Αναστήλωση
[...] Ένα μεγάλο μέρος των περιοχών της χώρας ζει με τον και από τον τουρισμό. Η δυναμική του τουριστικού τομέα είναι τεράστια. Η χώρα δέχεται πολύ λιγότερους αλλά και χαμηλότερους εισοδηματικά επισκέπτες από όσους μπορεί. Δηλαδή μπορεί να δεχθεί περισσότερους και υψηλότερων εισοδημάτων.
Οι μεγάλοι μετασχηματισμοί των τελευταίων δεκαετιών σε παγκόσμιο επίπεδο επιτρέπουν την περιηγητική, την φιλόξενη Ελλάδα να πρωταγωνιστεί παγκοσμίως, όπως πρωταγωνιστεί η ωκεανική, η πλανητική Ελλάδα της Ναυτιλίας.
Και οι δυο τομείς μπορούν να διαμορφώσουν έναν τύπο σχέσεων του εθνικού με το παγκόσμιο όπου η ενδογενής εσωτερική συσσώρευση θα κυριαρχεί επί της εξωγενούς. 'Οταν στο οικονομικό επίπεδο μπορούμε να φθάσουμε σε αυτό στο πολιτιστικό πεδίο η Ελλάδα μπορεί να παγκοσμιοποιεί αντί να παγκοσμιοποιείται.
Ενώ ο εθνικός και ο παγκόσμιος υλικός κόσμος κινείται και σε αυτά τα πεδία, η σκέψη, η παιδεία, η πολιτική ακόμα και η επιστήμη είναι χωριστά από αυτή ή πολύ αδύνατη. Οι Έλληνες ζουν από τον τουρισμό αλλά δεν μιλούν γι αυτόν. Δεν τον αναλύουν συστηματικά και περισσότερο δεν τον διαχειρίζονται. Δεν διαθέτουν μια ολοκληρωμένη, έξυπνη διήγησή του που θα απευθύνεται στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Μια κατηγορία ακατέργαστων, στάσιμων, τεμπέλικων μυαλών τον απορρίπτει εκ των προτέρων και τον δαιμονοποιεί. Σε αυτές τις συνθήκες είναι επόμενο να αναλάβουν την διαχείρισή του άλλοι. [...]
| Τίτλος βιβλίου: | Αναστήλωση |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ο τουρισμός ως πολιτιστική οικονομία |
|---|
| Εκδότης: | Στράβων |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Χαραλαμπίδης Μιχάλης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786188024731 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2015 | Διαστάσεις: | 23x15 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Οικονομία |
|---|
Hugo Victor
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo) (26 Φεβρουαρίου 1802 - 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού. Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του "Lettre a une femme" (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ως ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.
