Η καλύτερη ιστορία στον κόσμο
Ένας ανώνυμος κατά τα άλλα αφηγητής, συναντά στον δρόμο έναν νεαρό υπάλληλο τραπέζης. Τον ταλαντούχο κύριο Τσάρλι Μίαρς. Ο τελευταίος, αγωνιά να γίνει συγγραφέας και ζητά απελπισμένα τις συμβουλές του αφηγητή. Μέσα από μια σειρά συναντήσεων, ο αφηγητής θα σπρώξει τον νεαρό συγγραφέα να ξεκλειδώσει την φαντασία του. Ένα ρίσκο που φέρνει αποτελέσματα. Πράγματι η ακατέργαστη ύλη του Μίαρς μεταμορφώνεται σταδιακά. Ο ίδιος αφήνεται στα κύματα της μυθοπλασίας και συγκεντρώνει ένα υλικό που περιλαμβάνει τα εξής αλληλοεμπλεκόμενα πεδία: δούλοι σε αρχαία ελληνική γαλέρα, σπαράγματα παραμυθιών των Βίκινγκς και ονειρικά θαλάσσια ταξίδια. Το υγρό στοιχείο είναι κυρίαρχο, όπως και η ένταση της ακατέργαστης μυθοπλαστικής δομής. Όμως οι λεπτομέρειες που δίνει ο Μίαρς, είναι ανατριχιαστικά ακριβείς. Παράξενη εξέλιξη για έναν χαμηλών τόνων τραπεζικό υπάλληλο. Ένα δυαδικό διήγημα με τους αφηγητές να αλληλοκαθρεφτίζονται, μέσα από το παραβολικό κάτοπτρο της μυθοπλασίας. Φροϋδικής υφής κείμενο, διάσπαρτο από υπερβατικούς συμβολισμούς και υπόρρητες ποιητικές εξάρσεις.
| Τίτλος βιβλίου: | Η καλύτερη ιστορία στον κόσμο |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | The Finest Story in the World |
|---|
| Εκδότης: | Ποικίλη Στοά |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Kipling Rudyard - Joseph - (Συγγραφέας)
Μπαρουξής, Γιώργος (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9786185360016 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κλασικά Κείμενα: Λογοτεχνία | Σελίδες: | 80 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2018 | Διαστάσεις: | 20x13 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
|---|
Wilde, Oscar, 1854-1900
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
