Δήμος και Αγορά
Η ύπαρξή μας καθορίζεται από τους θεσμούς που μας περιβάλλουν. Περίπου όπως οι Αρχαίοι Αθηναίοι μοίραζαν τη ζωή τους ανάμεσα στην Αγορά και το Δήμο. Η Αγορά δεν εξαντλείται στο πεδίο των οικονομικών συναλλαγών. Ταυτίζεται με την ιδιωτική κοινωνία, συνιστά το άθροισμα των οριζόντιων θεσμών στους οποίους οι άνθρωποι συμμετέχουν ελεύθερα: το παζάρι, ένας πολιτιστικός σύλλογος, η κοινωνία της πληροφορίας. Ο Δήμος περιλαμβάνει τους μη συναινετικούς θεσμούς -Βουλή, Κυβέρνηση, Διοίκηση, Δικαστήρια, όργανα της ΕΕ- οι οποίοι δρουν κυριαρχικά, λαμβάνοντας αποφάσεις που μας επιβάλλονται άνωθεν. Μετεξελίχθηκε από την αθηναϊκή, στη φιλελεύθερη Δημοκρατία.
Το δημόσιο δίκαιο, ως το κατεξοχήν δίκαιο του Δήμου, δίνει έμφαση στη νομιμότητα. Η οικονομική θεωρία, ως η επιστήμη που είναι περισσότερο στραμμένη στην Αγορά, αναδεικνύει την αποτελεσματικότητα. Είναι όμως, η νομιμότητα και η αποτελεσματικότητα -αντίστοιχα, ο Δήμος και η Αγορά- δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι ώστε να τους αντιλαμβανόμαστε μόνο ξεχωριστά; Προφανώς και όχι. Δυστυχώς, το δημόσιο δίκαιο στην Ευρώπη, και ιδίως στην Ελλάδα, ξέχασε στην πορεία την αυτονόητη αυτή αλήθεια.
Η οικονομική ανάλυση, ως άλλη μέθοδος προσέγγισης του δημοσίου δικαίου, είναι απαραίτητη για να διορθώσουμε την παραπάνω παρανόηση. Τα εργαλεία της οικονομικής θεωρίας μάς επιτρέπουν να δούμε με πιο ρεαλιστική ματιά πώς λαμβάνονται οι συλλογικές αποφάσεις και πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στο εσωτερικό του Δήμου. Καθιστούν εφικτή την προσέγγιση του δημοσίου δικαίου με άλλο τρόπο -την ανάγνωσή του αλλιώς, όπως αναφέρεται στον τίτλο του βιβλίου- ώστε να οδηγεί στις πραγματικά ορθές δημόσιες αποφάσεις, εκείνες που διασφαλίζουν την καλύτερη συνύπαρξη Δήμου και Αγοράς.
Μια ανάγκη την οποία αντιληφθήκαμε όψιμα και με τον πιο επίπονο τρόπο, μέσα από τις ατραπούς μιας οικονομικής (αλλά όχι μόνο) κρίσης.

Russell, Bertrand, 1872-1970
Βρετανός φιλόσοφος (1872-1970). Γεννήθηκε κοντά στις όχθες του Wye. Έπειτα από πολύ καλές σπουδές έγινε καθηγητής στο Τρίνιτυ Κόλλετζ του Καίμπριτζ και μέλος της Βασιλικής Εταιρίας το 1909. Το 1916 παραιτήθηκε από τη θέση του καθηγητή· αιτία ήταν οι ειρηνόφιλες ιδέες του. Μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ταξίδεψε στη Ρωσία και την Κίνα, όπου και διηύθυνε ιδιωτική σχολή (1927-1932). Επίσης δίδαξε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Στο Καίμπριτζ ξαναγύρισε το 1944 και ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του καθηγητή. Κατά τη διαδρομή ενός μακροχρόνιου σταδίου δράσης, που επισφραγίστηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1950 και το βρετανικό παράσημο του Τάγματος Αξίας, ο Ράσσελ και ως μαθηματικός και ως φιλόσοφος και ως κοινωνιολόγος μας έδωσε ένα ογκώδες έργο. Σ' αυτό ανήκουν τα έργα: "Principia Mathematica" (1903), "Τα προβλήματα της φιλοσοφίας" (1912), "Οι γνώσεις μας για τον εξωτερικό κόσμο και οι επιστημονικές μέθοδοι" (1914), "Ο δρόμος προς την ελευθερία: Σοσιαλισμός,αναρχία και συνδικαλισμός" (1918), "Μυστικισμός και λογική" (1918), "Μπολσεβικισμός" (1940), "Γάμος και ηθική" (1929), "Η κατάκτηση της ευτυχίας" (1930), "Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας" (1946) κ.ά. Υποστηρικτής της γυναικείας χειραφέτησης και της παροχής ψήφου στις γυναίκες, ο φιλόσοφος της ειρήνης είδε την ανθρωπότητα σαν ενιαίο σύνολο και τάχθηκε κατά του ναζισμού που τον πολέμησε στον Β παγκόσμιο πόλεμο, γράφοντας φοβερές σελίδες εναντίον του. Ο Ράσσελ έθεσε το κύρος του στην υπηρεσία της παγκόσμιας ειρήνης και τάχθηκε κατά της ατομικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς. Πίστεψε στον άνθρωπο, γι' αυτό και μέσα στο έργο του διακρίνεται η αισιοδοξία του για το μέλλον. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1970.