Το νομοκανονικό καθεστώς της θρησκευτικής υπηρεσίας των ενόπλων δυνάμεων
Η Θρησκευτική Υπηρεσία του Στρατού και των Ενόπλων Δυνάμεων ανάγεται στις απαρχές της συγκροτήσεως του Ελληνικού Κράτους και απασχολεί ιερωμένους με δύο υποστάσεις και διφυείς. Δηλαδή πειθαρχούν και ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία μεν, αλλά και στις Ένοπλες Δυνάμεις δε. Αποτελούν εξειδικευμένους διακόνους του Χριστού με ειδικά χαρίσματα. Δεδομένη πρέπει να θεωρείται η συνεργασία ανάμεσα στην Εκκλησία και τον Στρατό με σκοπό όλες οι απανταχού στρατιωτικές μονάδες να έχουν στην διάθεσή τους ιερείς ώστε να τελούνται όλες οι θρησκευτικές πράξεις και να ενισχύεται το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών και των στρατιωτικών, οπλιτών και μονίμων. Βασικός σκοπός είναι και η συμβουλευτική ιδιαιτέρως προς τους νεοσυλλέκτους κληρωτούς οπλίτες αλλά και η συμβολή των ιερέων τόσο σε επιχειρησιακές, όσο σε ειρηνικές αποστολές.

Mérimée, Prosper, 1803-1870
O Προσπέρ Μεριμέ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1803 από πατέρα ζωγράφο. Σε πολύ νεαρή ηλικία ξεκινά να σπουδάσει νομικά και μετά το πέρας των σπουδών του δημοσιεύει ένα σύνολο έξι θεατρικών έργων, "Το θέατρο της Κλάρα Γκαζύλ", το 1825, που τον καθιερώνει ως μιας προεξέχουσα μορφή του ρομαντικού κινήματος στη Γαλλία. Ύστερα ακολούθησαν τα έργα: "La Jacqerie", το 1828, μια σειρά δραματικών σκηνών από τη μεσαιωνική εποχή, και η νουβέλα "Το χρονικό της βασιλείας του Καρόλου ΙΧ", το 1829. Στα έτη 1829-1830, δημιουργεί έξι αξιοσημείωτα έργα. Την ίδια περίοδο ξεκινά τη δημοσιοϋπαλληλική του καριέρα. Διορίζεται γενικός επιθεωρητής των ιστορικών μνημείων, θέση που διατήρησε μέχρι το 1860. Ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ευρώπη και ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή ιστορικών δοκιμίων και ταξιδιωτικών σημειώσεων που άπτονται ιστορικών και αρχαιολογικών θεμάτων. Το 1844 γίνεται δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία. Ο Μεριμέ ύστερα από τη δημοσίευση της "Κάρμεν" το 1847, δεν έγραψε καμία νουβέλα για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Το 1854 ονομάζεται γερουσιαστής και εξελίσσεται σε διακεκριμένη προσωπικότητα στην Αυλή του Ναπολέοντα ΙΙΙ. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του αρχίζει και πάλι τη συγγραφή μικρών ιστοριών, τριών τον αριθμό, που καμία όμως δεν επρόκειτο να δημοσιευθεί. Πέθανε στις Κάννες το 1870.