Το χαμόγελο του δράκου
Εμείς... που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια.
Εμείς... που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή...
Εμείς... που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι.
Εμείς... που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει.
Εμείς... που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα...
Εμείς... που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία.
Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα... και να ’χε φεγγαράδα... και ν’ αρμενίζαμε...
Koyré, Alexandre
Ο Alexandre Koyre γεννήθηκε το 1892 στη Ρωσσία, σπούδασε στη Γερμανία και τη Γαλλία κοντά στον Husserl, τον Bergson, τον Lalande και τον Brunschvieg, και μοίρασε τα δημιουργικά του χρόνια διδάσκοντας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε δύο από τα πιο φημισμένα ιδρύματα του Παλαιού και του Νέου Κόσμου: την Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και το Institute of Advanced Studies του Princeton.
Ο Alexandre Koyre είναι χωρίς αμφιβολία η κεντρική μορφή της σύγχρονης ιστοριογραφίας της επιστήμης. Όχι μόνο γιατί το έργο του θεωρείται θεμελιώδες αλλά και γιατί στη ρίζα κάθε ερευνητικού προβλήματος ή μεθοδολογικής διχογνωμίας μπορεί να ανιχνεύσει κανείς μια δική του προκλητική συνήθως, τοποθέτηση.
Ο Koyre λατρεύει τη θεωρητική καινοτομία. Γι' αυτό στρέφεται στον 17ο αιώνα, τον "αιώνα της μεγαλοφυΐας", γι' αυτό γίνεται ποιοτικός όταν περιγράφει την προσπάθεια του Γαλιλαίου "να εξηγήσει το πραγματικό με το αδύνατο", γι' αυτό μάχεται να κατοχυρώσει θεωρητικά την έννοια της επιστημονικής επανάστασης. Και εδώ οφείλεται η αμφισβήτηση που μονίμως προκαλούν οι θέσεις του. Τελικά ο Koyre είναι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον υπεύθυνος για την κατεύθυνση που έχει πάρει σήμερα πια η ιστορία της επιστήμης.
Πέθανε το 1964.
