Κοινωνικός έλεγχος και εγκληματικότητα στη μαρξιστική θεωρία
Οι εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών στο παγκοσμιοποιημένο πλέον καπιταλιστικό σύστημα συνοδεύονται από μια σοβαρή αλλαγή στη στάση του κράτους. Έχοντας χάσει τις οικονομικές του λειτουργίες, αυτό που κυρίως απομένει είναι η τήρηση της τάξης και η φροντίδα να τηρούνται οι όροι του παιχνιδιού, ενός παιχνιδιού που οι κανόνες του ορίζονται έξω από το εθνικό πλαίσιο και δημιουργούν συνθήκες κοινωνικής σύγκρουσης με τη δραματική υποβάθμιση των συνθηκών ζωής μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Το σύγχρονο κράτος μετατρέπεται όλο και περισσότερο από κράτος επιείκειας και δικαιοσύνης σε κράτος βίας, αυστηρότητας και επιβολής.
Εξάλλου ο σύγχρονος άνθρωπος δείχνει να βρίσκεται σε μια μόνιμη κατάσταση αμφιβολίας. Η επίγνωση της σχετικότητας των ανθρώπινων πραγμάτων, πλέον, δεν αποτελεί απλά κτήμα μια μικρής ομάδας διανοουμένων. Σήμερα, όπως λέει ο Πήτερ Μπέργκερ, "εμφανίζεται σαν εκτεταμένο πολιτισμικό γεγονός με απολήξεις μέχρι τα χαμηλότερα επίπεδα του κοινωνικού συστήματος".
Τα ζητήματα που περιγράφονται στις δύο πρώτες παραγράφους εμφανίζονται στην σύντομη παρουσίαση που γίνεται του τρόπου με τον οποίο ο μαρξισμός τοποθετείται πάνω στα ζητήματα που αφορούν στην εγκληματικότητα. Παρουσιάζονται λοιπόν οι κύριες μαρξιστικές τάσεις αναφορικά με το έγκλημα, τον εγκληματία και τον ασκούμενο κοινωνικό έλεγχο, καθώς και οι σημαντικότερες κριτικές που διατυπώθηκαν τόσο κατά τον ενδομαρξιστικό διάλογο όσο και με τις μη μαρξιστικές θεωρήσεις κατά τις δεκαετίες του 1960, '70 και '80 γύρω από τα σχετικά ζητήματα.
Όπως προλογικά σημειώνουμε, αν το εγκληματικό φαινόμενο δεν αφορά σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις ανθρώπων αλλά συνδέεται με ιδιαίτερες ανθρώπινες καταστάσεις, τότε όλα όσα ιστορικής σημασίας συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, σύντομα θα τα βρούμε μπροστά μας, με μία ποικιλία μορφών στο χώρο αυτού που ονομάζεται εγκληματικότητα και αποκλίνουσα συμπεριφορά και θα αφορά σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.
Σε μια εποχή που απουσιάζουν εκκωφαντικά τα προοδευτικά οράματα, οι άνθρωποι παθητικοποιούνται όλο και περισσότερο και το μέλλον δείχνει να διαγράφεται χειρότερο από το παρελθόν, η διαχείριση της ανθρώπινης δυσφορίας από την πλευρά της εξουσίας δεν μπορεί παρά να γίνει με καταφυγή σε αυταρχικές πολιτικές και κατασταλτικές λογικές.
Με αυτά τα δεδομένα ο προβληματισμός γύρω από τα ζητήματα των ορισμών και των αιτίων του εγκλήματος καθώς και της διαχείρισής του αποτελεί ζήτημα κρίσιμης σημασίας. Μια μικρή συμβολή στην ανάγκη αυτή του σημερινού ανθρώπου, που θέλει να δει μερικά από αυτά που κρύβονται πίσω και πέρα από όσα ο κυρίαρχος λόγος παρουσιάζει, επιχειρεί να αποτελέσει και η μελέτη αυτή.
| Τίτλος βιβλίου: | Κοινωνικός έλεγχος και εγκληματικότητα στη μαρξιστική θεωρία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ο επιστημονικός διάλογος μεταξύ μαρξιστικών και μη μαρξιστικών θεωρήσεων κατά τις δεκαετίες 1960, '70 και '80 |
|---|
| Εκδότης: | Οσελότος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δασκαλάκης, Ηλίας Ι. Π. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605646738 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Σεπτέμβριος 2018 | Διαστάσεις: | 23x16 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία |
|---|
Καραμπελιάς Γιώργος
Ο Γιώργος Καραμπελιάς γεννήθηκε στη Δύμη του νομού Αχαϊας. Από το 1964, ως φοιτητής της Ιατρικής, συμμετείχε στη Νεολαία Λαμπράκη και το 1966 δραστηριοποείται πολιτικά εκτός κοινοβουλευτικών κομμάτων. Φυλακίστηκε από την δικτατορία τον Μάϊο - Ιούνιο 1967. Σπούδασε Οικονομικά στο Παρίσι όπου έγραψε τα πρώτα του βιβλία. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στον Μάη του '68 , σε ελληνικές και γαλλικές οργανώσεις συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1973 για ενέργειες αλληλεγγύης στο Πολυτεχνείο. Μετά τη μεταπολίτευση, συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική του δραστηριότητα στην Ελλάδα. Το 1989-1992 συμμετείχε στους Οικολόγους Εναλλακτικούς. Χρημάτισε Διευθυντής Εκπαίδευσης στο ΚΕΘΕΑ. Το 1988 πραγματοποίησε μεταπτυχιακή εργασία στο Πανεπιστήμιο Παρίσι VII : "Κράτος και κοινωνία στη μεταπολίτευση", που εξεδόθη και στα ελληνικά. Από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό "Ρήξη". Το 1980 δημιούργησε, μαζί με άλλους, το "Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο" και τις "Εναλλακτικές Εκδόσεις". Από το 1995, συμμετέχει στη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού "Άρδην" και από τον Νοέμβριο του 2006 στη Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας "Ρήξη". Από το 2010 είναι μέλος και της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Νέος Ερμής ο Λόγιος". Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι βιβλία και εκατοντάδες άρθρα και μελέτες.
