Η θεωρία των πιθανών κόσμων και η δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη
Το βιβλίο αναλύει τη δυναμική της θεωρίας των Πιθανών Κόσμων της μυθοπλασίας, με παραδείγματα από την ελληνική και διεθνή δραματουργία, τη λογοτεχνία ή τη φιλμογραφία. Τα πορίσματα της τροπικής λογικής ως προς τους Πιθανούς Κόσμους, τη διακοσμική ταυτότητα των ιστορικών προσώπων και τη μετάπτωσή τους σε μυθοπλαστικά, αλλά και τα πορίσματα της κβαντικής φυσικής για τα Παράλληλα Σύμπαντα και τα ποικίλα χρονικά παράδοξα διασταυρώνονται με τη σημειωτική θεωρία των μυθοπλαστικών Πιθανών Κόσμων σε μια απόπειρα ανάδειξης του διαλόγου μεταξύ ανθρωπιστικών και φυσικών επιστημών.
Η "παράδοξη" δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη προσφέρεται ως το κατεξοχήν παράδειγμα εφαρμογής της θεωρίας των Πιθανών Κόσμων και των Υπο-κόσμων των δραματικών προσώπων ή των θεατών, προτείνοντας εναλλακτικά εργαλεία δραματουργικής ανάλυσης με στόχο την πληρέστερη κατανόηση ενός σύνθετου θεατρικού έργου.
Τίτλος βιβλίου: | Η θεωρία των πιθανών κόσμων και η δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη |
---|
Εκδότης: | Σοκόλη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Τσατσούλης Δημήτρης (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789606370229 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2019 | | |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Θέατρο |

Perec, Georges, 1936-1982
O Zωρζ Περέκ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1936 από Eβραίους γονείς, που τους έχασε στον πόλεμο. Tο 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot για το πρώτο του μυθιστόρημα "Tα πράγματα" και το 1978 με το βραβείο Medicis για το "Zωή οδηγίες χρήσεως". Πέθανε στο Παρίσι το 1982. Kυριότερα έργα: "Tα πράγματα" (1965), "Ποιο μοτοποδήλατο με νικέλινο τιμόνι στο βάθος της αυλής;" (1966), "Η εξαφάνιση" (1969), "Tο σκοτεινό μαγαζί" (1973), "Xορείες χώρων" (1974), "W ή η ανάμνηση των παιδικών χρόνων" (1975), "Zωή οδηγίες χρήσεως" (1978).
Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.