Τρίλημμα
"Καθώς έφευγε, σκέφτηκε κατά πόσο και ο ίδιος θεωρείτο συνεργάτης τους και αν το συνεργάτης σήμαινε συνένοχος".
Η οικουμενικότητα που διατρέχει το βιβλίο και η βαθιά ουμανιστική ανθρωπογεωγραφία έχουν τη ρίζα τους σε χρόνια βαθιά παρατήρηση, μελέτη και σε πρώτο χρόνο σκανάρισμα των βασικών, στην αβυσσαλέα μέγγενη που απαρτίζει την καθημερινότητα.
Ταυτόχρονα, είναι και ένα βαθύ-στεγνό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, για να επανέλθουν τα πράγματα στην αρχή από το τίποτα, κι από κει πίσω στην εκρηκτική ανάκαμψη στο καινούργιο, άλλοτε συστημικά άλλοτε όχι και πάντως μοιραία στην αέναη εναλλαγή, που σχεδόν ποτέ δεν είναι δίλημμα.
Το βιβλίο ξεκινάει με ένα απλό αλλά ταυτόχρονα συνεκτικό της πλοκής εύρημα, και μετά όλα ανατέμνονται στον αστικό ιστό, όπου φυσικά δεν υπάρχουν μόνο καλοί και heavy, ούτε βέβαια μόνο διανοούμενοι ή άνθρωποι της διπλανής πόρτας.
Η δουλειά, οι επιμέρους φιλοσοφικές και ηδονιστικές αναζητήσεις, το κυνήγι της επιβίωσης, ο φόνος, μέρος μιας καθημερινής άσκησης, φτάνουν στην κορύφωσή τους και την επόμενη ημέρα ξεκινούν από την αρχή.

Βαφειάδης, Κωνσταντίνος Μ.
Ο Κωνσταντίνος Μ. Βαφειάδης είναι απόφοιτος τριών Πανεπιστημίων, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, του τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Ιστορίας της τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα φοιτά στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Οι μεταπτυχιακές του σπουδές αφορούν κυρίως στην Βυζαντινή Αρχαιολογία. Στο γνωστικό αυτό αντικείμενο εκπόνησε διδακτορική Διατριβή (2004) και εν συνεχεία μεταδιδακτορική έρευνα, με αντικείμενο την αποκατάσταση και έκδοση κειμένου.
Η δραστηριότητά του περιλαμβάνει συμμετοχές σε ερευνητικά προγράμματα, ανασκαφές και συνέδρια, διεθνή και τοπικά. Περιλαμβάνει επίσης συγγραφή μονογραφιών, και αυτοτελών μελετών και βεβαίως δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Ο κύκλος των επιστημονικών του ενδιαφερόντων αφορά κυρίως στην Τέχνη, την Φιλολογία και την ιστορία του Πολιτισμού.
Έχει διδάξει Ιστορία της τέχνης (ως Λέκτορας, Π/Δ 407) στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και στο τμήμα Γραφικών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθηνών, καθώς και Βυζαντινή Αρχαιολογία στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αχαΐας. Έχει διδάξει επίσης Ιστορία Χριστιανικής τέχνης, αλλά και Ζωγραφική στο τμήμα Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στην Εκκλησιαστική Ακαδημία των Αθηνών.