Βασικές έννοιες αστικού δικαίου
Αντικείμενο της παρούσας τέταρτης πλήρως ενημερωμένης έκδοσης, είναι η ανάλυση βασικών εννοιών του Αστικού Δικαίου. Της ανάλυσης αυτής προηγείται μια σύντομη εισαγωγή στο δίκαιο.
Το βιβλίο αυτό, που αποτελεί πολύτιμο σύγγραμμα βασικών εννοιών και των πέντε κλάδων του Αστικού δικαίου, έχει κύριο στόχο να βοηθήσει τους φοιτητές μη Νομικών Σχολών, που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τη νομική επιστήμη, να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν τις σημαντικότερες έννοιες του Αστικού Δικαίου και ιδιαίτερα των Γενικών Αρχών και του Ενοχικού Δικαίου. Για τον λόγο αυτό το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται σε αυτά τα δύο τμήματα του Αστικού Δικαίου.
Με δεδομένο τον ρόλο που διαδραματίζουν στις σύγχρονες συναλλαγές όχι μόνο οι ρυθμιζόμενες από τον Αστικό Κώδικα συμβάσεις, στο πλαίσιο του Ενοχικού Δικαίου εξετάζονται και άλλες, διαδεδομένες πλέον στην εποχή μας συμβάσεις, όπως η χρηματοδοτική μίσθωση (leasing), η πρακτορεία επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring) και η δικαιόχρηση (franchising).
Η διάρθρωση της ύλης, η σύντομη και απλοποιημένη ανάλυση νομικών εννοιών και η αναφορά σε ένα σημαντικό αριθμό παραδειγμάτων έχουν σκοπό να καταστήσουν πιο προσιτές και ευεξήγητες τις βασικές έννοιες του Αστικού Δικαίου.
Τίτλος βιβλίου: | Βασικές έννοιες αστικού δικαίου |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε. |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Αγαλλοπούλου, Πηνελόπη Χ. (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789605683061 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2016 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |

Hemingway, Ernest, 1899-1961
Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουαίη γεννήθηκε το 1899 στο Oak του Ιλινόις. Από τα παιδικά του χρόνια γνώρισε το πάθος των ταξιδιών που σημάδεψε τη ζωή και το συγγραφικό του έργο. Το 1917 ο Χέμινγουαίη προσλήφθηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Αστέρας του Κάνσας Σίτυ. Τον επόμενο χρόνο δέχτηκε να πάει ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου στο ιταλικό μέτωπο, όπου πληγώθηκε άσχημα και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Γύρισε στις Η.Π.Α. το 1919 και παντρεύτηκε το 1921. Το 1922 ήταν ανταποκριτής στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανανέωσε τις πρώιμες φιλίες του με αμερικανούς αυτοεξόριστους, όπως τον Έζρα Πάουντ και τη Γερτρούδη Στάιν. Η ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα κείμενά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους του Χέμινγουαίη. Τα δύο πρώτα βιβλία του ήταν οι "Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα" και το "Στον καιρό μας" (1925). Ευρύτερα, όμως έγινε γνωστός με τη σατιρική νουβέλα "Οι χείμαρροι της άνοιξης" (1926), με την οποία και καθιερώθηκε. Η διεθνής του φήμη επιβεβαιώθηκε με τα επόμενα τρία βιβλία του : "Φιέστα" (1926), "Άντρες χωρίς γυναίκες" (1927) και "Αποχαιρετισμός στα όπλα" (1929). Αναμίχθηκε με πάθος στις ταυρομαχίες, "Θάνατος στο απομεσήμερο" (1932), στο κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική, "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής" (1935), και στο ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα, "Ο γέρος και η θάλασσα" (1952). Στο κλασικό μυθιστόρημα "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" (1940) καταγράφονται οι εμπειρίες του από την παραμονή του στην Ισπανία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το άμεσο και φαινομενικά απλό ύφος της γραφής του δημιούργησε ολόκληρες γενιές μιμητών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα, ενώ η αναγνώριση της θέσης του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήλθε το 1954, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Ο Χέμινγουαίη αυτοκτόνησε το 1961 στο Αϊντάχο.