Ο μικρός Κοπέρνικος και ο πόλεμος των άσπρων
Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα; Το μπλε, το κόκκινο, το κίτρινο ή μήπως το πράσινο;
Όποιο και να είναι πάντως, σίγουρα δεν θα σας άρεσε καθόλου να κολυμπάτε μέσα σε αυτό ή να το βρίσκετε πασαλειμμένο πάνω στα μαλλιά, στα ρούχα και στα παπούτσια σας, όπως ακριβώς συνέβη εκείνη τη μέρα στον μικρό Κοπέρνικο και την παρέα του!
| Τίτλος βιβλίου: | Ο μικρός Κοπέρνικος και ο πόλεμος των άσπρων |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαδόπουλος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Αγγέλου, Άγγελος (Συγγραφέας)
Σίνη, Έμη (Συγγραφέας)
Καλογερή Λίλα (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789605698379 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Οι περιπέτειες του μικρού Κοπέρνικου | Σελίδες: | 56 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2018, 1η έκδοση | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Ηλικίες: | 5+ | Σειρά βιβλίων: | Οι περιπέτειες του μικρού Κοπέρνικου |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά > Παιδική και Εφηβική Λογοτεχνία > Ηλικία 3+ |
|---|
Δημαράς, Κωνσταντίνος Θ., 1904-1992
Ο Κωνσταντίνος Θησέως Δημαράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Μαΐου 1904 και πέθανε στο Παρίσι στις 18 Φεβρουαρίου 1992. Υπήρξε κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ο πρώτος και σημαντικότερος μελετητής του νεοελληνικού διαφωτισμού. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην ιατρική, αλλά ύστερα γράφτηκε στην Φιλοσοφική Aθηνών και πήρε τελικά πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο και τον αναγόρευσε διδάκτορα Φιλολογίας. Tα επιστημονικά του δημοσιεύματα άρχισαν το 1926. Συνεργάστηκε με πολλά έντυπα (όπως οι εφημερίδες "Eλληνικά Γράμματα" και "Πρωΐα", αλλά κυρίως η εφημερίδα "Tο Bήμα" και το περιοδικό "Nέα Eστία"). Tο έργο ζωής του Κ. Θ. Δημαρά είναι η "Iστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας" (πρώτη έκδοση 1948), όπου συνέθεσε γνωστά και άγνωστα στοιχεία καταγράφοντας την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ερμηνεύοντας και εντάσσοντάς την σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Tο τελευταίο συνθετικό του έργο ήταν το "Kωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: Η εποχή του, η ζωή του, το έργο του", όπου το έργο του μεγάλου ιστορικού θεωρείται από νέα οπτική γωνία, και εξετάζεται ο ρόλος του στη διαμόρφωση των νεοελληνικών νοοτροπιών. Διετέλεσε γενικός διευθυντής του Iδρύματος Kρατικών Yποτροφιών, από τη σύστασή του το 1951, και διευθύνων σύμβουλος του Eθνικού (τότε Bασιλικού) Iδρύματος Eρευνών, επίσης από τη σύστασή του το 1961. Aπομακρύνθηκε και από τις δύο θέσεις από το δικτατορικό καθεστώς, το 1967, και αποδέχτηκε πρόσκληση του πανεπιστημίου της Σορβόννης για να διδάξει στην έδρα Nέας Eλληνικής Λογοτεχνίας, καθώς και να διευθύνει το Nεοελληνικό Iνστιτούτο. Tις θέσεις αυτές διατήρησε έως το 1978, οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία.
(Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
