως τον Ιούνιο του 1905 μένουν οικογενειακώς στην Αθήνα. Τον Ιούνιο του 1905, με τη γυναίκα του και την τριών ετών κόρη τους εγκαθίστανται στο Μόναχο. Τον Ιούλιο του 1906 θα μετακομίσουν στο Βερολίνο, αλλά το Φεβρουάριο του 1908 θα επιστρέψουν στο Μόναχο. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Γερμανία, ο Χατζόπουλος θα ασπαστεί τα σοσιαλιστικά ιδεώδη (1907), θα παρακολουθήσει την πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της χώρας, θα μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα (μεταξύ των οποίων έργα του Ίψεν και του Στρίντμπεργκ), ενώ παράλληλα θα δημοσιεύσει ποιήματα, πεζογραφήματα και κριτικά μελετήματα στον "Νουμά" και σε άλλα έντυπα και περιοδικά. Μεταφράζει επίσης το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" των Μαρξ-Ένγκελς στα ελληνικά, το οποίο θα δημοσιευθεί σε συνέχειες στην εφημερίδα "Ο εργάτης" του Βόλου, το 1908. Με την κήρυξη του Πολέμου το 1914, ο Χατζόπουλος μετακομίζει με την οικογένειά του στην Αθήνα. Θα πάψει να είναι μέλος του "Σοσιαλιστικού Κέντρου Αθηνών" -αν και δεν θα αποκηρύξει τις σοσιαλιστικές ιδέες-, απογοητευμένος από τις διαμάχες των μελών του. Το 1916, ιδρύει μαζί με άλλους διανοούμενους την "Εταιρεία Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών". Τον Ιούλιο του 1920, ο Χατζόπουλος ταξιδεύει μια τελευταία φορά στο Μόναχο οικογενειακώς, προκειμένου να μεταφέρουν από εκεί τα πράγματα τους για να επιπλώσουν το καινούργιο σπίτι τους στην οδό Μαυρομιχάλη. Ωστόσο, πηγαίνοντας προς Μπρίντιζι με το ιταλικό ατμόπλοιο "Montenegro", θα πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση. Θα κηδευτεί και τα ταφεί στο Μπρίντιζι. Πολλά χρόνια αργότερα, η κόρη του θα μεταφέρει τα οστά του και της γυναίκας του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, διηγήματα, τα πεζά "Αγάπη στο χωριό" (1910), "Ο πύργος του ακροπόταμου" (1915), "Φθινόπωρο" (1917) και τη σατιρική ηθογραφία "Ο Υπεράνθρωπος" (1915).
