Ο πίνακας
Η Μαρία Ανδρέου είναι μία καθηγήτρια Φιλόλογος, που βρίσκεται στον ψυχίατρο, στην προσπάθειά της να μαλακώσει τον πόνο από τον θάνατο του γιου της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αφού περνάει από πολλές βασανιστικές καταστάσεις, συνειδητοποιεί ότι όλα είναι ένα άσχημο όνειρο. Όμως, ακόμη κι όταν ξυπνάει, πάλι με κάποιον τρόπο καταλαβαίνει πως δε ζει στη δική της καθημερινότητα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αλήθεια και τι όχι. Για εκείνη, όλα όσα βιώνει είναι μία τραγική πραγματικότητα. Μα τελικά, είναι όλα έτσι όπως φαίνονται; Και ποιος είναι ο ρόλος ενός πίνακα ζωγραφικής με έντονα χρώματα, που της δημιουργεί άσχημα συναισθήματα;
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με ψυχολογικές διαστάσεις, το οποίο κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, με φόντο δύο πίνακες ζωγραφικής και τη μουσική από "Τα Διάφανα Κρίνα", σε στίχους - στο πρωτότυπο - του Edgar Allan Poe, το "Όνειρο μέσα σε όνειρο".
Παπαδιαμάντης, Αλέξανδρος, 1851-1911
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η "Μετανάστις" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι". Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη" το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα". Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.
