Το καναρινάκι που τραγουδούσε παράφωνα

Mendoza, Eduardo
Γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, στις 11 Ιανουαρίου του 1943. Γιος γνωστού δικηγόρου και μιας νοικοκυράς, ο μικρός Εδουάρδο, επειδή υπήρχε μια έφεση προς τη λογοτεχνία στην οικογένειά του, ασχολήθηκε με το διάβασμα, κάτι που, όπως ο ίδιος εξομολογείται, επηρέασε την κατοπινή του εξέλιξη. Την άνοιξη του 1975, δημοσιεύεται το πρώτο του μυθιστόρημα "Η αλήθεια για την υπόθεση Σαβόλτα" (ο αρχικός τίτλος "Οι στρατιώτες της Καταλωνίας" απορρίφθηκε από τη λογοκρισία του φρανκικού καθεστώτος), έργο που έφερε στα λογοτεχνικά πράγματα της Ισπανίας μιαν αλλαγή, η οποία προμηνυόταν από καιρό, κι έτσι το εν λόγω βιβλίο έγινε δεκτό ως το μυθιστόρημα που εγκαινίαζε τη μετάβαση στη δημοκρατία. Μάλιστα την άνοιξη του επόμενου έτους απονεμήθηκε στον συγγραφέα το Βραβείο Κριτικής. Το 1979, με "Το μυστήριο της στοιχειωμένης κρύπτης", ο Μεντόθα αποκαλύπτει το ταλέντο του στην παρωδία και τη δεξιότητά του να κινείται στον χώρο του παράλογου, συνδυάζοντας στο συγκεκριμένο βιβλίο στοιχεία μαύρου μυθιστορήματος, γοτθικής αφήγησης κι ένα χιούμορ καταλυτικό. Η θέση του σ' αυτό το είδος εδραιώνεται με το επόμενο έργο του, τον "Λαβύρινθο με τις ελιές", που εκδόθηκε το 1982, με κεντρικό χαρακτήρα έναν ιδιόρρυθμο ντετέκτιβ και συνάμα τρόφιμο ψυχιατρείου. Ο ίδιος ήρωας πρωταγωνιστεί και στο τελευταίο μυθιστόρημά του, τον "Καλλιτέχνη γυναικών", το οποίο κυκλοφόρησε στην Ισπανία τον Φεβρουάριο του 2001 και χαρακτηρίζεται από παρόμοια στοιχεία, μεταφερμένα σε ένα διαφορετικό κλίμα. Άλλα έργα του συγγραφέα είναι τα ακόλουθα: "Η πόλη των θαυμάτων" (1986), "Το ανήκουστο νησί" (1989), "Χωρίς ειδήσεις από το Γκουρμπ" (1991), "Στα χρόνια της πλημμύρας" (1992), "Μια ανάλαφρη κωμωδία" (1996, έργο που βραβεύτηκε στη Γαλλία ως το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς), ενώ εξέδωσε και το θεατρικό "Αποκατάσταση" (1990) και σε συνεργασία με την αδελφή του Κριστίνα το δοκίμιο-μελέτη "Η νεωτερική Βαρκελώνη" (1989).