Σκέψεις για την αρχαιότητα, Ελλάδα και Ρώμη
Αν κάποια αντίληψη ανθρώπινης τελειότητας είναι σε θέση να αναδείξει πολλαπλότητα και ενότητα, τότε αυτή πρέπει να είναι εκείνη που πηγάζει από την έννοια της ομορφιάς και την ιδέα του αισθησιακού. Σύμφωνα με μια τέτοια αντίληψη, στον ηθικό άνθρωπο δεν επιτρέπεται να απουσιάζει η αρμονική σχέση ανάμεσα στις επιμέρους πλευρές του χαρακτήρα του, όπως και σε έναν ζωγραφικό πίνακα ή σε ένα άγαλμα η αρμονική σχέση ανάμεσα στα μέλη του. Και όποιος έχει γαλουχηθεί με το κάλλος των μορφών, όπως ο Έλληνας, και ρέπει τόσο ενθουσιωδώς, όπως αυτός, προς την ομορφιά, και μάλιστα την αισθησιακή, πρέπει να έχει τελικά και απέναντι στην ηθική δυσαρμονία μια όμοια λεπτή αίσθηση όπως απέναντι στη φυσική.
Παπαϊωάννου, Μιχάλης Μ.
Ο Μ. Μ. Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1912 στη Λάρισα, όπου υπηρέτησε σαν δημοτικός υπάλληλος από το 1928 έως το 1939. Έπειτα εργάστηκε σε εταιρίες οδοποιίας. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία: διετέλεσε συντάκτης σ' εφημερίδες της Εθνικής Αντίστασης και αρχισυντάκτης του περιοδικού "Εθνική Αλληλεγγύη" (1946) στην Αθήνα και συντάκτης και φιλολογικός συνεργάτης στις εφημερίδες "Αυγή" (1952-1957) και "Ριζοσπάστης" (1975-1981). Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος στη Γαλλία. Έχει δημοσιεύσει πλήθος ιστορικών και φιλολογικών μελετών και άρθρων σ' εφημερίδες και περιοδικά, αρκετά από τα οποία βγήκαν σ' ανάτυπα. "Ο μεγάλος Βάρναλης", 1958 κ.ά. Το 1952 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Φιλολογικές μελέτες". Επιμελήθηκε πολλές εκδόσεις - ανάμεσα σ' αυτές και η πεντάτομη "Ελληνική Ποίηση ανθολογημένη" 1958-1961, μαζί με τους Μ. Αυγέρη, Β. Ρώτα και Θρ. Σταύρου και τον τόμο Φαναριώτες - Επτανήσιοι του έργου: "Η ελληνική ποίηση", Ανθολογία, Γραμματολογία, 1980.
